به گزارش هنرنیوز؛آلبوم رام اثر مشترک حسام اینانلو و پیمان یزدانیان؛ نیمه زمستان توسط نشر هرمس منتشر میشود.
«رام»حاصل بداهه‌نوازی پیانو و کمانچه توسط این دو هنرمند در یک کنسرت است. حسام اینانلو درباره شکل‌گیری این آلبوم می‌گوید: من و پیمان یزدانیان اولین دیدارهایمان در استودیو اتفاق افتاد. در آن زمان هر یک مشغول ضبط اثر خود بودیم اما بعد از آن؛ دیدارهای خصوصی حاصل شد و در آن دیدارها تصمیم گرفتیم باهم ساز بزنیم و درواقع معاشرت سازی داشتیم باشیم بدون آنکه هدف مشخصی در ذهنمان وجود داشته باشد.
او ادامه می‌دهد: پس از یکسال معاشرت و نواختن موسیقی در کنار یکدیگر؛ در سال ۹۲ جشنواره موسیقی فجر پیشنهاد داد اجرایی را روی صحنه ببریم. ما هیچ یک از برنامه‌های ساز زدنمان را برای برگزاری کنسرت تنظیم نکرده بودیم و درواقع اجرای صحنه‌ای از اتفاقات ناخواسته این هم‌نشینی بود. پس از اجرای کنسرتی با عنوان دیالوگ در جشنواره موسیقی فجر؛ نشر موسیقی هرمس در سال ۹۳ به مناسبت پانزدهمین سالروز تاسیس خود؛ کنسرتی را برای من و پیمان ترتیب داد.
این نوازنده کمانچه درباره فضای آلبوم توضیح می‌دهد: از آنجا که موسیقی ما کاملا بداهه اجرا می‌شد؛ قاعدتا هر شب فضای کاملا متفاوتی برای مخاطبان رقم می‌خورد اما به دلیل ضبط با کیفیت این کنسرت؛ ما توانستیم از میان گزینه‌های موجود یک شب را برای انتشار در قالب آلبوم، انتخاب کنیم. در این اثر ما تنها ضبط کنسرت را پالایش صدا کردیم و نتیجه آن آلبوم رام شد.
اینانلو درباره سبک آلبوم می‌گوید: در اولین جلساتی که با پیمان یزدانیان داشتم؛ وقتی با ساز پیانو مواجه شدم؛ فهمیدم باید ردیف در موسیقی ایرانی را به‌طور کامل کنار بگذارم و به شکل دیگری موسیقی پیمان و سازش را بشناسم. درواقع در اجراهای ما نیز ردیف به طور کامل کنار گذاشته شده بود. با این رویکرد برای من هم تصویر مشخصی درباره سبک این آلبوم وجود ندارد و نمی‌دانم که رام را می‌توان در دسته‌ای مشخص قرار داد. خصوصا اینکه چنین کاری برای اولین بار توسط دو ایرانی با موسیقی ایرانی تجربه شده و طبیعتا فضای حاصل از آن؛ بسیار متفاوت با آنچه پیشتر شنیده شده؛ است.
وی درباره نام آلبوم نیز بیان می‌کند: «رام» عنوانی‌ست که رامین صدیقی برای آلبوم انتخاب کرد و من و پیمان بسیار از آن استقبال کردیم. این عنوان از آنجا حاصل شد که رامین معتقد بود در اجرا؛ هر دو ما با سازمان سعی داریم دیگری را رام کنیم و به آرامش برسانیم بعد دوباره شخصی سرکشی می‌کند و دیگری او را به آرامش می‌رساند.
