همیشه اتفاقاتی برای هنرها در ایران می‌افتد که ربطی به هنرمندان ندارد و حرکت‌های مهم هنری دستخوش اتفاقاتی می‌شود که در شأن هنر ایران نیست. این اتفاقات اغلب مربوط می‌شود به مدیران هنری و آن‌هایی که قرار است برای هنر این سرزمین برنامه‌ریزی داشته و مدیریت هنری کنند. در همین رابطه هفته گذشته اتفاقی در تئاتر کشور رخ داد که به تبع آن حسین مسافر آستانه از مركز هنرهاي نمايشي استعفا و مشکل را اختلاف با معاونت هنری اعلام کرد. این اتفاق در زمانی نمودار شد که حتی فراخوان جشنواره با توجه به این که تغییری در آن رخ نداده بود با تاخیری قابل توجه منتشر شد اینقدر که رسانه‌ها شروع به دامن زدن به این تاخیر کردند. در همین راستا مشکلات دیگر هم رخ نمود و مثل همیشه هنرمندان در این بین ماندند که سرانجام کار چه خواهد شد. البته دغدغه‌ای که ما را به این انگیزه واداشت که مطلبی بنویسیم این بود که واقعا چرا باید برای مهمترین جشن تئاتر سال که اتفاقاً نسبت مستقیم با بزرگترین رخداد جمهوری اسلامی یعنی دهه فجر دارد باید این مشکل پیش بیاید و واقعاً مدیران هنری کشور باید چقدر جسارت داشته باشند که چنین رویداد مهمی را هم دستخوش تمایلات شخصی و گروهی خود بکنند.

گروهي، دليل استعفاي مسافر آستانه را به استعفاي محمد حيدري(دبير سي‌امين جشنواره فجر) ارتباط مي‌دهند ولي يزدان عشيري(مدير روابط عمومي مركز هنرهاي نمايشي) مي‌گويد؛ ‎استعفاي مسافر آستانه شايد چون بعداز پذير فته شدن استعفاي محمد حيدري صورت گرفته، اين شائبه را به وجود آورده است حال‌آنكه اين دو استعفا از هم جدا بوده و هستند.

شايد دلايلي چون منفعل شدن انجمن هنرهاي نمايشي،‏ و پرداخت نشدن هزينه‌هاي صورت گرفته در بيست و نهمين جشنواره تئاتر فجر از ديگر دلايلي باشد كه مسافر آستانه را به سمت و سوي استعفا سوق داده است. اما اين دو نيز توجيه‌كننده قانعي براي رفتن سكاندار مركز هنرهاي نمايشي نيست.

چندي پيش در خانه هنرمندان تعدادي از خانواده تئاتر گردهم آمدند و درخصوص مشكلات حوزه تئاتر به بحث و گفتگو نشستند. بسياري در اين نشست از محدود شدن اختيارات مدير مركز هنر‌هاي نمايشي صحبت به ميان‌آوردند و اذعان كردند كه مسافر آستانه با تمام خواسته‌هاي مثبتي كه دارد با محدوديت روبرو است. برخي اعتقاد دارند كه مسافر آستانه به اين دليل از مركز هنرهاي نمايشي استعفا داده كه با محدوديت عمل در حوزه‌ي كاري خود مواجه است.

سرانجام اينكه، مدت‌هاست صحبت‌هايي درخصوص اقتصاد تئاتر، قراردادهاي تيپ، كمبود سالن‌هاي تئاتر، بلاتكليفي حقوق بيكاري هنرمندان و موضوعاتي از اين دست به ميان آمده اما دريغ از اينكه قدمي براي انجام اين موانع برداشته شده باشد. از اين رو شايد حسين مسافر آستانه باكنار هم گذاشتن اين دلايل و نامساعد ديدن اوضاع؛ قانع شده كه ماندن در اين عرصه آب در هاون كوفتن است و استعفا را بهترين گزينه انتخاب دانسته است.

موضوع هر چه باشد؛ نباید علیه جریان هنری کشور و هنرمندان اتفاقی رخ دهد؛ از این‌ها مهمتر، اگر هر اختلافی هم صورت گرفته درباره موضوعی همچون دهه فجر باید شرایط مدیریت هنری به گونه‌ای باشد که همه درباره برگزاری هر چه با شکوه‌تر جشن‌های هنری فجر تلاش کنند.