این روزها تماشاخانه مهر حوزه هنری شاهداجرای نمایشی با عنوان «روزی، روزگاری، پامنار» است نمایشی که شاید ویژه این روزها و شبها تولید شده است.
نمایش «روزی، روزگاری، پامنار» روایتگر جوان نقاشی ایرانی الاصل ساکن اروپا است که از کشور فرانسه به ایران آمده تا از مراسم عزاداری در ماه محرم تابلوی نقاشی ای را برای موزه لوور پاریس نقاشی کند و به همین خاطر به مسافرخانه ای در محله پامنار می رود و اتفاقاتی که در این مسافرخانه برای او می افتد.
«روزی، روزگاری، پامنار» نمایشی است با موضوع و مضمونی که بارها این موضوع را علاوه در تئاتر در مجموعه های تلویزیونی و فیلم ها دیده ایم و این تکرار تنها در مضمون نیست و شکل و شیوه اجرایی نیز به شیوه ای معمولی است که این داستان را روایت می کند.
نمایش به شیوه ای کاملا ساده روایت می شود و کار به سبکی رئال اجرا می شود که این اتفاق ممکن است مخاطب را کمی خسته کند چرا که در نمایش تعلیقی برای مخاطب در نظر گرفته نشده و نمایش به شکلی کاملا خطی به جلو می رود و لحظه ای در نمایش وجود ندارد که مخاطب با آن دچار بیگانگی شود.
اما به دور از تکرار در مضمون و خطی بودن روایت اجراهای بازیگران هم مانند متن دچار تکرار است و بازیگران به ویژه نقش مادر و نقاش تازه از فرنگ برگشته بازی های بسیار سطحی و کم عمقی دارند.
بازی هایی که شاید شبیه آنها را بسیار در فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی دیده ایم و این بار همان بازی ها بر صحنه تئاتر. بازی های رو و سطحی که بازیگران ارائه می دهند گاهی حتی فراتر از بازی های ساده ای است که یک بازیگر می تواند داشته باشد وگمان می شود که سطحی شدن بازی ها به این خاطر است که بازیگران نمایش کمی غلو شده بازی می کند تا نقش ها برای مخاطبان باور پذیر شود اما این اتفاق نتیجه ای برعکس دارد و نقش ها برای مخاطبان نه تنها باور پذیر نیستند بلکه در مخاطب این حس را ایجاد می کند که بازیگران نقش ها را به شکلی غلو شده اجرا می کنند و این امر بیشتر در مورد بازی خانم های نمایش صدق می کند.
اما در میان مواردی که گفته شد بازی وحید نفر نسبت به دیگر بازی ها کمی باور پذیرتر است هر و با دیالوگ های شیرینی که دارد فضای نمایش را کمی لطیف تر می کند هرچند که بازی او نیز مانند دیگر بازی ها کمی تکراری است اما باز هم مخاطب را جذب می کند.
اما نمایش «روزی،روزگاری، پامنار» به دور از مسائلی که در موردش گفته شد نمایشی است که در آن نوعی صداقت و انسانیت نهفته است كه می تواند نماد تمام ایرانیان باشد، كه انسانیت و راستی در آنها وجود دارد.
نمایش «روزی، روزگاری، پامنار» به نویسندگی سیاوش پاکراه و کارگردانی امیرحسین دوانی که از اول مرداد ماه در تماشاخانه مهر حوزه هنری اجرا رفته است تا ۲۷ مرداد ماه به اجراهایش ادامه خواهد داد و در آن خیام وقار كاشانی، وحید نفر، محمدرضا مالكی، روزبه معتمدی مهر، فاطمه سرلك و نازنین بابایی به ایفای نقش می پردازند.