به گزارش هنرنیوز؛محمد شکرچی‌زاده در نشست بررسی ترمیم سردر دانشگاه تهران که عصر دیروز (شنبه ۸ اسفند) با حضور پیروز حناچی معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی در پردیس هنرهای زیبای دانشکاه تهران برگزار شد، با بیان اینکه این سازه یکی از سه نماد برتر دانشگاه‌های دنیاست که هم برای مردم و هم برای کارشناسان و مقامات کشور از اهمیت بالایی برخوردار است، گفت: این بنا در دهه ۴۰ طراحی و ساخته شد که در این بیش از ۴ دهه، ترمیم اساسی به این شکل که در فروردین امسال انجام شد، نشده بود.
رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی شست‌وشو و جرم‌گیری بنا در سال ۸۸ توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران را یادآور شد و افزود: در همان سال مطالعات اولیه ترمیم بنا انجام شد که بنا به دلایلی عملیاتی نشد. ولی در ترمیم اخیر، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی فاز مطالعاتی آن را انجام داد و فاز اجرایی نیز از زمستان ۹۳ آغاز شد و ۲۹ فروردین ۹۴ پایان یافت. سازمان زیباسازی شهرداری تهران نیز حامی مالی این کار بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران سپس به ذکر تاریخچه‌ای از سازه سردر دانشگاه تهران پرداخت و ادامه داد: دکتر جهانشاه صالح رئیس دانشگاه تهران در دهه ۴۰ طراحی سردر دانشگاه تهران را به مسابقه گذاشت که کوروش فرزامی دانشجوی ۲۲ ساله رشته معماری دانشکده هنرهای زیبا برنده آن شد. وی پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد که اخیرا مرحوم شده است. سازه سردر دانشگاه تهران به صورت بتن مسلح و نمادی از آزادی و آزادگی است. طاق آن نیز یادآور یکی از المان‌های معماری ایرانی (طاق شکسته) است. عکس از بالای این بنا هم نشان‌دهنده دو شاهین است که بال‌های خود را گشوده و در حال پرواز هستند. یک شرکت سوئیسی در همان دهه ۴۰ فرآیند ساخت این سازه را بر عهده گرفت ولی ساخت آن به مرحله اجرا نرسید و سپس شرکت ایرانی آرمه این بنا را با مبلغ ۲۴ هزار و ۵۰۰ تومان ساخت.
پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی نوشت: وی با اشاره به آسیب‌دیدگی گسترده بنا در سال‌های اخیر تصریح کرد: دو گلدانی جلوی سازه که نمادی از سر شاهین‌هاست، به دلیل داشتن بیشترین تماس با محیط، آسیب‌دیدگی شدیدی داشتند که می‌خواستیم آنها را جمع کنیم اما بررسی‌های مختلفی انجام و مشخص شد اینها سر این دو پرنده بال گشوده هستند و نهایتا تصمیم به ابقای آنها شد.
رئیس انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران ادامه داد: زیر طاق سازه از بخش‌های پُرتَرَک بنا بود. در سال‌های پس از انقلاب چند باری به صورت خودسرانه مرمت‌هایی در بنا به صورت اجرای سندبلاست شده بود که نه تنها نقشی در افزایش عمر و ماندگاری سردر دانشگاه نداشتند، بلکه سبب اضافه شدن زائده‌هایی به بنا هم شده بود.
معاون وزیر راه و شهرسازی اظهار کرد: ۱۶ بخش از سازه انتخاب، کدگذاری و مورد آزمایش بتن قرار گرفت. در آزمایش‌های غیر مخرب که آسیبی به سازه وارد نمی‌کند، دوام سازه، جنس بتن، کیفیت مصالح اصلی و پایه سازه و آزمایش آمادگی بتن برای خورده شدگی در طول زمان یا ورود رطوبت و کربن‌های موجود در هوای منطقه انقلاب تهران مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش‌های مخرب که به بنا صدماتی جزئی وارد می‌کند، بخش‌هایی از سازه مورد آزمایش قرار گرفت که پیشتر تخریب شده بود و نمی‌خواستیم تخریب‌های جدید در بنا ایجاد کنیم. به این آزمایش، تعیین عمق کربناتاسیون می‌گویند که میزان نفوذپذیری کربن و سایر آلاینده‌های مخرب سیمان در سازه سردر دانشگاه تهران مورد بررسی قرار گرفت.
وی نتیجه همه این آزمایش‌ها را تأیید کیفیت بالای بتن پایه در زمان ساخت عنوان و خاطرنشان کرد: مقاومت فشاری بتن این سازه، بالای ۴۰ مگاپاسکال به دست آمد که نشان‌دهنده استفاده از بهترین مصالح در زمان ساخت این میراث ملی معاصر است. همچنین جذب آب و کربن نیز در آن در حداقل ممکن قرار دارد. میزان گاز co۲ موجود در بتن بنای ورودی دانشگاه تهران در طول بیش از ۴۰ سال اخیر تنها یک درصد بوده که بالا بودن کیفیت سیمان ساخت این بنا را تأیید می‌کند.
شکرچی‌زاده با بیان اینکه تمام مصالح به کار رفته در ترمیم این بنا چندین بار مورد آزمایش سازگاری با بتن پایه قرار گرفت، افزود: این آزمایش‌ها به این دلیل بود تا ترمیم ایجاد شده پس از مدت کوتاهی از سوی بتن پایه پس زده نشود.
رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تأکید کرد: سیمان استفاده شده برای تولید بتن ترمیم سازه سردر دانشگاه تهران در این مرکز و پس از بارها آزمایش سازگاری با بتن پایه ساخته شد.
وی با بیان اینکه برای مدیریت و نظارت بر پروژه ترمیم سردر دانشگاه تهران ریسک زیادی وجود داشت و با وجود این ریسک وی این پروژه را پذیرفته است گفت: ما در جریان ترمیم این سازه بارها از مهندسان معمار خواستیم تا بر روند اجرای پروژه نظارت داشته باشند که این درخواست ما با استقبال چندانی مواجه نشد.
معاون وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه عمده‌ترین مصالح به کار رفته در پروژه ترمیم سردر دانشگاه تهران سیمان است و سپس لاتکس و پلیمرها هم به آن افزوده شد، ادامه داد: اگر از لاتکس استفاده نشود، بتن بعد از از دست دادن رطوبت دچار جمع‌شدگی می‌شود که با ترمیم اخیر ما در سازه سردر دانشگاه تهران، این بنا تا ۴۰ سال آینده ـ علی‌رغم آلودگی بالای خیابان انقلاب ـ نیاز به ترمیم مجدد ندارد./
.jpg)
