امین‌الله رشیدی با حضور در غرفه هنرنیوز گفت: برخی از آهنگسازی‌هایی که اخیرا انجام می‌شود در حقیقت ضربی‌خوانی است و نه آهنگسازی.

امین الله رشیدی در پاسخ به این سوال که توصیه شما به رسانه‌هایی که در حوزه موسیقی هم فعالیت دارند چیست؟ اظهار داشت: رسانه‌ها رسالت خطیری دارند؛ آنها باید نسل جوان را حمایت و هدایت کنند، از نسل ما تعداد زیادی باقی نمانده است در حالیکه نسل ما، نسل شکوفایی موسیقی است که درباره آنان کار خاصی صورت نگرفته است اهالی رسانه در حوزه موسیقی به اعتقاد من باید به طور تخصصی به موسیقی دهه 30 و 40 بپردازند و به این دو دهه توجه ویژه‌ای داشته باشند. از آن نسل اساتید زیادی بودند و به موسیقی خدمت کردند. اگر دقیق بخواهم بگویم از آن دوره تنها کسیکه باقی مانده من هستم و دستم هم پر است. من سی، چهل آهنگ برای اجرا دارم اما متاسفانه امکانات لازم در اختیار ندارم از سوی دیگر مسئولین هم به ما لبیک نمی‌گویند، ما نسل تجربه هستیم. رسانه‌ها باید به این مسئله توجه داشته باشند.

این خواننده و آهنگساز ادامه داد: ما در موسیقی ایرانی با بحران آهنگسازی مواجهیم، آهنگسازی گوهر و جوهر اصلی موسیقی است که از طبیعت آن برمی‌آید. در هیچ آکادمی و کنسرواتوار موسیقی نمی توان آهنگساز تربیت کرد، آهنگسازی اکتسابی نیست بلکه ذوقی و درونی است و تنها شاید بتوان گفت 20 درصد تحصیلات در آن دخیل است.

این همه آهنگسازی که آثار ماندگار خلق کردند هیچ‌کدام تحصیلات آکادمیکی نداشته اند، بزرگانی چون تجویدی، همایون‌ خرم، مرتضی محجوبی، حبیب الله بدیعی و …را می توان نام برد. متاسفانه فضای موسیقی کشورمان سمفونی زده شده است، در حالیکه با دقت بیشتر می‌توان آثار در خور توجه‌تری ساخت و به ملودی پردازان توجه بیشتری کرد نه اینکه فضای موسیقی کشورمان را به سمت سمفونی هدایت کنیم.

در این چند سال اخیر که آهنگ های جدیدی که مورد توجه قرار گیرد ایجاد نشده است و برخی از آهنگسازی‌هایی که اخیرا انجام می‌شود در حقیقت ضربی‌خوانی است و نه آهنگسازی. موسیقی اصلی این است که ابتدا آهنگساز ملودی را می سازد سپس با شاعر ترانه سرا تماس می‌گیرد، شاعر با شنیدن این آهنگ تحت تاثیر قرار می‌گیرد و چه بسا گاهی کلمات بهتری را جایگزین کلمات قبلی می‌کند و خواننده با راهنمایی شاعر ترانه‌سرا این آهنگ را می‌خواند‌. متاسفانه در چند سال اخیر این ارتباط سه گانه بین شاعر، آهنگساز و ترانه سرا کمتر برقرار شده است و همین جایگاه جهانی موسیقی کشور ما را به خطر می اندازد. »



موسیقی ایرانی در سال‌هایی پر فراز و نشیب

موسیقی زندگی هر ملتی است. موسیقی ایران در گذر از سالیانی پر تلاطم و پر فراز و نشیب همواره به عنوان یکی از اصلی‌ترین پایه‌ها و ارکان فرهنگ،‌ بیانگر احساسات و اندیشه‌های ایرانیان بوده وآواز نیز به عنوان شاخص‌ترین و اصلی‌ترین بخش آن به‌شمار می‌رفته است. چرا‌که این موسیقی همواره پیوندی نزدیک با شعر داشته است و این درآمیختگی با ادبیاتِ پُر بار و کهن ایران باعث غنای هر چه بیشتر این موسیقی گردیده است.

در نگاهی گذرا در مسیر تاریخ به سادگی می توان دریافت که هجوم اقوام بیگانه ضربه‌هائی شدید و جبران‌ناپذیر بر پیکر جا‌معۀ ایرانی وارد کرده و فرهنگ و اندیشۀ این قوم را مورد هجوم قرار داده‌اند. بی‌شک می‌توان اذعان داشت که موسیقی نیز از این آسیب‌ها و تأثیر‌پذیری‌ها در امان نمانده است. چرا که زبان و ادبیات و بسیاری از ساختارهای فرهنگی ما باژگونه شد و تأثیر آن تا هم اکنون نیز ادامه دارد. موسیقی و دیگر بنیان‌های فرهنگی زمانی آسیب‌پذیری بیشتری پیدا خواهند کرد، که بستری مناسب برای رشد نداشته و بخاطر کم کاری و بی توّجهی دچار تکرار شده و به‌ناچار به‌تدریج پویائی و توان خود را از دست می‌دهد. فراهم‌نمودن محیطی مناسب برای رشد موسیقی به تلاشی فراوان و زیر بنائی نیاز دارد تا درک عمومی مردم از هنر بالاتر رفته تا بتوانند ظرایف هنر را درک کرده و هر نغمۀ بی‌ارزشی را به گوش نسپارند.

من دو سال پیش در مصاحبه‌ای که داشتم گفتم که تلویزیون ما چهل و شش درصد ازبینندگانش را از دست داده است که امروزه قطعا این تعداد هم بیشتر شده‌اند. چند روز پیش نیز که در روزنامه همشهری نیز مقاله‌ای را خواندم که در آن انتقاد شدیدی به برنامه‌های تلویزیون شده بود بیشتر متاثر شدم. از تلویزیون دیگر صدای موسیقی بلند نمی‌شود و اگر موسیقی هم پخش شود قطعا از موسیقی‌های پر ارزش و پر محتوا و موثر نیست. البته امروزه این اشکال به رادیو نیز وارد است. با داشتن این ادبیات پربار و غنی که ما داریم رسانه کشور ما باید تبلور این ادبیات غنی را به وسیله موسیقی و شعر نشان دهد. وقتی موسیقی خوب از رسانه کشور ما پخش نشود یکی از پیامدهایش رفتن جوانان این مرز و بوم به سمت موسیقی‌های زیرزمینی است، که این موسیقی ها حتی بر روح و روان آنها تاثیر مخرب می‌گذارد.