به تازگی پخش آگهی در میان پخش برنامه‌ها افزایش یافته و این امر دیگر برای مخاطبان عادی شده است؛ مخاطبان دیگر هنگام پخش آگهی‌های طولانی سرگرم كارهای متفرقه می‌شوند و یا شبکه‌های دیگر را برای دیدن انتخاب می‌کنند؛ گاهی این زمان اینقدر به طول می‌انجامد که مخاطب فراموش می‌کند داشته چه برنامه‌ای را دنبال می‌کرده است. این البته با برنامه‌های بلند مدت رسانه ملی مغایر است چرا که اگر مخاطب از برنامه‌های داخلی دلسرد شود؛ به سراغ شبکه‌های خارجی می‌رود و این یعنی تاثیر گرفتن از رسانه‌های خارجی که با امنیت ملی کشور هم منافات دارد.

موضوع از اینجا شروع می‌شود که ‌علي دارابي معاون سيما در حاشيه‌ي تقدير از برنامه‌سازان برتر معارف سيما آب پاکی را به دست تمام مخاطبانی ریخت که گلایه از زیادی تبلیغات در بین مجموعه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی داشتند. وی در پاسخ به پرسش ايسنا درباره‌ي حجم زياد آگهي بازرگاني در تلويزيون گفت: اگر شبكه‌هاي مطرح دنيا،‌ به خصوص شبكه‌هاي نمايشي را نگاه كنيد‌، اين كه به طنز مي‌گويند سريال در لابه لاي آگهي‌ها پخش مي‌كنند يك واقعيت است؛ يعني آگهي‌ها امروز به صنعتي تبديل شده كه در تلويزيون جانمايي مي‌شود و محل درآمدي براي آن رسانه است. وي ادامه داد: مصوب شده كه نيمي از بودجه و اعتبار رسانه ملي از محل درآمد آگهي‌ها تامين شود؛ من همين جا اعلام مي كنم كه اگر مجلس و دولت اين بودجه را براي ما تامين كنند ما اين آگهي‌ها را به حداقل مي‌رسانيم‌؛ ما حتي خيلي از آگهي‌ را هم پخش نمي‌كنيم. اين نويد هم داده مي‌شود كه اگر شبكه بازار كه معرف كالا و خدمات است و به زودي آغاز به كار مي‌كند، راه اندازي شود مي‌تواند بخشي از اين كار را برعهده بگيرد.

اما در این جا چند پرسش پیش می‌آید، نخستین آن، این است که آیا رسانه‌ای که نام «ملی» را بر خود نهاده آیا باید تسلیم تبلیغات شود؛ تسلیم تبلیغاتی که هم خود رسانه‌ای‌ها و هم مردم می‌دانند که در اغلب موارد کالاهایی نامطلوب و نامرغوب تبلیغ می‌شود. دوم این که آیا رسانه ملی که می‌خواهد در جهان اسلام پیشرو و تاثیرگذار باشد باید اینقدر دچار مشکل بودجه باشد که به هر تبلیغی در هر برنامه‌ای تن دهد حتی اگر در چهارچوب قواعد و مقررات آگهی‌های تبلیغاتی باشد. فرض کنید در حال دیدن سریال امام رضا (ع) هستید (که البته قرار است بازپخش شود) به یکباره آگهی‌ها آغاز می‌شود. مخاطبی که داشته با فضای معنوی اثر ارتباط بر قرار می‌کرده حالا باید بین 3 تا 5 دقیقه انواع آگهی‌های تبلیغاتی غیر مرتبط ببیند؛ ای کاش تلویزیون به فرمایشات مقام معظم رهبری بیشتر توجه می‌کرد و مثلا در بین آثار این چنینی؛ کالاهایی فرهنگی مثل کتاب و یا فیلم‌ها و سریال‌های دیگری تبلیغ می‌شد نه چیپس و بانک و نوشابه! پرسش بعدی این است که آیا اگر بخش‌های بازرگانی و تبلیغاتی رسانه ملی در خواست کنند دقایق بیشتری از برنامه‌ها به آگهی اختصاص داده می‌شود این کار محقق می‌شود؛ به بیان دیگر؛ آیا سقف زمانی خاصی در رسانه ملی برای محدود کردن آگهی وجود ندارد؟ شاید بخش بازرگانی پیشنهاد بدهد که تمام هزینه رسانه ملی را متقبل می‌شود آیا قانونی برای منع آن وجود دارد؟

رسانه ملی؛ باید مرجعیت خود در رسانه‌های جهان اسلام را حفظ کند. اگر قرار باشد که همراه سیل تبلیغات برود دیگر چه تفاوتی بین این رسانه با رسانه‌های مبلغ مصرف‌گرایی غربی؟ در آن رسانه‌ها بنا بر شرایط سیاسی و اقتصادی کشور؛ اصل بر رقابت و جذب مخاطب به هر قیمتی است؛ نه قرار است حرف و سخنی اخلاقی پایه‌ی اصلی فعالیت باشد نه شرع و قانون. یک دستورالعمل داخلی و مهمتر از آن منافع اقتصادی اصل اساسی اهداف راهبردی شبکه‌هاست.