حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمد واعظی، گفت: حوزه یک سری نقش های درونگرا دارد. یعنی تعاملات درون خود دارد؛ حالا شما تعبیر کنید اصلاحات یا ترقیات یا پیشرفت های درون ریز که در خودش رشدی را ایجاد کرده یا یک بازسازی ایجاد کند. در عین حال حوزه یک سری رسالت های برون گرا دارد؛ رسالت هایی که به تعاملات حوزه با بیرون خودش برمی گردد.
واعظی تأکید کرد: بنده معتقدم طی ۳۰ سال گذشته، نسبت به قسم دوم تعاملات یعنی آماده شدن حوزه و حوزویان برای تعاملات بیرونی و تعامل با محیط های فکری بیرون، قدم های بلندی در حوزه برداشته شده.
وی ادامه داد: در زمینه تعامل حوزه با بیرون، در زمینه دانشگاه، تعامل با اقشار مختلف، کار رسانه ای، پرورش نیروی انسانی برای حضور در عرصه های مختلف، نسبت به قبل از انقلاب، قدم های خیلی بلندی برداشته شده است.
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم با بیان این که این عملکردها کافی و رضایت بخش نبوده تأکید کرد: ما هنوز هم در عرصه های مختلف، نقص های جدی داریم. ما در عرصه های مدیریت، ساختار، پرورش نیروهای مورد نیاز نظام در عرصه های مختلف، در بحث تولید محتوا و نظریه پردازی و گره گشایی از نیازهای فکری مختلف نظام، خیلی جا برای کار داریم.
وی افزود: عقب ماندگی های زیادی در این زمینه ها داریم و حالا اگر صحبت بشود من در هر عرصه می گویم مثلاً نوع مشکلات چیست ولی من می گویم اگر منصفانه بخواهیم صحبت کنیم با این که باید نمره قبولی بدهیم و تلاش های مثبتی که شده را ارج بنهیم، در عین حال نباید خیلی از خودمان راضی باشیم چرا که واقعاً جای کار زیاد دارد و قصورها و هم تقصیرهایی هم شده است. شاید سهم قصورها بیشتر بوده است.
واعظی خاطر نشان کرد: تأمین برخی از انتظاراتی که به حق از حوزه ها یا از نهادهایی مثل دفتر تبلیغات هست، مربوط به تأمین ابزارهای مورد نیاز است. مثلاً فرض کنید در رابطه با نیروی انسانی، تأمین آن انتظارات یک پیش نیازهایی را لازم دارد که بعضاً این پیش نیازها فراهم نبوده، مثلاً فرض بفرمایید ما خودمان در درون مجموعه دفتر بعضاً آن نیروهای مجرب کارآزموده یا یک محتوای علمی غنی را در برخی از عرصه ها نداشته و نداریم تا نظریه پردازی مناسب صورت بگیرد یا رفع بعضی گره های فکری و تئوریک نظام اتفاق بیفتد.
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم با بیان این که در طول ۳۰ سال گذشته، پیش زمینه های لازم حتی به مقدار مورد نیاز نیز تأمین نشده، به ذکر یک مثال پرداخت و گفت: اصلاً سینما چگونه وارد ایران شد و چگونه خودش را در جامعه ما عرضه کرد؟
وی ادامه داد: نوعاً صنعت سینما در کشور ما یک صنعت معیوب بود یعنی از اول به عنوان یک عامل ابتذال، اشاعه فرهنگ بی بند و باری و یک عامل به اصطلاح مخرب فرهنگ دینی و اصلاً ضد فرهنگ خودی در واقع بروز و ظهور پیدا کرد. طبیعی است که فضای مذهبی جامعه نسبت به این مقوله (سینما) واکنش خیلی منفی داشته باشد.
واعظی تصریح کرد: پس از انقلاب زمان برد تا کم کم جامعه مذهبی و فضاهای سنتی تر مثل حوزه باور کرد که می شود از این عرصه برای اثرگذاری مثبت در جامعه استفاده کرد. می خواهم بگویم بعضی وقت ها یک چیزی ناقص متولد می شود و چون ناقص متولد می شود تا بیاید در سطح کاربری صحیح خودش قرار بگیرد، زمان می برد.
وی خاطرنشان کرد: شما تصور نکنید که مثلاً فردای پیروزی انقلاب، تمام جامعه مذهبی و حوزه ما یک واکنش خیلی طبیعی و خیلی مثبت به مقوله سینما، حضور طلاب در عرصه، فرآیندهای تولید هنر اعم از تهیه کنندگی یا فیلمنامه نویسی یا کارگردانی یا حتی بازیگری نشان دادند و گفتند که عرصه خوبی است؛ خیر، همیشه یک حالت روانی منفی نسبت به این قضیه وجود داشته است.
واعظی اظهار کرد: این که تعامل حوزه علمیه و هنر در حوزه جا بیفتد اشکال ندارد، یک طلبه می تواند در کنار درس خواندنش، مثلاً فیلمنامه بنویسد یا برود هنر کارگردانی یاد بگیرد یا در سایر مقوله های مربوط به تولید فیلم و برنامه های تلویزیونی درس بخواند. این موضوع باید عادی باشد، البته زمان می برد.
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، خاطرنشان کرد: بعضاً تقصیر نبوده، بلکه قصور بوده و بعضاً زمینه هایش فراهم نبوده است. من الان در عین این که می گویم از جهاتی کارنامه موفقی داشتیم. ولی با آن نمره خوب فاصله داریم و برای کار در عرصه های مختلف خیلی جا هست.