اسماعیل براری کارگردان و فیلمنامه نویس سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز اظهار داشت: مدت هاست که به دنبال مهیا کردن شرای اکران برای فیلم های خود هستم و به عنوان مثال پارسال فیلم سینمایی «دوازده صندلی»در جشنواره بین المللی فیلم فجرهم نمایش داده شد و در زمان صدور پروانه ساخت و نمایش آن هم دقت لازم صورت گرفت و حتی گفته شد که فیلم هایی که در جشنواره نمایش داه می شوند به منزله گرفتن پروانه نمایش است؛ اما نمی دانم چرا تاکنون این فیلم اکران عمومی نشده است.
وی افزود: متاسفانه در راه اکران عمومی این فیلم ها خیلی ها که قول داده بودند در اکران این فیلم ها به ما کمک کنند، حرف خود را پس گرفتند و برای اکران آن ما با مشکل روبه رو شدیم و این دوستان اعتقاد داشتند که سوژه فیلم عوض شده است. دوستان گفتند که فیلم به شرطی در اکران حمایت می شود که سوژه آن عوض شود. در صورتی که فیلم من ساخته شده و در مرحله فیلمنامه نویسی یا پیش تولید نیست که من سوژه را عوض کنم.
براری در ادامه تصریح کرد: برای برخی ها سینما یک شوخی بزرگ است و فقط دوست دارند به این شوخی بزرگ بخندند و به این فکر نمی کنند که با خنده آنها سرنوشت یک فیلمساز عوض می شود. به این فکر نمی کنند که سرمایه یک هنرمند خرج تولید یک فیلم سینمایی شده و باید با اکران هزینه آن برگشت پیدا کند و تا سینماگر به حیات خود ادامه دهد .
وی خاطرنشان کرد: ما برای پشتوانه اقتصادی فیلم سینمایی «گزارش مریم» هم فکر کرده بودیم واگر «دوازده صندلی» اکران عمومی می شد این فیلم هم سرنوشت خوبی پیدا می کرد و به اکران عمومی می رسید.اما متاسفاته فیلم «دوازده صندلی» اکران عمومی نشد و تمام برنامه های ما به هم خورده است و تاجایی که امروز من عملا ماده ام که چه راهکاری را برای اکران فیلم هایم به کار ببندم.
این کارگردان ادامه داد: متاسفانه وضعیت اکران عمومی «کویر مرگ» هم عملا مشخص نیست و من در بالاتکلیفی به سر می برم. چرا که یک روز به ما اعلام می شود که مشکلی برای اکران عمومی فیلم وجود ندارد و روز دیگر می گویند فیلم نمی تواند اکران عمومی شود و این یک بام و دو هوا داشتم باعث شده که سینما نتواند به اهداف خود برسد و عملا ما مخاطب خود را از دست بدهیم.
کارگردان فیلم سینمایی «جهنم سبز» عنوان داشت: همه وقتی به همدیگر می رسیم لبخند می زنیم و بعد در پشت صحنه هر کاری که از دستمان برآمد برای زمین خوردن همدیگر استفاده می کنیم و دست به دروغ و دورویی می زنیم و نتیجه هم شرایط امروز سینمای ایران می شود که به دلیل حواشی بسیاری که امسال داشته نتوانسته انتظارات را برآورده کند و به سمت بی مخاطب بودن حرکت کرده است.
وی در مورد وضعیت اکران امسال سینماها هم تاکید کرد: من پاسخ به پرسش شما را با مطح کردن سوالی پاسخ می دهم. اینکه آیا تا به حال شده که بدون احساس درد در جایی از بدن احساس درد کنید و بعد منزوی شوید؟ آیا لازم است که حتما پاها یا دستان مشکل داشته باشند؟ و عقلتان به جایی قد ندهد؟ برای اینکه ما دچار انحطاط شویم ، لازم نیست که اشیای ظاهری ما دچار نقص شوند . برای انحطاط یافته های درونی ما هستند که یک چیزی را می سازند.و این یک واقعیت است. بنابراین با این مثال می توان به این نتیجه رسید که برخی ها با عملاشان و نحوه برخورد غلطی که با سینما داشتند باعث شدند که سینما نتواند در ادامه حیات خود به رشد و بالندگی کافی برسد. این یعنی نداشتن اندیشه و عاقبت اندیشی.
براری اضافه کرد: آدم که در خصوص جامعه خود بد فکر می کند نمی تواند در کلیت هم فکر خوبی داشته باشد. به عنوان مثال آدمی که در خصوص بودن یا نبودن سینما بد فکر می کند و نمی تواند با سینما هم رفتا درستی داشته باشد. من یادم می آید که در زمانی که ما با مرحوم «رضا شریفی»فیلمبردار خوب سینمای ایران کلاس درس داشتیم ایشان یک جمله بسیار خوبی را به ما می گفنتند وآن اینکه با اشیای دوربین خود با احترام رفتار کنید. چرا که دوربین فقط لنز ، قوطی فیلم یا شیشه و ... نیست بلکه اینها ابزار کار یک هنرمند است. برای خودتان هرچقدر شان و منزلت قائل هستید برای دوربین هم همین احترام را قائل باشید. تا به کارتان این احترام منتقل شود.
وی ابرازداشت: این اصلا برای سینما خوب نیست که برخی ها مدام در کار سینما دخالت می کنند و در مسیر سینما به بهانه های مختلف سنگ اندازی می کنند و اسم آن را خدمت به سینما می گذارند. در صورتی که بهانه آنها فقط این است که امکانات و شرایط لازم را برای کمک به سینما نداریم. در صورتی که همه نوع پشتیبانی و کمک را دارند و اما به دلیل اینکه میزهای خود را از دست بدهند در برابر بسیاری از خواسته های اهالی سیما ایستادگی می کنند.
براری در پایان گفت: به نظر من سینمای امروز ایران بیمار است و نیاز به مراقبت برای بهبودی کامل دارد ، اندیشه های آن به مشکل برخورده است. این بیماری آثاری دارد که از مهمترین آنها می توان به فیلم هایی که اکران عمومی می شوند اشاره کرد. همچنتین برخی از دعواها و مجادله هایی که امسال برای اکران شدن یا نشدن برخی از فیلم ها صورت گرفته است نیز می تواند از پیامدهای این بیماری باشد. این بیماری تمام زحماتی که برای سینما کشیده شده است را زیر سوال برده و انرژی های مفید را هم به هدر داده است.