محسن علی اکبری تهیه کننده پیشکسوت سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد فیلمهای امسال جشنواره فیلم فجر افزود: ما امسال حدود ۶۳ فیلم در جشنواره فیلم فجر داشتیم که در بخشهای مختلف بخش سودای سیمرغ، فیلمهای اولیها و نوعی نگاه به نمایش در آمدند. شاید میتوان به جرات گفت که در میان این ۶۳ فیلم تنها ۷ تا ۸ فیلم وجود دارد که به عنوان سینمای قصه گو خواهد توانست مخاطب را جذب کند. به عبارت دیگر و به صورت خوشبینانه، حدود ۱۵ درصد از این فیلم میتوانند با مخاطب ارتباط برقرار کنند و ۸۵ درصد بقیه واقعا قدرت ارتباط با مخاطبین را ندارند و جز اینکه لطمهای به سالنهای سینما بزنند و سینماها را ورشکسته کنند سودی نخواهند داشت.
وی اضافه کرد: با وجودی که بیشتر فیلمها با موضوعات اجتماعی ساخته شده بودند اما این مضامین به خوبی بیان نشده بودند و از اصل سینما، که قصه و داستان است فاصله گرفته بودند. کارگردانان فیلمهای اولی امسال که تعدادشان هم زیاد بودند و از ۱۲۸ فیلمی که هیات انتخاب جشنواره دیدند ۶۵ فیلم متعلق به این گروه بودند بیشتر مضامینی را که برای فیلمهایشان برگزیده بودند مضامین تلخ بود. درحالی که جامعه دیگر به دنبال چنین سوژههایی نیست و میخواهد در سینما «قصه» ببیند تا با آن ارتباط برقرار کند. درحالی که این فیلمها به هیچ عنوان نمیتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.
این تهیه کننده سینمای ایران در پاسخ به این سوال که شما برای حل اکران این فیلمها چه پیشنهادی دارید تا کید کرد: پیشنهادی که من در مورد این نوع فیلمها دارم این است که مدیران سازمان سینمایی به اتفاق نمایندگان صنوف سینمایی، قبل از پایان سال؛ نشستی داشته باشند و اسامی حدود ۷۰ فیلم را که قابلیت اکران در سینماهای کشور را ندارند را در بیاورند و به سازندگان آنان اعلام کنند که برای اکران این فیلمها، برنامه ریزی و چانه زنی نکنند چون نه سینمادار حاضر به اکران است و نه به نفع سینما خواهد بود که این فیلمها اکران شوند.
تهیه کننده فیلم سینمایی «استرداد» ادامه داد: بهتر این است که این فیلمها هرچه سریعتر در شبکه ویدئویی خانگی توزیع شوند اما باید نحوه واگذاری این فیلم به گونهای باشد که سازندگان این فیلمها کمتر دچار ضرر شوند و حداقل به سرمایه اصلی خودشان برسند.
علی اکبری خاطر نشان کرد: تعدادی از فیلمهای امسال جشنواره هم وجود دارند که با وجودی که مخاطب ندارند اما میتوانند جزو اکران فیلمهای خاص به عنوان فیلمهای هنری در تعدادی از سینمای محدود تهران اکران شوند که دولت میتواند در طول سال در نقاط مختلف تهران، سینماهایی را برای اکران این فیلمها اختصاص دهد
وی با اشاره به فیلمهای بخش «نوعی نگاه» گفت: چندین فیلم هم در این بخش وجود دارد که میتوانند برای اهالی هنر و دانشجویان در چندین سینمای تهران مثل سینما فلسطین در مرکز تهران، سینما سمرقند در غرب تهران، سینما ماندانا در شرق و سینما آستارا در شمال تهران اکران شوند چرا که این فیلمها حرفی برای گفتن دارند.
این تهیه کننده سینمای ایران یکی از دلایل اینکه فیلمهای امسال نمیتوانند با مخاطبین ارتباط برقرار کنند را ساخت فیلمهای جشنواره پسند خارجی از سوی برخی کارگردانان اعلام کرد و افزود: شاید خیلی از فیلمسازان امسال، احساسشان این بوده که فیلمهایی بسازند تا بتوانند نظر جشنوارههای خارجی را جلب کنند و به نوعی نگران برگشت سرمایههای خود نبودند. این درحالی است که دیگر جشنوارههای خارجی به فیلمهای سیاه نمایی توجهای ندارد و از این مقطع عبور کرده است. شما اگر به فیلمی مثل «جدایی نادر از سیمین» که در همه جشنوارههای خارجی جایزه گرفت توجه کنید متوجه خواهید شد که او یک فیلم تلخ نبود بلکه یک فیلم کاملا دینی و منطبق بر فرهنگ ایرانی بود و دارای قصه بود که حتی توانست جایزه اسکار را هم تصاحب کند.
تهیه کننده فیلم سینمایی «کتاب قانون» با بیان اینکه تاریخ مصرف ساخت فیلمهای سیاه نمایی تمام شده است یاد آور شد: شاید فیلمسازانی که امسال بیشتر به سمت ساخت چنین سوژههایی رفتند مشاوران خوبی نداشتند درحالی که مردم دوست دارند فیلمهای امیدوارانه ببینند و از فیلمهای تلخ خسته شدهاند.