به گزارش خبرنگار سینمایی هنرنیوز، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «من مادر هستم» با حضور «غلامرضا موسوی» تهیه‌کننده فیلم، «مسعود فراستی»، «محمد تقی فهیم» منتقدان سینما، «حجت‌الاسلام علیزاده» نماینده یکی از مخالفان فیلم و«امیر قادری» مجری برنامه و خبرنگاران رسانه های گروهی در فرهنگسرای رسانه برگزار شد.
در ادامه این نشست بعد از سخنان «محمد تقی فهیم» منتقد سینما دکتر حسین علوی از مخالفان فیلم سینمایی «من مادر هستم» اظهارداشت: سینمای ایران سینمایی ورشکسته است که در آن هر التهابی منجر به فروش یک فیلم می‌شود و در این بحث مخاطب من اصلاً سازندگان فیلم نیستند. حضور من در اینجا برای رساندن یک صدای حق به گوش سینماگران و برخی مسئولان است که معتقدم اصولاً فاقد گوش هستند.
وی افزود: بنده عضو انصار حزب‌الله نیستم اما انتقادات جدی درباره این فیلم دارم؛ خداوند به آنها که علاقه به اشاعه فحشا در میان مردم دارند وعده عذاب الیم داده است. اساسا چه کسی گفته هر نظام و حکومتی در قبال شکم مردم مسئول است اما در قبال فکر مردم مسئولیتی برعهده‌اش نیست.
علوی اضافه کرد: سوال من این است که کدام آدم ناآگاهی بر این موارد مهر تأیید زده‌است؟ سوال من از مسئولان است چراکه اساساً جیرانی در قد و قواره پاسخ به این سوالات نیست؛ او صرفاً یک تکنسین سینماست و فکر می‌کنید اگر این فیلم در زمان پهلوی ساخته می‌شد اجازه اکران می‌گرفت؟ قطعاً مجوز می‌گرفت و واقعاً باید پرسید چرا پس از ۳۰ سال باید فیلمی در ایران ساخته و اکران شود که ساخت و اکران آن در حکومت پهلوی هم علی‌السویه بود؟
وی تصریح کرد: من عقیده دارم که کارگردان «من مادر هستم» در حدی نیست که بخواهد این سوالات را جواب بدهد. مخاطب ما کسانی هستند که با ریش، یقه بسته و ادعای دینداری این فیلم‌ها را اکران می‌کنند.
در ادامه این نشست «غلامرضا موسوی» تهیه‌کننده فیلم نیز عنوان داشت: فیلم «من مادر هستم» نقد یک زندگی فرنگی است. این فیلم نقد زندگی است که شاید ۲ درصد هم در کشور ما حضور نداشته باشد.اگر قرار بود در خدمت بیگانگان باشیم می‌توانستیم برویم در جای دیگری زندگی کنیم و فیلم بسازیم.
در ادامه مسعود فراستی منتقد سینما گفت : دوستان جز آقای فهیم، مساله‌شان سینما و این فیلم نیست،اینها مسائل دیگری دارند که حل نشده باقی مانده و نگاهشان به فیلم متحجرانه است. هدف مقدس وسیله مقدس می‌خواهد و ما زمینه‌های بسیاری برای بحث‌های سیاسی و اخلاقی داریم ولی الان بحث فرهنگ است. در مقطعی شهید آوینی و روزنامه کیهان نیز با هم اختلافاتی داشتند و شهید آوینی در آن مقطع گفت که فرهنگ به دنبالچه سیاست نیست. جمله مرتضی آوینی درست است که می‌گفت فرهنگ می‌تواند سیاسی باشد ولی نه دنبالچه آن.
فراستی اضافه کرد: یک موضوع دینی با پرداخت غیردینی می‌تواند غیردینی شود و یک موضوع غیردینی را می‌توان با پرداختی درست دینی تبدیل به یک موضوع دینی کرد.مثلا داستان یوسف پیامبر ابدا دینی نیست و ما شاهد پرداخت شخصیت‌های غیردینی در این داستان هستیم. مثلا فیلم‌هایی نظیر «سیب و سلما»، «شور شیرین» و «سفر سنگ» به شدت عقب‌افتاده‌اند و من می‌گویم فریب چنین فیلم‌هایی را نخوریم. به سینما به عنوان سینما نگاه کنیم و بدانیم سینما با شعار سر و کار ندارد و با دل و ناخودآگاه ما سر و کار دارد.
وی تصریح کرد: این فیلم‌ها فیلم فارسی‌اند و فیلم فارسی فیلمی است که در یک تفکر و ساختار قرار دارد. متاسفانه تفکر فیلم فارسی پس از انقلاب تشدید شده و حتی برخی از فیلم‌های جنگی ما نیز فیلم‌فارسی هستند و نمی‌توان از آنها دفاع کرد. در حالی که شخصیت‌پردازی‌های فیلم « من مادر هستم» درست است و فیلم یک سبک زندگی را مطرح می‌کند.
