دیشب سرانجام تلاش چند ساله‌ی میرباقری به پایان رسید و مجموعه تلویزیونی «مختارنامه» با به شهادت رسیدن «مختار بن ابی‌عبیده ثقفی» به پایان رسید. اگر در دو دهه گذشته نگاهی به مجموعه‌های تلویزیونی ساخته شده در سیما بیاندازیم؛ تفاوت کار میرباقری را با سایر کارگردانان خواهیم فهمید و میزان تبحر او را در ساخت مجموعه‌های سنگین احساس خواهیم کرد. مختارنامه حدود 10 سال به طول انجامید و با مدت زمان پخش و روی آنتن بودن آن حدود 12 سال مردم زیاد و کم از مختار و قیامش شنیدند. به گمانم با اینکه در بسیاری آثار تلویزیونی سعی می‌‌شود احساسات دینی مردم برانگیخته شده و مردم نسبت به دین علاقه‌ی روزافزونی پیدا کنند؛ اما در برخی آثار اینقدر شیوه‌ی بیان خسته کننده تکراری و تک گویی است که مخاطب دیگر به روزمره‌گی می‌رسد؛ اما در مجموعه تلویزیونی مختارنامه؛ یکبار دیگر شیعه و ایرانی‌ها افتخار کردند به دین و مذهب و سرزمین‌شان. مختار یکبار دیگر مظلومیت شیعه را همچو پرچمی برافراشته روایت کرد و بر تارک جهان رسانید. این مجموعه تلویزیونی اگرچه برای برخی از مردن تنها مامنی برای سرگرمی بود و چندان از اهمیت موقعیت تاریخی مختار آگاهی نداشتند؛ اما امروز همه می‌دانند مختار که بود و برای چه پرچم تظلم‌خواهی و خون‌خواهی برافراشت. امروز مختار از میان هر ایرانی شیعه دوباره متولد شده است و چه سعادتی برای یک فیلمساز بیش از آنکه مردم سرزمین‌اش را در مسیر رستگاری بار دیگر تقویت کرده و به آن‌ها خدا قوت بگوید.

یکی دیگر از تفاوت‌های میرباقری در چنین روایت‌هایی دراماتیزه کردن واقعه به بهترین شکل ممکن است. قسمت آخر مختار به واقع هر مسلمانی را در شرایطی قرار می‌داد که انگار در دوراهی «خیر» و «شر» و «تزویر» و «حقیقت» قرار گرفته است. آنجا که مختار سخن از برداشتن بیعتش می‌کند؛ آن‌جا که از سرزدن مردانی می‌گوید که اگر به آن‌ها امان داده می‌شود به خاطر شکستن مقاومت‌شان است و آنجا که از مردان خدا می‌گوید. مختار و مبارزه‌ی او در قسمت پایانی یکبار دیگر از میان غبار قرن‌ها حقانیت حسین (ع) و قیام او را در قیام مختار فریاد زد.

مختار و چند تن از یارانش استادند آنگونه که مولای‌شان ایستاد؛ مختار و چند تن از یارانش ثابت قدم بودند؛ آنگونه که ولی‌شان بود؛ مختار و چند تن از یارانش شهید شد و به آرمان‌های مولای‌شان پیوستند آنگونه که مولای‌شان به دعوت حق پاسخ داد.

یکی از دستاوردهای مهمی که ساخت مجموعه تلویزینی مختار برای تلویزیون ایران داشت این است که توقع مردم از این گونه آثار بالا رفت. به بیان دیگر؛ این گونه جنگ‌های شهری در آن زمان که با شمشیر و نیزه و تیرو کمان باشد، چندان در آثار ایرانی خوب در نمی‌آمد که در این مجموعه و با مدد تیم همکار میرباقری (محمود اردلان طراح جنگ‌های مختارنامه) این جنگ‌ها به شیوه‌ای بسیار مطلوب به مخاطب عرضه شد. مخاطب تلویزیون دیگر هر اثر متوسطی را نخواهد پذیرفت. حتی در مورد شیوه‌ی شهید شدن مختار هم واقعاً دقت‌نظر شده بود. مختار همانجایی شهید شد که مولایش علی (ع). او همانجایی جانش را تسلیم حق کرد که مولایش ضربت خورده بود.

مختار در تاریخ ماند. مختارها در شیعه کم نیستند؛ اما وجه اشتراک تمام آن‌ها مظلومت آن‌هاست. مختار مظلومی بود که مردم ایران با اینکه کشور شیعه مذهب است؛ اما آنگونه که با مجموعه تلویزیونی مختارنامه معرفی شد به مردم شناسانده نشده بود. آخر خط مختار ابتدای راه مختاران و سربه‌داران دیگری بود که برای تشیع و آزادی دین و آزادگی جان خود را گذاشتند تا نام حسین (ع) معنای مظلومیت باشد.