سه سال از درگذشت اكبر رادي مي‌گذرد و حالا نمايشنامه «خانمچه و مهتابي » اين نويسنده توسط هادي مرزبان و مسعود دلخواه براي اجراي عمومي و اجرا در جشنواره تئاتر فجر، تمرين مي‌شود.
به گزارش هنر نیوز به نقل از ايسنا، سه سال از روز 5 دي ماه 86 كه اكبر رادي در بيمارستان «پارس» تهران آخرين پرده نمايشنامه زندگي‌اش را نوشت، مي‌گذرد.
سال گذشته بود كه بهرام بيضايي در جلسه نمايش‌نامه‌خواني «از پشت شيشه‌ها»با اشاره به نگارش پايان‌نامه‌هاي دانشجويي درباره اكبر رادي گفت: «ما مي‌دانيم كه او در 11 سالگي با خواندن نمايشنامه‌ي «آنتيگون» به نمايشنامه‌نويسي علاقه‌مند شده اما نمي‌دانيم چه چيزي او را نسبت به مسايل اجتماعي علاقه‌مند كرده است.»
بيضايي كه در آغاز حضورش به عنوان كارگردان در تئاتر ايران براي اجراي نمايشنامه «از پشت شيشه‌ها» با اكبر رادي قول و قرار گذاشته بود، حالا اجراي اين نمايش را سخت‌تر مي‌داند چراكه ديگر آقاي گيل حضور ندارد تا بيضايي براي اجراي متن او با رادي گفتگو كند.
نويسنده نمايشنامه‌ي «مرگ‌يزدگرد» در همان جلسه يادآوري كرد: «سال 45 كه اين نمايشنامه نوشته شد من و رادي قراري براي اجراي آن گذاشتيم، البته آن زمان من هنوز كارگردان نبودم بلكه يكي از متن‌هاي عروسكي‌ام را تمرين مي‌كردم، بنابراين كارگردان تازه‌كاري بودم و صحبت اجراي اين متن توسط من از سوي هر دوي ما بسيار جسورانه بود اما با تغيير متن و اتفاقاتي كه در زندگي هردوي ما افتاد اين نمايشنامه اجرا نشد.»
اما حميده بانو عنقا همسر رادي كه همواره در اين سالها و حتي در سالهايي كه رادي زنده نيست،بودن او را باور كرده است، در مراسم جشن تولد رادي كه سال 88 برگزار شد، مي‌گفت:«رادي پنجاه سال عاشقانه براي تئاتر ايران زحمت كشيد و من هميشه او را پشت ميزش احساس مي‌كنم كه عاشقانه مي‌نويسد.»
محمود دولت‌آبادي ديگر دوست و هم‌قطار رادي هم معتقد است: «همواره گفته‌ام كه رادي براي بچه‌هاي تئاتر آثار بسياري از خود به جاي گذاشته است و هر زمان كه بچه‌هاي تئاتر دلشان براي تئاتر تنگ شد، كافي است يكي از متن‌هاي رادي را بخوانند.»
زنده‌ياد اكبر رادي نويسنده‌اي كه به عنوان يكي از بزرگترين نمايشنامه نويسان ايران مي‌شناسيمش،نگارش داستان‌هاي بلند «افسانه دريا» و«مسخره» 1336، را در كارنامه كاري خود ثبت كرد او پس از آن نمايشنامه «از دست رفته» (چاپ نشده)؛ 1337، داستان «باران» و «جاده» مجله «اطلاعات جوانان»؛ 1338، داستان «سوءتفاهم» هفته نامه فردوسي؛ 1339، داستان «كوچه»1339 ، نمايشنامه «مسافران ومرگ در پاييز» چاپ در مجله «پيام نوين»1344 را به نگارش درآورد.
نمايشنامه «روزنه آبي» او كه در سال 1341 به كارگرداني «شاهين سركيسيان» بر صحنه رفت. و پس از آن فعاليت خود را با نوشتن نمايشنامههاي «مرگ در پاييز» 1349 به كارگرداني «عباس جوانمرد» تهران، چاپ مجموعه داستان «جاده» 1349، نمايشنامه‌ي «ارثيه ايراني» 1347 ، نمايشنامه«افول»1343، نمايشنامه
«صيادان» و از ديگر نمايشنامههاي او مي‌توان از «لبخند باشكوه آقاي گيل»، «در مه بخوان»، «آهسته با گل سرخ»، «منجي در صبح نمناك»، «هاملت با سالاد فصل»، آميز قلمدون، «شب روي سنگ‌فرش خيس»،«آهنگهاي شكلاتي»، «پايين گذر سقاخانه»، «خانمچه و مهتابي» و... ادامه داد.
اما محمد چرم‌شير مدتي بعد از درگذشت اكبر رادي و در مراسم نامگذاري يكي از سالن‌هاي تئاتر «سوره» به نام رادي در توصيف اين نمايش‌نامه‌نويس گفت: «مردي بود كه هميشه نوشت، تلاش كرد، اميدوار بود و جهان براي او مسئله‌اي بود كه بايد به حل آن مي‌پرداخت. مردي بود كه مي‌توانست بر صندلي‌اش تكيه بدهد و اطمينان داشته باشد نام او از تاريخ تئاتر اين مملكت به وسيله هيچ‌كس پاك نخواهد شد. آن‌چنان‌كه آن روز كه همه چيز براي پاك‌شدن نام آدم‌هاي بزرگي همچون رادي و بيضايي فراهم بود، اين اتفاق نيفتاد.»
حالا سه سال از درگذشت رادي مي‌گذرد و قرار است نمايشنامه «خانمچه و مهتابي» او با كارگرداني هادي مرزبان از نيمه دوم دي‌ماه در سالن برج «آزادي» به صحنه برود. ضمن اينكه همين نمايش قرار است با كارگرداني مسعود دلخواه در بخش چشم‌انداز بيست و نهمين جشنواره تئاتر فجر هم اجرا شود و اينچنين است كه به گفته هادي مرزبان تا وقتي چراغ تئاتر در اين مملكت روشن است، نام اكبر رادي زنده است.
