«مرد بالشی» عنوان نمایشی است که گروه تئاتر «این روزها» آن را به کارگردانی آیدا کیخایی و محمد یعقوبی در سالن شماره یک تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه آورده اند نمایشی که اگر اغراق نباشد در این روزها که تئاترهای چندان راضی کننده ای را روی صحنه نمی بینیم بسیار صدا کرده و توانسته هر شب سالن را پر از علاقه مندان به تئاتر کند.
«مرد بالشی» که نوشته مارتین مک دونا است نمایشنامه ای است که به موضوعی بسیار مهم می پردازد که در جهان امروز زیاد با آن مواجهه و درگیر هستیم و آن کودک آزاری است.
نمایش روایتگر داستان نویسنده ای است که برادری دارد به نام مایکل که کم توان ذهنی است، مایکل تحت تاثیر نوشته های برادر نویسنده اش بدون آگاهی از این اتفاق دست به کودک آزاری می زند، اتفاقی که مایکل خود در کودکی از سوی پدر و مادرش با آن مواجهه بوده است.
نمایشنامه «مرد بالشی» ساختاری محکم و قوی دارد و شخصیت پردازی در این نمایشنامه به درستی صورت گرفته است و زمانی که بازی بازیگران را در این نمایش می بینید پی به شخصیت پردازی این نمایش می توان برد چرا که به درستی و البته به اندازه هر شخصیت را به تماشاگر معرفی می کند.
علاوه بر اینها شکل معما گونه بودن این نمایش است که این تئاتر را برای ما جذاب می کند، هرچند که ممکن است تا مخاطب بعد از یکسری دیالوگ ها قسمت هایی از معما را حل کند اما این معما ها تا پایان نمایش وجود دارد و همین اتفاق سبب می شود تا مخاطب تا پایان اثر سالن را ترک نکند چرا که تمام شخصیت های نمایش تا پایان اثر زوایای مختلفی از خود را نشان می دهند که در ابتدا این خصوصیات خود را نشان نداده بودند.
در کنار نمایشنامه ای که به درستی به شخصیت ها پرداخته این نمایش بازیگرانی دارد که توانسته اند شخصیت نمایش را به درستی درک کرده و ایفاگر شخصیت های نمایشنامه «مرد بالشی» شوند و با درک درستی که از کار و شخصیت گرفته اند و همچنین توجه به جزئیات این نمایش را به مخاطب عرضه دارند. نمایشی که هرچند کمی دلخراش به نظر می رسد اما برای مخاطب جذاب است و بازیگران توانسته اند با بازی خوب خود حق مطلب را ادا کنند اما شاید تنها ضعفی که از کار می توان گرفت شروع بازی احمد مهرانفر است که هنوز در صحنه اول و به خصوص شروع صحنه لحن شخصیت معروف ارسطو در مجموعه تلویزیونی پایتخت را دارد که البته در ادمه داستان و رفته رفته این حس کم می شود.
اما نکته دیگری که در این نمایش وجود دارد و اتفاقا یکی از مواردی است که در تاثیرگذاری کار اثر مثبت دارد استفاده از ویدئو پروژکشن و تصاویر انیمیشنی است که لحظاتی که شخصیت اصلی نمایش یعنی کاتوریان کاتوریان قسمت هایی از زندگی و یا داستان های خود را برای تماشاگر تعریف می کند و عملا بازی دیده نمی شود، تصاویری مرتبط با گفته های این شخصیت روی دیواری نقش می بندد که مخاطب آن را تصور کرده و باور می کند.
در کنار مواردی که گفته شد گریم بازیگران در این نمایش باعث می شود تا شخصیت های نمایش برای تماشاگران باورپذیرتر شوند و مخاطب بتواندآنها را باور کند به خصوص گریم علی سرابی در نقش مایکل همچنین گریم پیام دهکردی شخصیت او را به تیپ تبدیل کرده بود و در نمایش بیش با یک تیپ که بازیگر آن پیام دهکردی است سر وکار داریم.
صحنه نمایش در ابتدا شبیه به یک اتاق بازپرسی و اتفاقا کار بردی است اما حضور میز پینگ پنگ چندان ضروری و لازم به نظر نمی رسد و تنها صحنه را شلوغ کرده است، البته می توان از این میز این تصور را داشت که بازجویی همچون بازی پینگ پنگ پشت سرم هم باید انجام شود اما دلیل اصلی آن را باید از طراح صحنه و کارگردان پرسید.
در آخر باید گفت نمایش «مرد بالشی» با بازی پیام دهکردی، علی سرابی، احمد مهرانفر و نوید محمدزاده نمایشی است که تماشای آن برای علاقه مندان به تئاتر توصیه می شود چرا که تئاتری است با متنی قوی که مخاطب را می تواند راضی از سالن خارج کند.