رامین رحیمی پخش کننده آثار سینمایی در ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز با طرح این پرسش که حمایت ها از فیلم های فرهنگی و هنری در اروپا چگونه است؟ اظهار داشت: در کشورهای اروپایی از طریق دادن یک سری وام با بازپرداخت طولانی مدت و بهره کم برای تولید فیلم ها از سینمای هنری و فرهنگی حمایت می شود. وام هایی که سود شان بسیار ناچیز است و به ۴ درصد می رسد . در واقع هدف آنها ین است که با این کار پخش کننده فیلم فرهنگی بتواند خود را در سینما و در تقابل با سینمای تجاری سر پا نگه دارد و هزینه های خوداش را برای تبلیغات در جیب خود داشته باشد.
وی افزود: در کشور این اتفاق تاحدودی نمی افتد و به عنوان مثال موسسه سینما شهر از فیلم های تجاری به جای فیلم های فرهنگی حمایت می کند و تا آن جایی که من سراغ دارم ۵۰ درصد تبلیغات فیلم های تجاری را سینما شهر ساپورت مالی می کند. عنی از فیلم های میلیاردی حمایت می کند که این اشتباه است و اصلا برای سینمای فرهنگی خوب نیست. این بودجه اگر به سینمای فرهنگی تزریق شود اتفاقات خوبی در این عرصه می افتد واین سینمای فرهنگی هم راه خود را در مواجهه با سینمای تجاری پیدا می کند و این قدر مظلوم واقع نمی شود.
رحیمی تصریح کرد: به نظرم بودجه حمایت از فیلم های تجاری باید صرف حمایت از فیلم های فرهنگی شود و ما بودجه خاص دیگری در سینمای فرهنگی نیاز نداریم . در حالی که این روزها برعکس است و سینمای تجاری بیشترین حمایت ها را دارد و در مقابل سینمای فرهنگی این گونه حمایت ها را ندارد.
وی ادامه داد: برخی از ارگان ها به سینمای تجاری کمک می کنند وجالب آنکه این کمک ها بعدا باز پرداخت نمی شوند .یعنی وام هایی با بهره چهار درصد داده شده و بعد از ۱۵ ماه از زمان اولین دریافت به مدیران تولید و تهیه کنندگان پرداخت شده و بیشتر برای آثار تجاری بوده است وهیچ وقت باز پرداخت نداشته است و این وام ها به صندوق دولت باز نگشته است.
این پخش کننده بین المللی خاطر نشان کرد: به نظرم یک صندوق حمایتی باید وجود داشته باشد تا از مالیات ها و عوارض سینمای تجاری در حوزه سینمای فرهنگی خرج شود .چون سینمای تجاری نه تنها در کشور ما بلکه در سطح جهانی هم را ه خود را می رود و بودجه خود را از طریق گیشه تامین می کند. بنابراین اگر عوارض و مالیات سینمای تجاری در سینمای فرهنگی و هنری خرج شود باعث خواهد شد که همیشه چراغ سینمای هنری و فرهنگیروشن باشد.
وی اضافه کرد: من تلاش می کنم که در ابتدا تجلیلی از فیلمسازان بزرگ ایران داشته باشم و فیلمازان مهمی که آثارشان چند سالی است که ساخته نشده اند و آثارقدیمی آنها هم چند سالی است که رنگ پرده سینما را به خود ندیده اند وانشاء لله در ادامه مسیر سراغ فیلمسازان جوان هم خواهم رفت که از آنها کمترحمایت می شود.
رحیمی در خصوص نحوه حمایت از آثار فرهنگی توسط دفتر خوداش (فیلمسازان مستقل) هم ابرازداشت: من در درجه اول و در زمان اکران فیلم سینمایی«شیرین » کیارستمی با توجه به اینکه کارگردان فیلم از بزرگان سینمای ایران است ضرر کردم . با این وجود دوست دارم برای اکران این گونه آثار متمرکز شوم . به هرحال فیلمساز کشورمان از طریق داخل کشور و یا خارج از کشور فیلم خود را می سازد و متاسفانه این گونه آثار هنری و فرهنگی هیچ وقت به پروسه اکران نمی رسند . به هرحال تلاش من این است که در این حوزه تلاش کنم و به بتوانم از آثار حمایت کنم و در صوت فراهم شدن شرایط بتوانم برای این گونه آثار فستیوال ها یا هفته های فیلم برگزار کنم، تا این آثار بهتر دیده شوند فکر می کنم به هدف خودم رسیدم.
وی عنوان داشت: برخی از فیلم ها هنری به خارج از کشور می روند و در فستیوال ها و هفته های فیلم اکران می شوند اما در داخل کشورمان این اتفاق نمی افتد . حتی اگر اکران گسترده ای هم نتوانم برای برخی از این فیلم های هنری و فرهنگی برگزار کنم تلاش می کنم که در غالب هفته های فرهنگی این گونه آثار را برای شناخت و آگاهی بیشتر مخاطب با این گونه آثار فراهم کنم. چرا که جای این گونه فستیوال های اکران فیلم در کشورمان خالی است . البته ذکر این نکته مهم است که بگوییم این فستیوال های کوچک صرفا جایی برای نمایش آثار به شکل غیر رقابتی خواهد بود وما تلاش می کنیم که این گونه آثار با دریافت پروانه نمایش از سوی ارشاد آنها را به صورت هفته ای یا یک دهه پشت سر هم به همراه نقد و بررسی و حضور عاومل فیلم به نمایش در آوریم.
رحیمی در ادامه تاکید کرد: برگزاری این گونه هفته های فیلم نیاز به حمایت و داشتن سالن سینمایی برای فیلم های فرهنگی است. از طرفی نیازبه تبلیغات در طول سال هم به شکل مفصل دارد واگر به شکل مقطعه ای باشد نمی تواند بازخورد های خوبی داشته باشد. بنابراین نیاز است که در این عرصه بتوانیم به شکل مستمری کار کنیم. به نظرم شیوه اکران فیلم های فرهنگی و هنری می توانست با رفع یک سری اشکالات و معیبی که داشت به سینمای فرهنگی کمک کند. هر چند انتخاب برخی از فیلم ها در شیوه قبلی اکران فیلم های فرهنگی باعث شد که این نوع اکران جواب مثبتی نداشته باشد وبه نظرم بیشتر باید آثاری اکران می شدند که توسط خود فیلمساز سرمایه گذاری شده بودند.