به گزارش هنرنیوز، پس از تخریب گرمابه میرزا یوسف، پل محمد حسنخان، مسجد جامع بابل، تکیه معلم کلا و بافت تاریخی ۱۳۰هکتاری بابل این بار شهرداری و شورای شهر بابل در اقدامی شتابزده و غیر قانونی در حال تخریب حریم منظری دو اثر تاریخی-فرهنگی ثبت ملی شده است.
«گنجینه» تنها موزه‌ی بابل (شهرداری سابق و نخستین بلدیه بارفروش که در سال ۱۳۰۸ بنا گردید) و مجموعه خانه‌های تاریخی آقاجانسب(مربوط به میانه‌ی دوره قاجاری) در حالی با این خطر مواجه هستند که شهرداری و شورای شهرستان بابل برای ساخت این بنا(ساختمان جدید شورای شهر) هیچ گونه مجوزی را از سوی سازمان میراث فرهنگی نگرفته و استعلام ننموده است. 
علیرضا صادقی امیری - دبیر انجمن جوانان سپید پارس – در این باره می‌گوید:« محل ساختمان در حال احداث در حریم درجه یک دو بنای تاریخی یاد شده قرار گرفته که پیشتر روزی نخستین کتابخانه عمومی شهرستان بود و اکنون ویران گردیده است.»
او ادامه می دهد:« رییس میراث شهرستان ارتفاع مجاز و قانونی برای حریم منظری این دو بنا را ۷متر(دواشکوب بر روی پیلوت) می‌داند که شهرداری آن را تا ۱۱متر بالا برده است و همچنان در حال ساخت است.»
به گفته‌ی صادقی امیری میراث فرهنگی شهرستان علیه این اقدام خودسرانه شکایتی را به دادستانی کل و فرمانداری(رییس انجمن میراث شهرستان) تنظیم کرده و فرمانداری دستور تخریب طبقات اضافی ساختمان را صادر کرده است، اما شواهد عینی بیانگر بالا رفتن هر روزه ارتفاع بنا است.
به گزارش هنرنیوز، اداره میراث فرهنگی در دو سال گذشته چهار شکایت نامه علیه شهرداری و شورای شهر بابل برای تخریب درب تاریخی موزه و شکستن قفل آن، تاق چشمه پل محمد حسنخان، گرمابه تاریخی میرزا یوسف و بافت تاریخی و جعل مجوزهای ساخت، تنظیم نموده است.
دبیر انجمن جوانان سپید پارس درباره کارنامه‌ی دو سه، سال گذشته، شهرداری بابل در حوزه میراث فرهنگی می‌گوید:« شهرداری این مدت کوتاه نشان داده است که در تخریب آثار ملی قدرتمند عمل کرده است و ظاهرا هیچ برنامه‌ای برای توقف کار خود ندارد؛ در حالی که تخریب یک اثر ملی غیرقانونی بوده و شرعا نیز حرام است، چرا که آن اثر متعلق به آحاد ملت بوده و سرمایه ملی محسوب می‌شود، بنابراین هیچ دستگاه یا مقامی نمی‌تواند خودسرانه و برای رسیدن به انگیزش‌های شخصی خود، آن را خدشه دار نماید.»
او متذکر می‌شود:« دستگاهی که خود باید نگاهبان و حافظ منافع و منابع شهری و ملی باشد، و از درون توده‌ی شهروندان و به گزینش آنان برای تصدی دستگاهی متولی و امین شناخته شده، انتخاب می‌شود، چگونه در مدت زمانی کمتر از دو سال این همه تخریب و ویرانی آن هم در عرصه‌ی ملی بر جای گذارده است؟»
عکس: علیرضا صادقی امیری
