عبدالحمید ارجمند تهیه کننده با سابقه فیلم‌های مستند در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد علاقه‌مندی خود به فیلم‌های مستند افزود: باید بپذیریم که «مستند» حقیقی‌ترین بخش از زندگی یک انسان است که می‌تواند از یک رسانه روایت شود. حال این رسانه می‌تواند رسانه‌های مکتوب، رادیو و تلویزیون یا سینما باشد. بنابراین، حقیقی بودن موضوع، مهم‌ترین عاملی است که تا کنون من را به کارهای مستند جذب کرده است.
وی اضافه کرد: مخاطب در کارهای مستند، درگیر جنجال‌ها و جذابیت‌هایی که نویسنده به کمک تخیل خود ایجاد می‌کند یا کارگردان با بهره گیری از یکسری تروکاژهای سینمایی که امروزه نیز بسیار رایج شده است نمی‌شود. بنابراین در کارهای مستند، موضوع‌‌ همان گونه روایت می‌شود که وجود دارد و چه چیزی در دنیا دوست داشتنی‌تر از حقیقت است. من فکر نمی‌کنم تخیل انسانی بیشتر از حقیقت کاربرد داشته باشد. چرا که حقیقت، زیبا‌ترین موضوعی است که انسان‌ها آن را دوست دارند و به همین خاطر است که بُن مایه کارهای مستند، از حقیقت گرفته شده است.
تهیه کننده فیلم مستند «۱۱۶ روز نوفل لوشاتو» با بیان اینکه تحقیق و پژوهش رکن اصلی فیلم‌های مستند است ادامه داد: کشف حقیقت نیازمند به «تحقیق و پژوهش» است. با تحقیق و پژوهش است که مستند ساز می‌تواند به شایستگی به جوهر حقیقت دست پیدا کند. هیچگاه نویسنده و کارگردان کارهای مستند نمی‌توانند با کمک تخیل به حقیقت برسند. بلکه حقیقت از طریق تحقیق و پژوهش است که دست یافتنی می‌شود که البته راه سختی است که نیاز به پشتکار و مرارت دارد.
این تهیه کننده فیلم‌های مستند تصریح کرد: متاسفانه متولیان سینمای مستند در جامعه ما بسیار محدودند. رادیو و تلویزیون هیچگاه به دلیل مشکلاتی که داشته نتوانسته است حمایت صد در صدی از کارهای مستند داشته باشد. بخش‌هایی از وزارت ارشاد هم که متولی این نوع فیلم‌ها بودند در حمایت‌های خود ضعف داشتند. به عقیده من شاید یک دلیل عمده که دولت نتوانسته است از سینمای مستند به خوبی حمایت کند نگاهی بوده که متولیان کارهای مستند به این نوع سینما داشتند و آن این بوده که انگار همه ما موافقیم که واقعیت‌ها در جامعه کمتر دیده شود و در عوض تصورات ذهنی، اوهام، خیالات و هر آنچه را که دوست داریم بیشتر عیان شود. این درحالی است که انسان‌ها با حقایق زندگی می‌کنند نه با اوهام. ضمن اینکه وقایع تاریخی وحوادثی که پیرامون ما اتفاق می‌افتد دست یافتنی‌تر از آن چیزی است که در تخیلات و اوهام ما می‌گذرد. تهیه کننده فیلم مستند «تابوت خالی» خاطرنشان کرد: باید دعا کنیم تا متولیان امر نسبت به فیلم‌های مستند- که حقیقت و واقعیت را به ما نشان می‌دهد و ما را از آنچه که وجود دارد آگاه می‌کند- حمایت‌های بیشتری داشته باشند.
عبدالحمید ارجمند در مورد حمایت‌های مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی از فیلم‌های مستند یاد آور شد: باید خوشحال باشیم که فعالیت در زمینه کارهای مستند در کشور ما رشد و پیشرفت کرده است. مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به هرحال؛ با بودجه محدودی که در اختیار دارد قصدش کمک به کارهای مستند بوده اما دست ما کوتاه و خُرما برنَخیل. بی‌شک، مرکز گسترش مشکلات زیادی دارد ضمن اینکه مراجعه کنندگان انبوهی را هم باید پاسخگو باشد اما انتظار همه مستندسازان، حمایت‌های بیشتر این مرکز از کارهای مستند است.
تهیه کننده فیلم مستند «مرگ در دور دست» گفت: متاسفانه مخاطب فیلم‌های مستند در کشور، بسیار محدود است و بایستی اطلاع رسانی بیشتری برای جذب مخاطب این نوع سینما از صدا و سیما و همچنین دیگر رسانه‌ها انجام بشود تا مردم آشنایی بیشتری با این نوع فیلم‌ها داشته باشند.
وی که تهیه کننده مجموعه مستند ۱۸ قسمتی از ماجراجویان خارجی بوده که به ایران سفر کردند در مورد این مجموعه افزود: طی ۴۰۰ سال گذشته حدود ۱۵۵ نفر از سفرنامه نویسان، ماجراجویان و کسانی که علاقه‌مند به کشور ما بودند به ایران سفرکردند که ما ۱۸ نفر از آنان را انتخاب کردیم و سفر آنان را در قالب فیلم مستند تولید و روایت کردیم.