آزاد میرزاپور:

بی‌وفایی ما را به این روز انداخته!
» سرویس: فرهنگي و هنري - تجسمي و موسيقي
کد خبر: ۹۴۱۱۱۷۱۰۷۱۵آزاد میرزاپور که قرار است در سی‌ویکمین جشنواره‌ی موسیقی فجر با همراهی گروهش به اجرای برنامه بپردازد، با اشاره به تفاوت‌های موجود در برگزاری جشنواره‌های موسیقی در کشورهای همسایه در مقایسه با ایران  گفت: در آن کشورها، موسیقی جایگاه مشخص خود را دارد و از سوی دیگر موزیسین‌های‌شان از جشنواره‌ها حمایت می‌کنند. همین دو نکته باعث بالاتر رفتن سطح کیفی فستیوال‌های خارجی می‌شود. این در حالی است که در کشور ما، بخصوص در دوره‌های گذشته چندان میل و رغبتی در میان هنرمندان تراز اول موسیقی کشور برای حضور در جشنواره موسیقی فجر وجود نداشته است. در این شرایط، یا کسی در جشنواره حضور پیدا نمی‌کرد یا اگر هم می‌آمد تا در جشنواره برنامه اجرا کند با اکراه و دلزدگی حضور پیدا می‌کرد.

این نوازنده‌ی موسیقی ایرانی، دیدگاه‌های مختلف در جامعه‌ی موسیقی را برای حضور یافتن در جشنواره‌ی فجر این‌گونه توضیح داد: در طول این سال‌ها، ارکسترهای دولتی به‌عنوان وظیفه باید در چنین فستیوال‌هایی شرکت می‌کردند، اما افرادی که به چنین تشکل‌هایی چندان وابسته نبودند، با طرح این موضوع که موسیقی جایگاه خود را در کشور ندارد و مسؤولان فرهنگی فقط در یک دوره‌ی زمانی ۱۰ روزه در طول سال به یاد هنر موسیقی می‌افتند، از حضور در جشنواره‌ی موسیقی فجر سر باز می‌زدند. این‌ها مهم‌ترین دلایلی است که اجازه‌ی کسب اعتبار آنچنانی را به جشنواره‌ی موسیقی فجر در طول دوره‌های برگزاری آن نداده است.

میرزاپور با بیان این‌که در این شرایط، اهالی موسیقی باید به فکر این هنر باشند، گفت: متأسفانه برخی موزیسین‌های فعال در این عرصه، دل‌شان به حال اعتبار موسیقی نسوخته است. من در ایامی که به برگزاری اجراهای جشنواره نزدیک می‌شویم، هم ناراحتم و هم کلافه. در حالی‌ که کمتر از سه هفته به اجرای ما در جشنواره باقی مانده، دو نفر از دوستانی که به من قول همکاری در اجرا را داده بودند، کنار کشیده‌اند و برخلاف عهدی که با من بسته بودند، اعلام کردند که نمی‌توانند گروه ما را در جشنواره همراهی کنند. موزیسین باید برای دیده شدن هنرش تلاش کند، اما متأسفانه هنرمندان عرصه‌ی موسیقی گاهی شوق و ذوق لازم را ندارند تا در ارکستر ساز بزنند.

وی افزود: حدود ۱۰ روز است که من دچار مشکلی به نام بدقولی، آن هم از سوی نوازنده‌های ایرانی شده‌ام. در حالی که وقتی با یک نوازنده‌ی لبنانی که زبان یکدیگر را هم به‌سختی متوجه می‌شویم، قرار است روی صحنه بروم، تا اندازه‌ای همدلی و نزدیکی بین ما شکل می‌گیرد و کار را به‌نحو احسنت به پایان می‌رسانیم. متأثر از همین بی‌اخلاقی‌ها که نامش را بین خودمان «حرفه‌ای‌گری» گذاشته‌ایم، موسیقی ما نمی‌تواند مطرح شود و عملا شبیه یک وصله‌ی ناجور شده است.

میرزاپور در بخش دیگری از سخنانش، بیان کرد: اگر موسیقی ما امروز نمی‌تواند در سطح دنیا مطرح شود، به‌خاطر فستیوال فجر یا مسؤولان برگزاری آن نیست، بلکه ناشی از رفتاری است که موزیسین‌ها انجام می‌دهند. متأسفم که باید این موضوع را مطرح کنم؛ امروز بیشتر ما به‌دنبال کسی می‌گردیم که تمام تقصیرات را به گردنش بیندازیم. حال ممکن است این شخص رییس، معاون یا عضوی از خانه موسیقی یا مسؤولان فعال در بدنه‌ی مدیریتی موسیقی کشور باشد، در حالی که واقعیت این نیست. از نظر من با برگزاری جشنواره نمی‌توانیم این مشکلات را حل کنیم.

او ادامه داد: برای حل چنین مسائلی، اهالی موسیقی باید با هم همراه شوند و سعی کنند لااقل در عهدی که با هم دارند، پایدار بمانند.

این هنرمند نوازنده گفت: قرار بود من در جشنواره با ترکیبی از نوازنده‌های تار، ویلن، عود و پرکاشن، گروه را روی صحنه ببرم و هماهنگی‌های لازم با نوازنده‌ها انجام شده بود؛ اما حدود یک هفته پیش با خبر شدم که نوازنده‌های ویلنسل، ما را در اجرا همراهی نمی‌کنند و الان گروه ما در موقعیتی قرار دارد که نمی‌تواند هیچ کاری بکند. در این شرایط یا ما مجبوریم با ترکیب ناقص روی صحنه جشنواره فجر برویم یا من تصمیم بگیرم که این اجرا را لغو کنم.

میرزاپور با اشاره به تغییرات اخیر در ترکیب داوران جشنواره‌ی دوره سی‌ویکم، اظهار کرد: در روزهای اخیر برخی چهره‌های فعال در عرصه‌ی موسیقی اعلام کرده‌اند که می‌خواهند از ترکیب داوری جشنواره خارج شوند. همه می‌دانند این خروج بیشتر متأثر از مخالفت این افراد با مدیران خانه موسیقی است. در این شرایط ممکن است من هم تصمیم بگیرم گفت‌وگویی کنم تا دست کم موزیسین‌ها کمی به خودشان بیایند. متأسفانه ما پشتیبان یکدیگر نیستیم و اگر قرار است از هم حمایت کنیم، مواردی وجود دارد که بتوانیم به‌لحاظ مالی بهره بیشتری ببریم.

ایسنا نوشت:او افزود: اصل بر این است که ما در هر شرایطی همدیگر را یاری کنیم و به عهدی که با هم می‌بندیم، وفا کنیم. همین اوضاع است که باعث شده من در سال‌های اخیر فقط با نوازنده‌های خارجی کار کنم، چون با وجود این‌که زبان یکدیگر را نمی‌فهمیم، اما همدل هستیم و تا پایان کار کنار هم می‌مانیم. تا وقتی این مسائل در جامعه‌ موسیقی حل نشده است، جشنواره چطور می‌تواند درست شود؟