به گزارش هنرنیوز، در نشست رسانه‌ای نخستین جشنواره‌ی ملی نژادهای اسب اصیل ایران که عصر دیروز ( سه شنبه، ۲۴ مرداد ) در سالن ستاد مدیریت بحران شهرداری منطقه‌ی ۶ برگزار شد، بابك شكی ـ كارشناس ورزشی اسب ـ درباره نژادهای مختلف موجود در ایران گفت: پنج نژاد مشخص یعنی عرب، كرد، اسبچه‌ی خزری، تركمن و دره‌شوری در ایران وجود دارند كه خاستگاه اسب عرب ایران، خوزستان است و حیوانی قوی و خاص است كه اصلا فانتزی نیست و برای كار پرورش داده شده و امروز در دنیا جزو قوی‌ترین اسب‌های استقامتی به‌شمار می‌آید. بی‌توجهی به این نژاد به ما ضرر وارد می‌كند و این شانس را به دیگران می‌دهد كه آن را به نام خود ثبت كنند.
این كارشناس ورزشی اسب متذکر شد: آمار دقیقی نمی‌توانم بدهم، ولی در حال حاضر تعداد كمی از اسب‌های اصیل عرب در ایران باقی مانده‌اند و جمعیت اسب‌های عرب وارداتی خیلی بیشتر از آن‌هاست.
شکی درباره ویژگی‌های نژاد اسب كرد توضیح داد: اسب كرد، بخصوص در كردستان ایران وجود دارد و حیوانی بسیار خاص، كوهستانی و استقامتی است. شیخ‌نشینان خلیج فارس امروزه آن را به قیمتی گزاف می‌خرند و از مرز خارج می‌كنند و در مسابقات برنده می‌شوند، بدون آن‌كه حتا نامی از نژاد ایرانی آن برده شود.
او همچنین درباره اسبچه‌ی خزری ضمن بیان این که قد این حیوان ۱۲۰ سانتی‌متر است، افزود: اسبچه‌ی خزری فقط در حاشیه‌ی جنوبی دریای خزر وجود دارد و در هیچ كجای دنیا نیست و همچنان در روستاهای مازندران و گیلان از تالش تا ساری زیست می‌كند؛ ولی به‌دلیل اختلاطی كه با یابو پیدا كرده، نژاد آن مختلط شده است.
شكی با اشاره به این که خانم «لوییز فیروز» در سفری كه سال ۱۹۶۵ میلادی به سواحل جنوبی دریای خزر داشت، متوجه حضور بقایای این نژاد شد، ادامه داد: او دوباره این نژاد را كشف و به دنیا معرفی كرد و تعدادی از آن صادر شد كه اكنون در استرالیا و انگلستان به تعداد متعارف از این نژاد تولید می‌شود.
كارشناس ورزشی اسب اضافه کرد: حتا آن‌ها با اختلاط این نژاد با اسب‌های بزرگ‌تر، اسب‌های خاص برای سنین مختلف را تولید كرده‌اند؛ ولی ما متأسفانه در كشور خود به آن توجه نمی‌كنیم. این نژاد از نظر توانایی و قدرت جزو قوی‌ترین اسب‌هاست.
شکی درباره اسب تركمن، گفت: این نژاد تیره‌ها و زیرگروه‌های مختلفی دارد و خاستگاه آن جنوب شرقی خزر بوده است؛ ولی در ۱۰۰ سال اخیر در این نقاط كمتر نمونه‌ای از آن به‌چشم می‌خورد، هر چند بهترین نوع این نژاد را در استان گلستان و شمال مرزهای ایران با تركمنستان پرورش می‌دهند.
این كارشناس ورزشی اسب اظهار کرد: این نژاد زیربنای ورزش اسب‌سواری در كشور بوده و بزرگ‌ترین تأثیر را در رشته‌های ورزشی داشته است. امروزه برای این نژاد، حمایت‌هایی را آغاز كرده‌اند، ولی مشكل این است كه بسیاری از ژن‌های خوب او از بین رفته است، ولی امیدواریم با كمك متخصصان ژنتیك، آن‌ها را تا ۵۰ سال آینده احیا كنیم.
وی درباره نژاد دره‌شوری توضیح داد: این نژاد خاص و متعلق به ایل قشقایی ایران است و شبیه نژادهای عرب و كرد است؛ ولی شباهت كاملی هم به آن‌ها ندارد و با اقلیم ایران سازگاری زیادی دارد. اكنون تعداد آن نیز بسیار اندك است، اما تولیدكنندگان در حال تولید این اسب هستند.
شکی خاطرنشان کرد: به هر حال، نژاد اسب‌های ایرانی كم‌ترین امراض و بیماری‌ها را داشته‌اند و با وجود نگهداری‌های ضعیف، خوب می‌مانند برعكس اسب‌های خارجی، برای همین نیاز است به اسب اصیل ایرانی توجه ویژه‌تری نشان داده شود.
او در ادامه‌ی این نشست، در پاسخ به این پرسش كه خروج اسب‌های ایرانی برای شركت در مسابقه‌ها چقدر برای تغییرهویت و نژاد آن‌ها تهدید خواهد بود، گفت: نقطه‌ی ضعف ما این است كه خود ما از اسب‌های ایرانی حمایت نمی‌كنیم و با اسب‌های خودمان مسابقه نمی‌دهیم، وگرنه خروج اسب‌های ایرانی برای شركت در مسابقه‌ها تهدید نیست.
شكی همچنین درباره گردشگری اسب گفت: گروه‌هایی بودند كه از این كار ارتزاق می‌كردند و اسب در چرخه‌ی گردشگری كشور حضور داشته است. زمانی در تركمن‌صحرا این كار خیلی رایج بود، ولی به فراموشی رفت.
وی افزود: شاید یكی از دلایل آن این بود كه هر نوعی از گردشگری، امكانات و تسهیلات خاص خود را می‌خواهد. علاوه بر این، متأسفانه ما یكی از افرادی كه در این كار بود، یعنی خانم لوییز فیروز (كاشف و پرورش‌دهنده‌ی پونی) را از دست داده‌ایم كه این هم عامل اثرگذاری در فراموشی این كار است.
