به گزارش هنرنیوز به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، منیژه آرمین نقاش و مجسمه ساز در خصوص جایگاه سفال در ایران گفت: در زمینه سفالگری هنرمندان خوبی داریم و این هنر جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است به دلیل اینكه هم نقاشی و هم مجسمه سازی و هم طراحی را شامل می شود.این متریال به راحتی با مخاطب خود ارتباط برقرار می كند.
این هنرمند در پاسخ به این سوال كه چرا امروزه سفال دارای افول شده است افزود: به دلیل اتفاقاتی كه در انجمن سفال روی داد و به دلیل انحصارطلبی گروهی از افراد دلسردی و پراكندگی در سفالگرها به وجود آمد.این رویداد كه تقریبا در دو سال اخیر به وجود آمده تاثیر بدی را در حركت هنرمندان این رشته گذاشته است.
این نقاش با بیان اینكه از سال ۸۰ حركت اجتماعی سفالگرها خوب شروع شده بود اذعان كرد:متاسفانه این حركت بعد ها به شكل یك جور تفرقه در آمد.
وی با تاكید بر اینكه درزمینه صادرات سفال سیاست گذاری درستی انجام نشده اذعان كرد:صادرات سفال در ایران وجود دارد اما كارشناسی هنری و كنترل كیفیت بر كارها صورت نمی گیرد وصادرات سفال آن جایگاهی كه درچندین سال قبل در این زمینه داشته از دست داده است.
این مجسمه ساز با اشاره به اینكه ما خواستار داشتن خانه سفال هستیم ادامه داد:باید خانه سفال باشد تا سفالگرها را جذب كند و صنعت سفال گری را اشراف هنری بدهد كه تا كنون متاسفانه در این راستا كاری انجام نشده است.
آرمین خاطرنشان كرد:سفال ایران پتانسیل باالقوه بسیار خوبی دارد كه امیدواریم به فعلیت برسد. برای این كارهم احتیاج به بودجه است.سرمایه گذاری در این زمینه ممكن است در سال های اول بازدهی نداشته باشد اما در سال های بعدی شاهد اتفاقات بسیار خوبی خواهیم بود.
این نویسنده در پاسخ به این سوال كه سفال چقدر در فضاهای شهری می تواند به كار آید گفت:هنوز برای مسئولین ما جا نیفتاده است كه از سفال هم می شود به عنوان متریالی برای ساختن مجسمه و نقش برجسته استفاده كرد.این متریال علاوه بر با دوام بودن ، میراث فرهنگی ایرانیان است.
وی در پایان به نقش برجسته ای با عنوان «نماد تجریش» اشاره كرد و اظهار داشت: این اثر یكی از كارهای من است كه در آن هم به فرهنگ بومی و هم به طبیعت توجه كردم.حدود دو سال در این زمینه مطالعه داشتم.قرار بر این بود كه این برنامه توسعه یابد و هر محله ای یك نماد داشته باشد.من هنوز در این زمینه آمادگی دارم ولی كار شهری احتیاج به سفارش دارد.
