غفور قزاق نوازنده موسیقی قزاق در رابطه با کیفیت برگزاری جشنواره نواحی گفت: اطلاع‌رسانی نادرست، زحمات مسئولان برگزاری جشنواره نواحی را کمرنگ کرد

این نوازنده دو تار در گفتگو با خبرنگار موسیقی هنرنیوز توضیح داد: کیفیت برگزاری جشنواره نواحی خوب و در شأن هنرمندان این نوع از موسیقی بود، به عنوان مثال دبیر جشنواره، آقای جهانگیر نصری اشرفی به موسیقی محلی، داستان‌های خیایی و در کل موسیقی نواحی اشراف کامل دارد. ایشان برای دعوت از هنرمندان شخصاً اقدام می‌کردند ایشان برای دعوت از من خودشان به بندر ترکمن سفر کردند و به خانه پدری من آمدند که این به معنای احترام به جشنواره و موسیقی است.

وی افزود: علی‌رغم این صحبت‌ها باید بگویم اطلاع‌رسانی نادرست از طرف جشنواره نتوانست حق مطلب را آن‌طور که باید ادا کند. مخاطبان زیادی بعد از اجرای برنامه داستان خنیایی که من در روز اول جشنواره اجرا کردند از من پرسیدند که شما کی برنامه اجرا کردید؟ این نشان از عدم اطلاع‌رسانی درست است. این قضیه در خصوص موسیقی قزاقستان ملموس‌تر بود، هرگاه می‌خواستیم اخبار جشنواره را پیگیری کنیم با مشکل روبه‌رو می‌شدیم.

غفور قزاق ابراز داشت: من برای اولین بار بود که در یک جشنواره با این وسعت شرکت می‌کردم، البته پیش از این در جشنواره‌های محلی گیلان شرکت کرده‌بودم و چند بار هم در تلویزیون به عنوان کارشناس فرهنگ قزاقستان حضور داشتم.

وی در رابطه با داستان خنیایی قزاق بیان داشت : داستان‌های خنیایی به دو صورت اتفاق می‌افتد، این داستان‌ها یا حماسی است و یا آمیخته با احساسات عاشقانه و دارای درون مایه عشق است. داستان خنیایی به صورت روایتی به این مضامین می‌پردازد.

غفور قزاق ادامه داد: داستان خنیایی که من در جشنواره نواحی روایت کردم نوشته شخصی به نام «سمبولات» است که به حماسه کل مردم قزاقستان اشاره دارد.

وی افزود : این حماسه با اسطوره‌هایی که دارد در زمان تسلط کمونیست‌ها بر قزاقستان شکل گرفته و به مقاومت مردم در برابر اذیت و آزار آنها اشاره دارد و اینکه تلاش کردند تا فرهنگ و زبانشان از بین نرود. اما متأسفانه در آن زمان اخلاقیات بدی تحت تأثیر کمونیست‌ها در کشور شکل گرفت. به عنوان مثال در فرهنگ مردم قزاق احترام به پدر و مادر به خصوص در هنگام سیری جایگاه ویژه‌ای دارد، اما کم کم این فرهنگ به دست فراموشی سپرده شده است.

این موسیقیدان قزاق در توضیح برنامه اجرایی خود، ابراز داشت: در این جشنواره من 15 دقیقه برنامه اجرا کردم که 5 دقیقه آن به بیان دلتنگی‌های قربت و دوری از وطن اختصاص داشت و 10 دقیقه آن به بیان حقیقت‌ها در حماسه مردم قزاقستان بازمی‌گشت. بعد از اجرای این برنامه، برای ضبط این کار به استودیو رفتیم و دیگر تا آخر جشنواره اجرایی نداشتیم. کمبود زمان و دفعات اجرا نمی‌توانست برای معرفی این داستان کافی باشد.

غفور قزاق در رابطه با شکل‌ یادگیری موسیقی گفت : همانطور که می‌دانید حدود 80 سال است که اقوام قزاق در شهرهایی مثل گنبد کاووس، بندر ترکمن و گرگان ساکن هستند، جای خاصی برای آموزش این نوع موسیقی در این مکان‌ها وجود نداشت؛‌ خود من این موسیقی را از سال 70 و به صورت خودآموز شروع کردم، از کاست‌هایی که از این نوع موسیقی وجود داشت، آنها را گوش می‌کردم و یاد می‌گرفتم، پس آنها را با دو تار خودم تمرین می‌کردم.

این هنرمند در پایان توضیح داد: هدف ما شناساندن فرهنگ قزاق‌ها بوده است. برای رسیدن به این اهداف تلاش‌های زیادی صورت دادیم، برای بقای این فرهنگ سعی کرده‌ام این موسیقی را به دیگران انتقال دهد، تاکنون به 50 نفر آموزش داده‌ام و در نهایت امیدوارم به همان اندازه که به موسیقی بختیاری و ترکمن بها داده می‌شود به موسیقی و فرهنگ قزاق هم در ایران بها داده شود.