این منتقد سینما یادآورشد: این فیلم در جهت نقد و آسیب‌شناسی یک تیپ از زندگی شمال شهری است که دوستان طرفدار عدالت آن را ساخته‌اند. چرا دوستان به حضور ماشین فرنگی یک میلیارد تومانی در کشورنقدی ندارند و فقط به مباحثی چون حجاب می‌پردازند؟ چرا باید بخشی از روشنفکرها و رادیکال‌های حزب‌الله با هم متحد شوند؟
وی ادامه داد: فیلم جیرانی نماینده یک درصد جامعه نیست و بحث او بحث کسانی است که اقشاری بی‌هویت هستند که با پول نفت زندگی می‌کنند و همواره از مردم طلبکارند. بنابراین فیلم «من مادر هستم» یکی از مهمترین فیلم‌های پس از انقلاب در آسیب‌شناسی اقشار تازه به دوران رسیده نفتی است و باید شرایطی را از نظر اقتصادی فراهم کرد که این قشر امکان رشد نداشته باشند. فیلم «من مادر هستم» اشاعه‌دهنده فحشا نیست و حتی درباره قصاص نیز نیست و این فیلم، فیلمی اخلاقی است و علت برآشفته شدن برخی از دوستان چیز دیگری است.
در این ادامه نشست «محمد تقی فهیم» هم در سخنانی گفت: فیلم از نظر فرم قادر نیست انحرافات را بیان کند و چون نمی‌تواند این کار را درست انجام دهد در ورطه بدآموزی می‌افتد. در فیلمی مانند «زیر نور ماه» و یا حتی در سریال «مرگ تدریجی یک رویا» ساخته خود جیرانی این عوامل نشان داده شده بودند.
فهیم افزود: فیلم «کازابلانکا» از جمله فیلم‌هایی است که کارگردان به مهمترین مسائل وقت اروپا توجه دارد. اگر در سینما به درستی به شخصیت شرور پرداخته نشود ملودرام ساخته نمی‌شود و فیلم آقای جیرانی، فیلمی علیه طبقه خودش است. ما سه اصل در قانون اساسی درباره خانواده داریم و در کجای فیلم بحث خانواده را شاهد هستیم؟ بنابراین نقص فرم در فیلم جیرانی مشهود است و فیلم محتوای مدنظر را نمی‌تواند القا کند و به همین خاطر به سمت خطا می‌رود.
در ادامه و در خطاب به سخنان فراستی ، حسین علوی ابرازداشت: در این فیلم به دنبال انسانی مثبت گشتم که متاسفانه کسی را پیدا نکردم و حتی برخورد هنگامه قاضیانی به عنوان شخصیت مثبت فیلم با دخترش مدل درستی نیست. ما خوب مطلق را در واقعیت نداریم ولی می‌توانیم آن را در فیلم به وجود بیاوریم.
وی ادامه داد: اگر یونسکو افرادی را که سینما می‌روند را از نظر فرهنگی بالا می‌داند، ما افرادی را که اهل علم، تقوا و مجاهدت هستند را بافرهنگ ترین انسان‌ها می‌دانیم و جا دارد دراینجا به آقای فراستی بگویم که شهید مرتضی آوینی یکی از ۳۰۰ هزار شهید ماست و شما به هیچ عنوان بویی از او نبردید.
علوی یادآورشد: ما اقلیت نیستیم، مردم در ایران اسلام را می‌خواهند و حرف من و دیگران را نمی‌خواهند. ما شاهد هستیم در این فیلم، قصاص تصویر مشمئزکننده‌ای دارد. این چه تصویری است که فیلم از یک طلبه نشان می‌دهد؟ و ما شاهد بودیم در لحظات پیش از اعدام وقتی طلبه آیات قرآنی را می‌خواند همه به آن آخوند می‌خندیدند و در این فیلم شاهد به ابتذال کشیدن ارزش‌های اسلامی هستیم و این فیلم، فیلمی است که در آن شخصیت خوب، شراب‌خوار و زناکار است و حتی کسی که می‌خواهد قصاص کند نیز خود انسانی زناکار است که خود تحت درمان روانکاو است.
وی خاطرنشان کرد: مطمئن باشید کسانی که پای خون شهدا ایستاده‌اند اجازه نمی‌دهند چنین رفتارهایی اشاعه یابد و این تفکر را به قهقرا خواهند برد. حال می‌خواهد دوران هاشمی باشد یا خاتمی یا احمدی‌نژاد.
در ادامه مسعود فراستی در پاسخ به صحبت‌های علوی گفت: اجازه نخواهیم داد یک ادعا است و تقوا و دانشی در بحث‌های شما نیست. در اینجا جمع شده‌ایم که بحث فرهنگی کنیم و تبادل نظر داشته باشیم. این فیلم راجع به قصاص نیست و آدم‌ها قادرند بگویند که اقشار تازه به دوران رسیده مدرن چگونه زندگی می‌کنند و بن‌بست آنها چیست و مبارزه فرهنگی مبارزه‌ای طولانی و مبارزه‌ای بین آگاهی و عدم آگاهی است و این مبارزه با شانتاژ و قمه میسر نمی‌شود ونیاز به زمان دارد.
