بازگشت محمد رضا لطفی به زادگاه اش
آخرین زخمه تار استاد بر دل دوستداران
همه طرفداران جمع بودند و از ساعت ۹ صبح جای سوزن انداختن در تالار وحدت نبود. دوستداران هنر موسیقی اصیل ایران، آمده بودند تا آخرین زخمه های تار استاد را نه بر سازش بلکه بر دل خود بشنوند. زمانی که مراسم با قطعه موسیقی «ای ایران ای سرای امید» اثر محمدرضا لطفی و با صدای محمدرضا شجریان آغاز شد اشک بر چشمان همگان حلقه بست.
تاريخ : يکشنبه ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۳۹
هنرنیوز - وحید استرون: مراسم تشیع پیکر استاد محمد رضا لطفی با سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شد در این مراسم علی جنتی با پیام تسلیت شفاهی رئیس جمهور سخنانش را آغاز کرد و گفت: راز محبوبیت استاد محمدرضا لطفی در باورهای اعتقادی او و ارتباط تنگاتنگش با مردم بود.
وزیرفرهنگ و ارشاد اسلامی:
شیوه نوازندگی لطفی بی نظیری تار لطفی بود
لطفی سخن مردم و آنچه در قلب مردم بود را با زخمه تار خود به منصه ظهور می‌رساند و در طول بیش از چهار دهه ارتباط با مردم آثار فاخری را از خود به یادگار گذاشت و عمر خود را در خدمت مردم و آرمان‌های انقلاب اسلامی صرف کرد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: امروز این جمعیت عظیمی که برای بدرقه استاد محمدرضا لطفی در اینجا جمع شده‌اند گوشه‌ای از علاقه و محبت و عشقی است که مردم ایران به این هنرمند دارند.
تار لطفی وشیوه نوازندگی او بی نظیری تار لطفی بود او یکی از چهره‌های ماندگار موسیقی ایران به حساب می آید و بی شک هنرمندان ما وظیفه دارند راه او را ادامه دهند و ارتباط مردمی را با آحاد ملت ایران حفظ کنند تا به محبوبیتی مثل وی برسند.
جنتی در پایان صحبت هایش در گذشت این هنرمند را به خانواده وی و جامعه هنری کشور تسلیت گفت.
علی اکبر شکارچی نیز قطعه ای از موسیقی محلی (لری) به حالت مویه اجرا کرد و در سوگ یار و دوست دیرینه اش اشک ریخت.
داریوش طلایی:
لطفی پای عشق و عقایدش ایستاد
داریوش طلایی که از اساتید و نوازندگان تار است حال این هنر اصیل ایرانی را بیشتر تنها می بیند. او دومین نفری بود که مقابل پیکر لطفی ایستاد و گفت: استاد محمدرضا لطفی رفت و ما را تنها گذاشت. افسوس و دریغ که زود رفت.
این نوازنده پیشکسوت تار ادامه داد: لطفی عاشق ایران و مردمش بود. چه زمانی که قطعه «ای ایران ای سرای امید» را ساخت و چه زمانی که دور از ایران قطعه «وطنم آرزوست» را با آن شور و شوق در فراغ ایران نوشت.
وی با اشاره به اینکه من تاثیری را که در این قطعه موسیقی دیدم در هیچ موسیقی ندیدم افزود: عشق لطفی به موسیقی از عشقش به مردم ایران سرچشمه می‌گرفت. او در گذشته نیز از اساتید برجسته محسوب می شد و او زمانی که یک هنرجو بود موسیقی را به بهترین نحو یاد گرفت و زمانی که آموزش موسیقی را شروع کرد آنچه را که داشت در طبق اخلاص گذاشت و آموزش داد.
وی در پایان سخنانش گفت: لطفی کسی بود که پای عشق و عقایدش ایستاد و تا آخرین لحظات تمام فکر و ذهنش همین مساله بود.
نی‌نوازی هوشمند عبادی با صدای سجاد مهربانی بر پیکر لطفی حس وحال حاضران بی شمار در تالار وحدت دوچندان کرد.
