به گزارش هنرنیوز؛ در سومین برنامه سینمایی هفت، نشست دلایل محبوبیت مرحوم «خسرو شکیبایی» با حضور «جمشید مشایخی»و  «امین تارخ» بازیگران سینما وتلویزیون و «بیژن بیرنگ» کارگردان سینما و تلویزیون برگزار و در ادامه فیلم مستندی از مرحوم خسرو شکیبایی نیز پخش شد.
جمشید مشایخی با اشاره به برخی خاطراتش با خسرو شکیبایی درباره این بازیگر سینمای ایران بیان داشت: خسرو همیشه برایم زنده است و همیشه از بازی‌های وی لذت می‌بردم و با این که از من کوچکتر بود اما با او رفیق بودم. رفتارش با مردم انسانی و بسیار عاطفی بود.
این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون نیز به بازی برخی بازیگران اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: تکنیک بازیگری در مقابل احساس صفر است، برخی در ایران هستند که می‌گویند من آل پاچینوی ایران هستم و باید به این بازیگران گفت باید خودت باشی. در کار سینما «من» و «منیت» وجود ندارد و آنچه مهم است، «ما» است و اگر به این «ما» برسیم همه چیز درست می‌شود.
در ادامه امین تارخ نیز با تسلیت درگذشت «حمید سمندریان» اظهار داشت بخش عمده سینماگران ما دست‌پرورده استاد سمندریان بودند. وی زنده است و خود را در میان بازیگران خوب تکثیر کرده است.
وی درباره خسرو شکیبایی نیز بیان داشت: بازیگران ما همیشه معروفیت و شهرت دارند اما خسرو در میان مردم محبوبیت داشت و این محبوبیت بی‌نظیر بود و ما در این سه دهه کمتر بازیگری می‌بینیم که محبوبیت داشته باشد و خسرو شکیبایی محبوب القلوب بود. معتقدم که شکیبایی امپراتوری احساس را یدک می‌کشید و شایستگی دارد که بگوییم وی معرف یک سبک بازیگری در ایران بود.
تارخ همچنین باورپذیری نقش‌ها و برخورداری از تکنیک را از ویژگی‌های شکیبایی خواند و تاکید کرد: بهترین تعبیر درباره عشق، مسئولیت است. خسرو شکیبایی دارای خلاقیت استثنایی د ر بازی بود و زندگی خود را با نمایش عجین می‌کرد. در بازیگری نسل امروز می‌خواهد یک شبه به آنچه می‌خواهد برسد و این دلم را می‌سوزاند. جوانان امروز هزینه و وقت خود را می گذارند اما ابزار بازیگری را نمی‌توانند شناسایی کنند.
درادامه بیژن بیرنگ نیز در این نشست با اشاره به مسئولیت خسرو شکیبایی در فیلمهایش سخن گفت. بیرنگ بیان داشت: یک ویژگی بارز خسرو باور پذیر ساختن نقشش بود. امروزه بازیگران دچار یک نوع سوءتفاهم شده‌اند که گویا هر کاری می‌کنند، درست است اما خسرو عاشق بود و کسی که عشق داشته باشد، مسئولیت پذیر است. وی در نقش‌هایش متولد می شد و می‌مرد و همین باعث شد که جای پایش در تمام بازی‌ها ماندگار باشد.
وی اظهار داشت: در بازی‌ها، آنچه از دهان خسرو شکیبایی بیرون می‌آمد، شعور بود نه شعار. خسرو یک سوپراستار به معنای واقعی بود اما هیچ وقت مانند سوپراستارها زندگی نکرد و اگر عشق به بازیگری نبود بارها آن را رها می‌کرد.