سهراب یاری بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوزاظهارداشت: من از سال ۱۳۶۳ تاکنون به عنوان بازیگر در تئاتر ، سینما و تلویزیون فعال هستم و آخرین کارم در سینما هم بازی در فیلم سينمايی آقای مجید مجیدی با نام «حضرت محمد(ص)» است.
وی در خصوص اینکه سینمای ایران این روزها بیشتر به سمت ساخت آثار جوان پسندانه رفته است هم افزود: سینمای امروز این بیشتر میدانی برای بازیگران جوان و زیبا رو شده و کمتر شاهد این هستیم که از پیشکسوتان در فیلم ها استفاده کنند . در واقع موج ورود جونان به سینمای ایران باعث گرایش مردم هم به این نوع سینما شده است . هر چند این روزها شاهد این هستیم که مردم بیشتر به فیلم خوب و جذاب علاقه دارند تا آثاری که صرفا با حضور برخی از بازیگران جوان وبرای فروش ساخته شده اند.
یاری اضافه کرد: بازیگران جدید ویژه گی هایی ماند موهای زرد و چشمان سبز داشتند و در هر فیلمی که ساخته می شد ، درپای این گونه بازیگران دیده می شد و هدف از ساخت این گونه فیلم ها تقویت روحیه جوانان در زندگی برای مقابله با مشکلات و همچنین تزریق شادی به آنها بوده است. در واقع جوانان قرار بود با دیدن این فیلم ها روحیه جهادی و سازندگی خود را تقویت کنند اما در ادامه با افزایش ساخت این گونه فیلم ها عملا سطحی نگری این نوع جریان سینما را در برگرفت و تاثیرگذاری لازم آن از دست رفت.
وی ادامه داد: بنابراین شاید بتوان گفت که با ورود نیروهای جوان تا حدودی فعالیت پشکسوتان در سینمای ایران کم وحضور شان کم رنگتر شد. البته این حضور کم رنگ تا حدودی به داستان فیلم ها مربوط می شد که عموما برای جوانان نوشته می شد. بنابراین نمی توان قطع به یقین گفت که پیشکسوتان در سینمای ایران فراموش شدند. پیشکسوتان در قلب مخاطبان سینما جا دارند و مردم ما هم پیشکسوتان را دوست دارند.
این بازیگر قدیمی سینما تصریح کرد: بازیگران قدیمی و پیشکسوت سینما همیشه به حضور در سینمای ایران علاقه داشته و دارند و درخواست شان هم همیشه این بوده که درفیلمنامه نویسان برای آنها هم در آثاریکه خلق می کنند نقشی را در نظر بگیرند و فقط صرفا به حضور جوانان فکر نکنند. اما نکته مهمی که من باید اینجا به آن اشاره کنم این است که چه خوب است اگر ۱۰ فیلمی که ساخته می شود ، بازیگر چهره یا پیشکسوت ما در اکثر آنها حضور نداشته باشد وفقط مثلا د دو تا سه فیلم بازی داشته باشد. چون بازی زیاد یعنی به تکرار رسیدن ، واین اصلا برای کارنامه بازیگری یک بازیگر خوب نیست و باعث دلزدگی مخاطب از فیلم ها شده وحس باور پذیری مخاطب را ازبین می رود.
وی درخصوص ریزش مخاطب در سینما نیزخاطرنشان کرد: قطعا بحث روایت جدید و نو در آثار سینمایی در سینمای ایران مهم است که فیلمسازان ما باید به آنها توجه کافی داشته باشند ونگاه نویی به موضوعات اطراف خود برای تبدیل آن به فیلم داشته باشند. نباید مدام فیلمسازان ما خودشان را تکرار کنند وبعد هم انتظار داشته باشند که مخاطبین برای دیدن فیلم شان به سینما هجوم ببرند. چون مخاطبین ما روز به روز نسبت به موضوعات فیلم ها آگاهتر شده و حتی نسبت به ساختارها و فرم سینمایی یک اثر هم شناخت کافی پیدا می کنند . ازطرفی مشکلات اقتصادی هم که این روزها مخاطبین ما درگیر آن هستند هم می تواند از دلایل ریزش مخاطب در سینما باشد. که مدیریت این مشکلات از سوی مسولین سینمایی می تواند کمک خوبی به سینمای ایران کند وسینما را از این رکود مخاطب درآورد.
این بازیگر قدیمی سینما تاکید کرد: با چنین شرایطی ما فیلم هایی نیز داشتیم که توانسته اند به فروش میلیاردی دست یابند که به نظرم این آثار به شدن به داستان ونگاه نو فیلمسازان بیشتر بستگی داشت.شاید به نظرم فیلم هایی که بتوانند حس همبستگی و همذات پنداری را با مخاطب تحریک کنند بتوانند در سینمای کشورمان به لحاظ جذب مخاطب موفق تر باشند.
وی در خصوص بازی در فیلم سینمایی محمد (ص) به کارگردانی «مجید مجیدی » هم عنوان داشت: من در این فیلم سینمایی عظیم که با دقت و تیز هوشی آقای مجیدی در حال ساخت است و من نقش پزشک حضرت محمد را در دو سکانس بازی می کنم که این نقش در منابع تاریخی وجود دارد وآقای مجیدی این شخصیت را با استفاه از این منابع تاریخی خلق کردند ونقش من خیالی نیست.
یاری در خصوص تفاوت بازی در نقش های تاریخی و معاصر هم ابرازداشت: برای بازی در نقش های تاریخی یک بازیگر باید با استفاده از منابع و کتابهایی تاریخی که در این خصوص نوشته شده اند ، مراجعه کند وبا استفاده از تحقیق و پژوهش وهمچنین مشورت با فیلمنامه نویس و کارگردان به برای بازی در نقش مورد نظر آماده شود. اما برای بازی در نقش های معاصر به نظرم کار بازیگر کمی راحتر است. چون معادل نقشی که بازی می کند در محیط اطراف یا در جامعه ای که زندگی می کند وجود دارد و با مطالعه کتاب هم می تواند تا حدودی به نقش مورد نظر برسد. بنابراین من فکر می کنم مهمترین تفاوت بازی در نقش های تاریخی و معاصر دراین همین نکته مهم باشد. هر چند گریم و نوع لباس هم به تفاوت بازی یک بازیگر در نقش های تاریخی و معاصر کمک زیادی می کند.
وی در پایان یادآور شد: قابلیت های دیگری چون شمشیر بازی ، اسب سواری ، تیز اندازی و ... می تواند به عنوان یک ویژگی منحصر به فرد برای یک بازیگر به حساب بیاید. اگر این ویژگی ها را یک بازیگر برای بازی در نقش های تاریخی داشته باشد می تواند زودتر از سوی فیلمسازان انتخاب شود. ازطرفی فیزیک و تیز هوشی یک بازیگر برای نزدیک شدن زودتر و بهتر به نقش هم نکته مهمی است که در بازی یک بازیگر برای نقش های تاریخی یا معاصر تاثیرگذار است. که بتواند خواسته کارگردان را بهتر برآورده کند.