این نوازنده کمانچه درباره وضعیت بداهه‌نوازی و تجربیات حاصل آن توضیح می‌دهد: من در سبک موسیقی که خودم کار می‌کنم؛ می‌توانم بگویم بداهه‌نوازی در سال‌های اخیر به شکل بدی معنا شده است. در این ساختار موسیقی که تولید میشود هیچ پیشینه‌ای ندارد. درحالی که به عقیده من بداهه‌نوازی مانند لیوان آبی‌ست که شما آنقدر به آن آب اضافه می‌کنید تا سر ریز شود. آن آب لبریز شده بداهه‌نوازی است که در موسیقی می‌توان آن را دانش و اندیشه‌های یک نوازنده داست. در بسیاری از بداهه‌نوازی‌هایی که شخص آقای لطفی به عنوان یکی از بزرگان این امر داشتند؛ می‌توانیم ریشه‌هایی از آثار پیشینشان را ببینیم.
او ادامه می‌دهد: وقتی بداهه‌نوازی در قالب دونوازی شکل می‌گیرد کار دو چندان میشود چراکه هر نوازنده باید رسوبات و اندیشه‌های فرد مقابل را بشناسد و با آن‌ها آشنا باشد. اگر کنسرتی که منجر به ضبط آلبوم رام شد؛ قرار بود تکنوازی هم باشد؛ من باید یکسال به تنهایی همان هم‌نشینی را با ساز خودم انجام می‌دادم تا به نتیجه مطلوب برسم.
اما حسام اینانلو در کنار تجربه‌ای که به همراه پیمان یزدانیان داشته؛ اثری دیگر با همراهی Tony Overwater (نوازنده کنتر باس) را آماده انتشار می‌کند. این اثر به پیشنهاد نشر رهگذر هفت اقلیم آماده شده و در مرحله میکس و مستر قرار دارد که با فاصله از آلبوم رام منتشر میشود.
این نوازنده کمانچه درباره شکل‌گیری این اثر عنوان می‌کند: سال گذشته من در فستیوال وومکس با Tony Overwater آشنا شدم و به مدت سه ماه طرح‌هایی را برای او فرستادم. بعد از آن نمونه‌هایی را به هلند فرستادم و او هم برخوردی کاملا بداهه با موسیقی من داشت. هرچند دیدار حضوری ما حاصل نشد اما خوشبختانه توانستیم پس از سه ما کار را شکل دهیم. یکی از مسائلی که خیلی به ما کمک کرد؛ شناخت درست این نوازنده از موسیقی ایرانی و کمانچه بود. چراکه پیشتر با کیهان کلهر همکاری داشته و الان هم با تریو رامبرانت مشغول ضبط آلبومی به همراه کیهان کلهر است.
اینانلو اضافه می‌کند: در این اثر ما تلاش کردیم محدوده‌ای برای مخاطب ایجاد نکنیم و اجازه دهیم هر مخاطبی که به دنبال موسیقی جدی است؛ با آن مواجه شود. شاید عبارت موسیقی ملل برای کار ما مناسب باشد اما با وجود اینکه Tony Overwater یک جَزیست است و فیگورهای جَز در موسیقی او دیده و شنیده میشود؛ نمی‌توانیم سبک مشخصی را به این اثر نسبت دهیم.
او در پایان درباره اینکه اثرش چه تفاوت‌هایی با همکاری‌های کیهان کلهر با این نوازنده دارد؛ توضیح می‌دهد: من کنسرتی از بداهه‌نوازی آقای کلهر و تریو رامبرانت را دیده‌ام که در آن آقای کلهر نقش محوری دارند و نوازندگان به عنوان رنگ صوتی به اجرا اضافه می‌شوند البته با شناختی که از این تریو دارم مطمئنا در آلبومی که ضبط می‌کنند؛ نوازندگان دیگر حضور پررنگ‌تری به عنوان یک شخص خواهند داشت اما اثر مشترک من و Tony Overwater بسیار متفاوت از آنچه آقای کلهر اجرا کردند خواهد بود هرچند مقایسه شدن در کنار کلهر یکی از بزرگان تاریخ موسیقی ایران برایم باعث افتخار خواهد بود.
