امروز صدا وسیما در کشور ما با تاسیس و ایجاد شبکه های مختلفی چون: «یک» ، «دو»، «سه »، «چهار» ، «پنج» ، «خبر» ، «نمایش»، «شما» ، «آی فیلم»، «ورزش»، «بازار»، «مستند» ، «قرآن»، «آموزش» ،«العالم»، «سحر ۲» ، «سحر۱» ،« الکوثر»، «جام جم ۳ »، «جام جم ۲ »، «جام جم ۱ »و «پرس تی» شبکه هایی در حال گسترش است. این شبکه های که با پخش برنامه هایی برای مخاطبان داخلی و بین المللی برای کشورمان هر کدام تلاش می کند مخاطبان را جذب کنند. در واقع در عصر کنونی و در شرایطی که به شدت رقابت رسانه ای دربخش شبکه های ماهواره ای در اکثر شبکه های تلویزیونی جهان برای جذب مخاطب بیشتر و در نتیجه جذب آگهی های بازرگانی برای جذب اسپانسر و منابع مالی در جریان است در کشور ما با صدا وسیما تلاش کرده که با افزایش شبکه های ماهوارهای و گسترش پخش آنها در کشورهای مختلف بتواند فرهنگ ، تمدن و تاریخ کشورمان را به مخاطبان سایر کشورها نشان دهد. خب گسترش شبکه های مختلف به خودی خود امری مهم و البته برای کشور ما لازم و از اهمیت بالایی برخوردار است . در کشورمان همه شبکه های تلویزیونی و رادیویی دولتی هستند وشبکه خصوصی وجود ندارد اما برخلاف کشورما ، شبکه های خصوصی در دیگر کشورها راه اندازی شده است به نحوی که امروزه در کل جهان ۲۰۳ ماهواره تلویزیونی فعال در ۱۵۹ مدار قرار گرفته که تنها در ایران امکان دیدن ۸۶۰۰ شبکه تلویزیونی و شنیدن ۱۳۰۹ شبکه رادیویی را فراهم می آورند. از طرفی در حال حاضر به عنوان مثال در کشورهایی مانند: ترکیه با ۲۵۰ کانال تلویزیونی، ایالت متحده آمریکا ۱۱۰۰ شبکه تلویزیونی ، افغانستان ۶۵ شبکه تلویزیونی و رژیم صهیونیستی ۲۱۴ شبکه تلویزیونی فعال به صورت شبانه روزی در حال پخش برنامه های منتوع خود هستند . در واقع تعداد کل شبکه های ماهواره ای قابل دریافت در ایران بیش از ۱۳۲۱۱ شبکه می باشد. که ازاین تعداد شبکه تلویزیونی ماهواره ای بیش از ۳۲ شبکه فارسی زبان قابل دریافت در ایران می باشد. پس با این تفاصیل لزوم تاسیس شبکه های مختلف تلویزیونی بیش از گذشته در کشور ما احساس می شود و صدا وسیما هم این روزها سنگ تمام می گذارد و مدتی است که شبکه های مختلف استانی و بین المللی را راه اندازی کرده است تا بتواندعلاوه بر جذب مخاطبان داخلی ، توان رقابت با شبکه های مختلف ماهواره ای فارسی زبان وغیره را داشته باشد.
اما مهمترین نکته ای که نباید از یاد برده شود تامین خوراک این شبکه ها است و باید سریال ها ، فیلم ها و برنامه های متوعی روی آنتن شبکه های مختلف کشورمان برود که توان جذب مخاطب داخلی و خارجی را داشته باشد اما عملا شاهد چنین روندی در شبکه های ماهواره ای کشورمان و ختی شبکه های داخلی نیستیم و شبکه هایی مانند : دو ، سه ویک وحتی نمایش، شما وآی فیلم با روی آنتن بردن سریال های قدیمی عملا باعث رکود در جذب مخاطب شدند .هر چند این روزها این سریال ها در حال پخش هستند و به نظر می رسد تلویزیون با پخش آثار قدیمی چون: «پاتوق» ،«خوش غيرت»،«سربداران»،«خانه سبز»،«هزاردستان» ، «روزی روزگاری» ، «پدرسالار»، «پشت کنکوری‌ها»،«راه بی‌پایان»،«آرایشگاه زیبا» و «مجید دلبندم» دوست دارد مخاطبان را جذب و يادآوری خاطرات روزهای دور گذشته مخاطبان جوان و میانسال باشد. ازطرفی نمی توان کتمان کرد که پخش آثار گذشته سیما نشان دهنده دست های خالی تلویزیون برای ساخت مجموعه ها تلویزیونی بهتر، جذاب ومتنوع تراست . چرا که شبکه های مختلف سیما دوست دارند آنتن خود را پر کنند و چون امسال مشکل مالی دارند دست شان برای ساخت مجموعه هایی مانند این گونه سریال ها بسته است و به همین خاطر این روزها سیما شروع به باز پخش آثار پر مخاطب دهه های گذشته و قدیمی کرده است. از طرفی مخاطبان امروز تلویزیون خسته از نمایش فیلم های سینمایی وتله فیلم ها تکراری و کلیشه ای دوست دارند آثاری بهتر و قابل تامل تر روی آنتن شبکه ها برود. اما به نظر می رسد تلویزیون نسبت به گذشته وظیفه ای بس سنگین و مهم نسبت به مخاطبان خود دارد چرا که در گذشته ها جذب مخاطب راحت بود امروز تلویزیون با چندین شبکه ای که دارد باید آثاری بسازد که توان رقابت با آثار ماهواره ای را داشته باشند ، اما در خصوص پخش آثار قدیمی فارغ از خوب يا بد بودن بازپخش سریال‌های قديمی نمی توان کتمان کرد که تماشای سریال‌های قديمی در مقايسه با آثارمعاصر و جدیدی که اکثر آنها به لحاظ ساختاراز قدیمی ها پایین تر هستند لذتبخش است و از منظر مخاطب‌شناسی پخش اين سريال‌ها می‌تواند به اندازه كافی باعث جذب مخاطب شود . اما زیاده روی در پخش این گونه آثار باعث قهر و دلزدگی مخاطب از مجموعه های تلویزیونی می شود. به هرحال این روزها به دلیل کمبود بودجه تلویزیون دچار مشکل و ضعف شده و تولیدات تلویزیون از فیلمنامه‌های ضعیف و سطحی تغذیه می‌شوند و به همین دلیل نوعی عجله و شتاب در ساخت سريال‌های تلویزیونی و به خصوص آثار مناسبتی ديده می‌شود و دست مديران سازمان صداوسيما بسته است و مشكل بودجه در حال حاضر باعث شده که کارگردان یا تهیه کننده نتواند از شش ماه یا يک سال قبل برای ساخت يک سريال تدارک ببينند.

ادامه دارد...