محمدرضا سرشار درباره ارزيابي داوران بخش داستان هفتمين جشنواره قلم زرين، گفت:" داوران حوزه داستان كاري علمي و دقيق انجام دادند؛ از سويي جمعيت شاعران، چند برابر داستان‌نويسان است؛ ضمن آنكه داوران بخش شعر اغلب اوقات، اصرار بر انتخاب برگزيده دارند." وي همچنين افزود:" سخت‌گيري سبب تعالي ادبيات مي‌شود و هيچ نويسنده‌اي براي جايزه نمي‌نويسد."

به گزارش هنر نیوز به نقل از ايبنا، سرشار، نايب رييس انجمن قلم ايران، در پاسخ به اين سوال كه "چرا حوزه ادبيات تاليفي در يك جشنواره ادبي مانند قلم زرين بي‌اقبال مانده و فقط در حوزه شعر برگزيدگاني داشته است؟" گفت: به نظر مي‌رسد داوران حوزه شعر در اغلب اوقات اصرار بر انتخاب برگزيده داشته باشند كه ممكن است اغماض‌هايي هم در گزينش‌شان صورت مي‌گيرد.

وي افزود: من معتقدم كه داوري دقيق و قابل دفاع باشد. در حال حاضر از روي نتايج كتاب فصل و قلم زرين مي‌توان گزينش كتاب سال را نيز حدس زد. به طور طبيعي در كتاب سال، انتخاب‌ها نسبت به كتاب فصل سنگين‌ترند؛‌ البته اين بدان معنا نيست كه قطعا نتيجه داوري‌ها مشابه باشد، چرا كه داوران متفاوتند.

اين داستان‌نويس در پاسخ به اين پرسش كه "چرا داوري‌ها در حوزه داستان نسبت به شعر سخت‌گيرانه‌تر است؟" توضيح داد: معمولا داوران در حوزه داستان علمي و دقيق قضاوت مي‌كنند. شايد حاصل كار داوري در حوزه شعر به آن دليل است كه تعداد شاعران چندين برابر نويسندگان است و آثار منتشر شده در بخش شعر نيز فراوان‌ترند. از سوي ديگر شاعران آثارشان را در كتاب‌هاي متعدد گزينش و منتشر مي‌كنند، ولي از داستان‌نويسان غالبا آثار چاپ اول داريم. با اين معادلات خود بخود گزينش‌ در حوزه شعر بيشتر مي‌شود.

سرشار همچنين با اشاره به اختصاصات ديگر حوزه داستان و ادبيات تاليفي توضيح داد: نكته ديگر آن است كه جريان داستان‌نويسي امروز ما از وضعيت نرمال و به هم پيوسته‌اي در هر سال برخوردار نيست. گاهي در يك سال تعداد قابل توجهي آثار ارزشمند توليد مي‌شود؛‌ در حالي كه برخي اوقات نيز اين روند ديده نمي‌شود؛ ‌بدان معني كه ما وضعيت مستمري به لحاظ كيفيت و تعداد آثار داستاني در چند سال متمادي نداريم.

گوينده سابق قصه ظهر جمعه در پاسخ يه اين سوال كه "آيا روند داوري‌هاي قلم زرين را در حوزه داستان منصفانه و در بخش شعر آسان‌گيرانه مي‌دانيد؟" توضيح داد: مسلم است كه سخت‌گيري لطمه‌اي به ادبيات نمي‌زند؛‌ در حالي كه سهل‌گيري سبب رواج ابتذال مي‌شود. جايزه، حق نيست و هيچ نويسنده‌اي براي جايزه نمي‌نويسد و اگر جايزه نگيرد، لطمه‌اي نمي‌خورد. البته اگر جايزه بگيرد، طبعا با انگيزه‌تر كار مي‌كند.

وي با بيان اينكه نگاه داوري بايد منجر به جرياني الگو‌ساز شود، توضيح داد: وقتي كتابي برگزيده مي‌شود، براي ديگران مانند الگو عمل مي‌كند؛‌ زيرا اهالي هر رشته در صورتي كه ببينند سطح اثر برگزيده بالاست، تلاش بيشتري مي‌كنند، ولي اگر احساس كنند كه كاري متوسط به عنوان اثر برگزيده معرفي شده، سطح توقعاتشان از كارشان پايين مي‌آيد.