علی قمصری آهنگساز آلبوم «آب، نان و آواز» گفت: اغلب مخاطبان موسیقی در ایران اختلاف تار و کمانچه را نمی‌دانند و مقصر این امر تا حدود زیادی ما هنرمندان هستیم که آنها را با موسیقی خوب و متعالی آشنا نکرده‌ایم.

این نوازنده تار دیروز در نشست نقد و بررسی آلبوم «آب، نان و آواز» که با حضور محمدرضا فیاض منتقد موسیقی در شهر کتاب برگزار شد بیان داشت: برنامه‌های نقد فرصتی مهیا می‌کند تا بتوان در مورد قطعات بی‌کلام که تا کنون در مورد آنها صحبتی نشده اظهار نظر کرد.

وی در مورد آلبوم «آب، نان و آواز» ادامه داد: بعد از گذشت دو سال از کار قبلی‌ام با که «نقش خیال» نام داشت، «آب، نان و آواز» دومین کار جدی با کلامم بود. من در موسیقی کشورم احساس خلاء می‌کردم و دوست داشتم .چون معتقدم این نوع موسیقی در ایران می‌تواند جایگاه بهتری داشته‌باشد.

وی افزود: این آلبوم کار جدیدی نیست چون «نقش خیال» هم از چنین فضایی بهره‌مند بود و من در هر دو آلبوم سعی داشتم تفکرات خودم را در موسیقی اعمال کنم.

علی قمصری در مورد ویژگی‌های اثر ادامه داد: دینامیک بودن در یک کار را نمی‌توان ویژگی خیلی عجیبی به حساب آورد، دینامیک روح موسیقی است که اگر اثری این ویژگی را نداشته باشد می‌توان گفت که چرا ندارد.

البته باید ذکر کنم کار نقد در موسقی ایرانی کار دشواری است. چون موسیقی ایرانی از خیلی جنبه‌ها مدون نیست و با آن برخورد‌های سلیقه‌ای مختلف می‌شود، در موسیقی ایرانی فاکتور اصلی حس بداهه‌ای است که در آن وجود دارد. همچنین معیارهای دقیقی برای شناخت و ایجاد موسیقی چند صدایی وجود ندارد. پس منتقد مجبور است هربار یکی از این عناصر را دست‌آویز قرار دهد تا حرفی برای نقد در موسیقی داشته‌باشد.

وی افزود: غنای ریتمیک اولین چیزی است که در موسیقی ایرانی برجسته است. خواستگاه ایجاد موسیقی هموفونیک هم این بوده که ملودی اصلی گم نشود پس با این نوع موسیقی می‌شود یک هارمونی در ملودی ایرانی ایجاد کرد.

این آهنگساز در مورد ویژگی‌های آهنگ سازی کار ادامه داد: من تا آنجایی که امکان دارد سعی می‌کنم نوازندگی‌ام را در کار آهنگسازی لحاظ نکنم در همین راستا کارهای زیادی ساخته‌ام که ساز تار در آن نقشی نداشته است. اما در کار نوازندگی از آهنگسازیم الهام گرفته‌ام. در نهایت باید بگویم سعی کرده‌ام آهنگسازیم نتیجه از نوازندگی‌ام نباشد اما پیش آمده که نوازندگی‌ام نتیجه آهنگسازی‌ام باشد.