نویسنده کتاب «آمدیم خانه نبودید»:
میخواستم شهروندان را متوجه حضور خانه بزرگان در شهر خویش کنم
نویسنده کتاب «آمدیم خانه نبودید» با اشاره به این نکته که کتاب حاضر یک کار روزنامه نگارانه است، افزود: من این کار را به عنوان یک کار عمیق تحقیقی انجام ندادهام و قصد تنها مطلع کردن شهروندان تهرانی از وجود خانه بزرگان کشور ایران در شهرخود بود.
تاريخ : جمعه ۱۲ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۳۰
به گزارش هنرنیوز، همه چیز از یک صفحه در روزنامه تهران امروز آغاز شد. وقتی نسیرن ظهیری خبرنگار اجتماعی این روزنامه تصمیم میگیرد میان این همه هیاهوی این شهر و سوژههای خبری داغ داغ که ذهن هر مخاطبی را درگیر میکند، به دغدغههای روزمره او پاسخ میدهد آرام، صبور و مسم سراغ سوژهای برود که شاید در ظاهر اهیمت چندانی نداشت. پیدا کردن خانه بزرگان این سرزمین که روزگاری را در آن سپری میکردند اما امروز غبار فراموشی روی بسیاری از آن نشسته.
سوژهای که در نهایت با استقبال مخاطب خود تبدیل به کتاب میشود و کتابی که در بسیار اندکی در کسادی بازار نشر به چاپ سوم خود میرسد.
ظهیری در مراسم رونمایی از اثر خود چنین گفت: من به سراغ خانههای بزرگان این شهر رفتم تا بدانم این خانهها امروز در چه وضعیتی قرار دارند؟ آیا هنوز هم اثر از آنها است؟ آیا ثبت ملی شدهاند؟ آیا مردم محل هنوز هم به خاطر میآورند روزی بزرگی، همسایه و هم محلی آنها بوده است؟ پاتوق این بزرگان در محله خود و شهر تهران کجاها بوده است؟
وی ادامه داد: آرام آرام این صفحه مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و به پیشنهاد آقای مسجد جامعی که از مخاطبان و علاقه مندان این صفحه بود، تصمیم گرفتم مجموعه این گزارشها را کامل کنم، به سراغ خانه تعدادی بزرگان دیگر که به علت ممیزی بودن امکان پرداختن به خانه و زندگی آنها در روزنامه تهران امروز وجود نداشت رفتم و درنهایت کتاب حاضر پدید آمد.
ظهیری با بیان این نکته که این کار را به عنون یک کار روزنامه نگارانه پیگری کرده است، افزود: در این کار به دنبال یک نگاه عمیق پژوهشی نبودهام زیرا این کار ابزار و وسایل خاص خودش را میخواهد که من در اختیار نداشتم و تنها به عنوان یک روزنامه نگار اجتماعی سراغ این خانهها رفتم و آنها را وارد گزارش خود کردم
وی ادامه داد: هدفم این بود که مخاطبان را متوجه حضور و وجود این خانهها در شهر تهران کنم و به مسئولین یادآوری کنم برخی از این خانهها همچنان در جای خود باقی هستند که با اقدام به موقع میشود آنها را حفظ و به عنوان گنجینهای در اختیار نسلهای آینده گذاشت.
نویسنده کتاب «آمدیم خانه نبودید» در آخر تاکید کرد: من خود اهل فارس هستم. در شهری که من زندگی میکردم خیابانها به نام بزرگان و مشاهیر آن شهر به گوشها آشنا است. همچنان که ما بگوییم خیابان ملک الشعرای بهار. و این خلاصه آن چیزی است که اتفاق افتاد که دلم میخواست شهروندان تهرانی نیز یاد هویت فراموش شده خود بیافتند و سراغی از آن بگیرند.