داريوش مهرجويي در ادامۀ انتقادهايش به توقيف فيلم سنتوري گفت: جناب وزير عملاً ما را از نان خوردن انداخت و فيلمسازان ما احساس نا امني مي كنند.
بنا به اين گزارش مهرجويي در گفت و گو با اعتماد ملي گفت: والله ما آن قدر گفته ايم كه ديگر خسته شده ايم. هر چه هم بگوييم تكراري است. الان جلوي 105 فيلم را گرفته اند، اين به آن معناست كه لاقل 105 كارگردان ناراضي هستند. چطور ممكن است كسي ناراضي نباشد؟ در مورد فيلم "سنتوري"، آن را برداشتند قيمه قيمه كردند و سوزاندند؛ آن هم بدون هيچ دليلي، فقط به دليل غرض شخصي. من اينجا نكته اي را يادآوري كنم. براي اينكه فيلمي ساخته شود، اول از همه بايد سه تا فيلمنامه به بخش فرهنگي فارابي بدهيد. بعد سه نسخه از فيلمنامه را هم به وزارت ارشاد بفرستيد. وزارت ارشاد، هيأتي دارد كه مي نشينند و فيلمنامه را مي خوانند. فارابي هم هيأتي دارد كه كارشان همين است. بعد از بالا و پايين كردن هاي متعدد، بالاخره مجوز مي دهند. بعد كه كارگردان شروع به ساخت فيلم كرد، هيأتي مي آيد و مجوز ساخت مي دهد. بعد كه ساخت فيلم تمام شد، هيأتي ديگر اثر را بررسي مي كند و به آن مجوز نمايش مي دهد. بعد فيلم به جشنواره مي رود. در جشنواره هيأت ديگري فيلم را مي بيند، آن را بالا و پايين مي كند و مجوز مي دهد. بعد از آن هيأت داوران فيلم را مي بينند و به آن جايزه مي دهند و ... مي خواهم بگويم يك فيلم دو هزار مرحله را طي مي كند تا ساخته شود! اين چه صيغه اي است كه مي گويند فلان فيلم مجوز نداشته يا قابل نمايش نبوده؟! هر فيلمي تمام اين مراحل را طي مي كند تا ساخته شود. به هر حال با اينكه سنتوري از تمام اين مراحل عبور كرد ولي اجازه نمايش پيدا نكرد. جناب وزير عملاً ما را از نان خوردن انداخت! همين طور در خانه نشسته ايم. فيلمسازان ما احساس نا امني مي كنند. ديگر دست و دل كسي به كار نمي رود چون شما امروز مجوز مي دهيد، فردا به راحتي زيرش مي زنيد. وقتي مجوز مي دهيد يعني آقا، جمهوي اسلامي پشت سر تو است؛ برو كارت را انجام بده و فيلمت را بساز. حتي وام هم مي دهيد. بعد نمي دانم به علت خواب نمايي يا غرض شخصي، اجازه نمايش را مي گيريد. در اين صورت ديگر مي شود فيلم ساخت؟

خاطر نشان مي شود تا پيش از توقيف سنتوري آقاي مهرجويي انتقادي به نحوه برخورد با سينماگران و فيلم هاي سينمايي نداشت و توقيف اين فيلم ايشان را هم به جمع منتقدين سياستهاي سينمايي ملحق كرده است.