عاطفه تلقانی- با تسویه شدن حساب "تسویه حساب" ، وقت آن رسیده در این روزها که شعار دموکراسی وردِ زبان اغلب جریانات سیاسی کشور است، «دموکراسی تو روز روشن» نقبی بزند به گذشته های نه چندان دور. روزهایی که درصد خلوص آدمها به مراتب بالاتر از استانداردهای امروز بود. سوژه اگرچه تکراریست اما این تکرار شاید، در باز شدن گوشه ای از دریچه تاریک ذهنمان بکار آید. قصه قصه یک سردار جبهه و جنگ است که در هنگام ورود به عالم برزخ چانه زنی می کند برای عبور از پل صراط،  تا برسد به بهشت برین، اما حضور در باغ جنت تنها نصیب کسی می شود که زلال باشد، عاری از هر گونه خطا و اشتباه. پس ستوده، سرداری که پیش از انفجار بمب داخل خودرویش به پدر شهیدی جاویدالاثر قول داده تا اثری از فرزندش بیابد، چاره ای ندارد جز پایان دادن به یک انتظار تلخ!  با انفجار بمب و انتقال ستوده از دنیای مادی به عالم برزخ، این سردار سالهای جنگ فرصتی می یابد برای تماشای حب دنیویش در سالهایی که تصور می کرده آخرت را بر دنیایش ترجیح داده است. با این حال چون کفه ترازوی نیکی هایش سنگین تر است از خطاهایی که خواسته و ناخواسته انجام داده، فرصتی می یابد  برای جبران گذشته! و این موضوع بهانه ایست برای اشاره فیلم به برخی تعالیم آسمانی و انتقاد از برخی افراط و تفریط های ما در حوزه مسایل دینی و شرعی؛ البته با ظرافتی هوشمندانه که به توهین و اهانت به دین و دینداران و سرداران از جان گذشته سالهای دفاع مقدس ، تلقی نگردد. از سوی دیگر قالب «طنز موقعیت» این فیلم، فضای مناسبی را ایجاد می کند برای بیان برخی موضوعات اجتماعی، اما آنچه که در متن فیلم به عنوان تکه ای ناچسب دیده می شود، حضور خانم احسان( نیکی کریمی) بعنوان فیلمسازیست که قرار است، بعنوان کارگردان، در یک فیلم سفارشی به زندگی سردار ستوده بپردازد. همچنین به تصویر کشاندن دختر ستوده با پوششی نامتعارف نسبت به یک خانواده مذهبی، که کنایه ایست از نتیجه معکوسی که عملکرد ستوده در تربیت فرزندانش سبب شده نیز نتوانسته آنچه مد نظر نویسندگان بوده است به تصویر درآید و به نظر می رسد بهتر بود، قسمت های ملودرام " دموکراسی تو روز روشن" در بازنویسی بجای اینکه در صدد تغییر فضای مردانه فیلم با انتخاب یک فیلمساز زن باشد، به چگونگی اثربخشی موارد مورد نظر می پرداخت. از سوی دیگر هر چند سوپر استارهای سینمای ایران در نقش های فرعی در این فیلم نقش خود را بخوبی ایفا کرده اند اما با تکیه بر بازیگر محوری، نباید بیان روان فیلمنامه، ساختار فیلم، طراحی صحنه و جلوه های ویژه تصویری و میدانی فیلم را نادیده گرفت که متاسفانه این روزها سینمای ایران دچار ضعف شدید فیلمنامه و اتکا به بازیگران چهره است. با این حال باید دید که گیشه " دموکراسی تو روز روشن" تا چه اندازه انتظارات سرمایه گذار و تهیه کننده آن را برآورده خواهد ساخت.