سید مجتبی اسدی پور در گفتگو با هنرنیوز:
دهه 60 هم با ویدئو مخالفت میشد
سید مجتبی اسدی پور گفت: در همه دوران این گونه بوده که همیشه در حال مقابله کردن هستیم مثلاً در دهه ۶۰ با ویدئو مخالفت شدید میشد و امروز هم با ماهواره در صورتی که صورت مسئله را با این کارها پاک میکنیم.
تاريخ : چهارشنبه ۴ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۵۱
سید مجتبی اسدی پور در پاسخ به سوال خبرنگار سینمایی هنرنیوز در ارتباط با این موضوع که آیا فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی توانسته اند که تاثیرات فرهنگی مثبتی بگذارند گفت: ما باید تعریف درستی از فرهنگ داشته باشیم باید ببینیم منظورمان از فرهنگ چیست آیا منظورمان فرهنگ ایرانی اسلامی است که اگر این باشد باید در ارتباط با آن به یک تعریف مشترک برسیم و در راستای آن گام برداریم. اما آن چیزی که رایج است و به نظر میآید این است که آداب اجتماعی مرسوم مان را در نظر داشته باشیم و همچنین آداب ایرانی و اسلامی که باید همواره در فرهنگ ما جاری باشد را در کارهای مان بگنجانیم و در سخنان مقام معظم رهبری هم اگر دقت کنیم متوجه میشویم که ایشان تاکید داشتند سبک زندگی درست ایرانی اسلامی را ترویج دهیم و خانوادهها را با این موضوع آشنا کنیم.
وی در ادامه افزود: اگر این تعاریف و مفاهیم را قبول داریم به نظرم نتوانسته ایم آنچنان که باید موفق عمل کنیم. تولیدات تلویزیونی مدتی به این سمت رفته بودند که فقر را نشان می دادند و متوجه شدیم که موجب افسردگی در جامعه شدهایم و مدتی هم رو به نمایشهای طنز در جامعه بردهایم. از طرفی کارهایی که ساخته میشود غیر قابل باور است مثلاً در سریالی کارمندی را میبینیم که خانهای مجلل دارد و شرایط بر وفق موراد او است در صورتی که در واقعیت این گونه نیست. ما باید مردم را با آثارمان به سمتی ببریم که به باور برسند و اولین قدم هم این است که واقعیات را نشان دهیم. فرهنگ سازی همراه با باور پذیری است. در شرایط فعلی با توجه به اوضاع موجود بیشتر به این فکر هستند که تولیدات کم هزینه ای داشته باشند برای این که سود بیشتری هم افرادی که نفعی در این تولیدات دارند ببرند.
اسدیپور در ادامه گفت: زمانی که میخواهیم کار ارزان انجام دهیم خروجی ما مناسب نخواهد بود. ما باید بازده کارمان را به لحاظ فرهنگی در سطح جامعه ببینیم باید مدیران پیگیری کنند و ببینند فلان مجموعهای که ساخته شده است تاثیراتش در مخاطبان به چه شکل نمایان شده است. در حال حاضر بزرگترین تاثیرات کارهای فرهنگی که بیشتر از همه به چشم میآید این است که مخاطبان تیکه کلامها را یاد میگیرند و با آن همدیگر را به سخره میگیرند.
کارگردان فیلم سینمایی «فیلادلفی» درارتباط با این که چرا بیشتر از فرهنگهای بیگانه تاثیر گرفتهایم و کمتر تاثیر گذار بودهایم گفت: در بیشتر مواقع ما تاثیر پذیر بودهایم و کمتر تاثیر گذاشتهایم. در همه دوران این گونه بوده که همیشه در حال مقابله کردن هستیم مثلاً در دهه ۶۰ با ویدئو مخالفت شدید میشد و امروز هم با ماهواره در صورتی که صورت مسئله را با این کارها پاک میکنیم و باید در مرحله اول بیاییم و فرهنگ سازی که کنیم که مثلاً مردم چگونه از ماهواره و شبکههای اجتماعی استفاده می کنند. به جای این که بگوییم نباید استفاده کنند و بگوییم چگونه استفاده کنند و فرهنگ سازی نماییم. لفظ منفی همیشه تحریک کننده بوده است اما اگر همراه با آگاهی و آموزش باشد حتماً نتیجه بهتری میگیریم.
اسدیپور این چنین ادامه داد: رسانهای همانند تلویزیون که در خصوصی ترین مکان زندگی مردم نفوذ دارد یعنی قدرت بسیار زیادی دارد و ما باید متوجه باشیم که واقعاً چگونه از این قدرت استفاده میکنیم؟! چرا تلویزیون و فیلم های سینمایی مان به سمتی نمیروند که تهاجم فرهنگی داشته باشند؟ چرا دائماً ما باید در حال دفاع کردن باشیم؟ به نظرم توانایش را هم داریم اما راهش را هنوز بلد نیستیم. مورد دیگری هم که باعث ضعف ما شده است این است که کسانی که باید در رأس کار قرار بگیرند و کاربلد هستند کنار گذاشته شدهاند. در مجموع افراد در جایگاه خودشان قرار نگرفتهاند. افرادی که دارای روابط هستند بیشتر میتوانند کار کنند بدون این که توانایی آنها مد نظر باشد.
کارگردان تله فیلم «دعوت» گفت: با این تنوعی که توسط رسانههای دیگر وجود دارد و تمام سلیقهها را به خوبی پوشش داده است مگر میشود با یک سریال جواب آن ها را داد و مخاطب را پای فیلم های مان نشاند؟ ما هم باید دقت داشته باشیم و ببینیم که چقدر تنوع در کارهایمان وجود دارد؟ جذابیتهای کار ما در کجا است؟ به نظرم کلمه «تهاجم فرهنگی» برای متولیان که مسئولیت دارند بیشتر مانند یک شوخی است و مدیران بیشتر به دنبال این هستند که بیلان کاری خودشان را بالا ببرند. زمانی هم که تغییر مدیریتی هم صورت میگیرد به نحوی است که بیشتر این حالت را دارد که فقط جای آن ها تغییر میکند و مدیران از این شبکه به شبکه دیگر میروند.
وی در پایان با اشاره به این که کشور ما پتانسیل زیاد و خوبی برای کار فرهنگی دارد گفت: ما در ایران نه کمبود امکانات داریم و نه کمبود فکر و نه ایده، اما راه استفاده از ابزارمان را بلد نیستیم. از طرف دیگر هم قانونها با تغییر مدیران مربوطه تغییر میکند و این موارد باعث سردرگمی سازندگان فیلم و سریال میشود. هر مدیری سلیقهای دارد اما این سلیقه نباید در کلیات تاثیر بگذارد با برخوردهای سلیقهای نمیتوان کار فرهنگی انجام داد.