رجبعلی خسروآبادی در گفت و گو با هنرنیوز درباره این که آیا اداره کل میراث فرهنگی استان تهران با توجه به وضعیت اضطراری «کاخ ورسای ایران»، این بنا را ثبت ملی خواهد کرد، گفت: نه! آنجا نه در فهرست۲۰۰ اثر ثبت ملی ما هست و نه در فهرست ۲۵۰۰ ساختمان واجد ارزش تهران است. حال که برخی آن را به لحاظ معماری دارای ارزش می‌دانند، طبیعی است که کارشناسان باید آن را بررسی کنند و اگر واقعاً واجد ارزش باشد؛ اقدامات لازم را برای ثبت آن انجام دهند.
وی ادامه داد: این که اکنون بگوییم آن را ثبت ملی می‌کنیم، کار منطقی و قطعی نیست. من نمی‌توانم بدون آن که این بنا کارشناسی شده باشد و بررسی‌های آن انجام شود، قول ثبت بدهم. آنچه وظیفه ما است، بررسی واجد ارزش بودن این بنا است.
او با بیان این که برای هر ساختمانی شهردرای موظف به گرفتن استعلام از میراث فرهنگی نیست، درباره ضرورت تسریع در مواجه با پرونده ثابت پاسال افزود: این ضرورت را شما احساس می‌کنید نه ما! ابتدا بررسی کارشناسی، سپس تصمیم‌گیری.
مدیر کل اداره میراث فرهنگی استان تهران در پاسخ به این پرسش هنرنیوز که در نهایت این بررسی کارشناسی چه زمانی آغاز و پایان می‌یابد، گفت: ان شاء الله به زودی آغاز خواهد شد.
او درباره این که این « بزودی» دقیقاً چه زمانی است، هم اظهار کرد: در سینماها ندیدید زیر نویس می‌کنند« بزودی»!
به گزارش هنر نیوز، در برخی از رسانه‌ها اعلام شده است که شرکت مالک « بزرگترین خانه تهران» پس از خرید و تلاش ناموفق برای تغییر کاربری آن باغ، زمین را به فردی واگذار کرده است که وابسته به یکی از بانک‌های خصوصی کشور بوده است. حال این پرسش مطرح می‌شود که در نهایت آیا مالکان این بنا اجازه ورود و بررسی کارشناسانه را به اداره کل میراث فرهنگی می‌دهند؟ و باید دید وقتی مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران از لفظ «بزودی» استفاده می‌کند و زمان خاصی را مشخص نمی‌‌کند آیا اساساً این بدان معنا است که ابزار قدرت مبنی بر ثبت این اثر برای این اداره کل وجود ندارد یا اداره کل میراث فرهنگی استان تهران مشغول رایزنی با مالک، شهرداری، شورای شهر و شورای عالی شهرسازی است؟
برای ثبت اثر در وهله نخست به مالک نامه نوشته می‌شود تا اعلام شود یک اثر دارای شرایط ثبت است. صاحب اثر تا یک ماه فرصت دارد تا اگر شکایتی نسبت به این مسأله دارد آن را اعلام کند اگر در این فاصله مالک نخواست اثر به ثبت برسد طبیعی است که بنا هر چقدر هم فاخر در فهرست اثار ملی قرار نخواهد گرفت! اما اگر در این فاصله اعتراضی نکرد چون سازمان میراث فرهنگی پیش از این به مالک اعلام کرده، پس می‌تواند اثر را ثبت کند.
از سویی یکی از معضلات ثبت، همین اجازه صاحب اثر است چرا که در صورت عدم تمایل مالک، سازمان میراث فرهنگی در هر صورت اجازه ثبت ملی اثر را ندارد. اما با توجه به شرایط خاص معماری این بنا آیا نباید سازمان میراث فرهنگی اجازه ثبت این اثر را دارا باشد؟ و آیا این یکی از ضعف‌های قانونی میراث فرهنگی نیست که باید مورد تجدید نظر قرار گیرد. بسیاری از آثار در سطح کشور با چنین مشکلی مواجه هستند که دارای ارزش ثبت هستند اما چون مالک آن اجازه ثبت نمی‌دهد ،دست سازمان میراث فرهنگی از حمایت آن بنا کوتاه است.
پیش از این سپیده سیروس نیا - معاون میراث فرهنگی استان تهران – درباره «بزرگترین خانه تهران» بیان کرده بود که شهرداری برای تخریب بناهای قدیمی از میراث فرهنگی استعلام می‌گیرد تا نسبت به ارزش تاریخی بنا اطمینان حاصل کند. اما برای تخریب این بنا از سازمان میراث فرهنگی استعلامی گرفته نشده و ما این موضوع را پیگیری خواهیم کرد. این بنا در فهرست آثار تاریخی به ثبت نرسیده اما به لحاظ ارزش معماری شاخص است.
همچنین فرهاد نظری، مدیرکل ثبت آثار تاریخی هم اظهار کرده بود که اگر اداره کل میراث فرهنگی تهران پرونده این خانه تاریخی را برای ثبت پیشنهاد دهد، این بنا به صورت اضطراری و فوری در زمره آثار تاریخی قرار می‌گیرد.
سیاوش صابری- مدیرکل دفتربنا‌ها، بافت و محوطه‌های تاریخی سازمان میراث فرهنگی – هم تأکید کرده بود این بنا می‌تواند در کمیته‌ای اضطراری در فرآیندی یک هفته‌ای به ثبت ملی برسد تا بر اساس قانون مورد حمایت سازمان میراث فرهنگی قرار بگیرد.
حال همچنان این پرسش مطرح است که طی چندین سال گذشته که این بنا مالک خصوصی نداشته، چگونه میراث فرهنگی استان تهران از وجود چنین بنایی مطلع نبوده است؟ مگر چنین چیزی ممکن است؟ اگر یک بنای ۱۰۰ متری یا ۲۰۰ متری بود، می‌شد پذیرفت اما در این چندین سال اداره کل میراث فرهنگی تهران نقشه هوایی استان تهران را نداشته است؟! شاید بتوان قبول کرد که در روی زمین و در گذر از کنار دیوارهای این بنا نتوان به داخل رفت و از وجود آن مطلع شد اما با وجود نقشه هوایی استان چه توجیهی در خصوص بی اطلاعی خود دارد؟ اگر میراث فرهنگی استان تهران طی ۳۶ سال گذشته از وجود چنین بنا و باغی بی‌خبر بوده است، پس اصلاً ضرورت موجودیت این اداره کل و بدنه کارشناسی آن چه بوده است؟