محمود دولت آبادی:
لطفی راه قلندری آغاز کرد
در بخش دیگر از مراسم محمود دولت‌آبادی جلوی تریبون ایستاد واز یار دیرینه خود سخن گفت. وی با ابراز تاسف از جای خالی این هنرمند برجسته روبه حاضران کرد وگفت: امروز برای گفتن تسلیت به بازماندگان لطفی آمده‌ام که هم حوزه خاص و هم حوزه عام را در بر می‌گیرد. حوزه خاص به خانواده این همسر،فرزند و بستگان نزدیکش اختصاص میابد و حوزه عام ابتدا شاگردان او و سپس تمام مردمان ایران هستند که خوب است با وجود فقدان موسیقی در کشور هنوز به تمامی مسخ نشده‌اند.
دولت آبادی با اشاره به بازگشت هوشمندانه حسین علیزاده به کشور خاطر نشان کرد: او خیلی خوب فهمید باید دم به دم مردم با سازش بنوازد؛ حتی در فضایی که چندان آزاد نیست. اما لطفی راه قلندری آغاز کرد. البته من هم چند باری او را دیدم برای نو کردن دوستی‌ها و چه خوب بود.
این نویسنده برجسته و خالق کلیدر در بخش دیگر از صحبت هایش خاطر نشان کرد: لطفی برای نو کردن دوستی ها به کشور آمد و به رقم برخوردها و ناهنجاری ها به وظیفه نهای اش جامعه عمل پوشاند و با پذیرش هنرجویان و تلاش برای آموزش کار را پیش گرفت. اما متاسفانه لطفی در این اواخر عمر خودش را فراموش کرده بود و هرگز بهداشت خود را رعایت نمی‌کرد و مایه قصه اطرافیانش بود. او قلندری زندگی می کرد و و آزادگی را تعبیر کرد.
حسین علیزاده:
لطفی سبک بال از دنیا رفت
«سلام بر محمدرضای عزیز!» اولین جمله حسین علیزاده بود که نتوانست بغض خود را در سینه نگاه دارد و جلوی پیکر زنده یاد گریست. وی با صدای لرزان گفت: امروز مخاطب همه ما لطفی است. شاید هیچ وقت در حیاتش این اتفاق رخ نداد که مردم از هر قشری و با هر سلیقه‌ای بیایند و این هنرمند بزرگ را همراهی کنند و با او عهد ببندند که او را همیشه در دلشان و در حافظه تاریخی‌شان دارند.
این نوازنده تار از خاطرات قبل از انقلاب و آشنای اش با لطفی گفت: من و محمدرضا در سال ۴۷ در جشن تولد خواهر زاده ظلی (خواننده) با هم آشنا شدیم. آن زمان من سال دوم یا سوم هنرستان بودم و سن کمی داشتم یادم است وقتی در مقابلش قرار گرفتم قدم به او نمی‌رسید. لطفی آن زمان هم مثل سرو بود. برخورد زیبایی با هم داشتیم و هرچه را که در خود نداشتیم در یکدیگر می‌دیدیم و از هم طلب می‌کردیم البته امروز می‌گویم که او همه چیز داشت.
علیزاده در ادامه با اشاره به اینکه انقلاب در موسیقی قبل از انقلاب۵۷ آغاز شد. گفت: هنر با سیاست جداست و هنرمند زیر هیچ چتر حمایتی سیستم خاصی نمی رود. خود هنرمندان یک قدرت جداگانه هستند چون پیوند آن ها یک قدرت هستند و پیوندی بی واسطه با مردم دارند. ما در سال ۴۹ کنکور دادیم و وارد دانشگاه هنرهای زیبا شدیم و از آن به بعد زندگی ما در کنار همدیگر سپری می شد. زمانی که موسیقی برای عشق وعلاقه به مردم باشد جاودانه می شود. ما خود را مدیون مردم می دانیم و باید بگویم که هویت و تاریخ موسیقی ما در خطر است.
دوست و همکار لطفی در پایان تصریح کرد: لطفی سبک بال از دنیا رفت چون می داند مردم همراهش هستند.
در انتهای مراسم پیکر زنده یاد محمد رضا لطفی با بدرقه اذان عطاالله امیدوار در دستگاه همایون جهت خاکسپاری به زادگاه اش گرگان رفت.
ح.سعیدی :
ممنون خوب بود
۱۳۹۳-۰۲-۱۵ ۱۵:۴۹:۲۸
