بهمن گودرزی کارگردان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز افزود: معمولا بخش فرهنگی در همه کشور‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است و به همین منظور بیشترین بودجه‌ها به این بخش اختصاص می‌یابد اما متاسفانه در کشور ما با وجودی که شعار حمایت از حوزه فرهنگی شنیده می‌شود اما کاهش بودجه این حوزه می‌تواند آسیب‌های زیادی به تولیدات فرهنگی کشور وارد کند.

وی با بیان اینکه با وجود تورمی که در کشور وجود دارد نه تنها شاهد افزایش بودجه فرهنگی کشور در سال آینده نبودیم بلکه این بودجه کاهش هم پیدا کرده است یاد آور شد: واقعا با بودجه کم چه کار فرهنگی می‌توان انجام داد؟ مگر می‌شود بودجه فرهنگی یک کشور که انقلابش یک انقلاب فرهنگی است و حتی شعار سال هم، توجه به مسائل فرهنگی است هر سال کمتر شود؟ با این کاهش بودجه‌‌ همان بهتر که قید فعالیت‌های فرهنگی را بزنیم چرا که با این بودجه‌ها نمی‌شود کار بزرگ فرهنگی انجام داد.

کارگردان فیلم سینمایی «شیش و بش» تصریح کرد: ضروری است که بودجه فرهنگی کشور به طور کامل کار‌شناسی شود و به صورت کامل هم مورد تصویب نمایندگان مجلس قرار بگیرد. اگر چه بودجه‌ای که معمولا هر ساله برای بخش فرهنگی از سوی دولت‌ها اختصاص می‌یابد بودجه کمی است اما می‌بینیم که هرساله، همین بودجه‌ها نیز تصویب نمی‌شوند و ارقام آنان سال به سال کمتر می‌شود.

بهمن گودرزی با اشاره به زیرساخت‌های فرهنگی تصریح کرد: اگر چه ما در کشور دارای زیرساخت‌های فرهنگی زیادی نیستیم اما اگر بودجه به قدر کافی وجود نداشته باشد همین زیر ساخت‌ها هم تقویت نخواهند شد. هنگامی که بودجه فرهنگی کاهش پیدا می‌کند شما مطمئن باشید که یک ریال هم به زیرساخت‌ها اختصاص نمی‌یابد و این امر باعث می‌شود که زیرساخت‌های فرهنگی همچنان فقیر باقی بمانند.

به گفته این کارگردان سینما با کاهش بودجه فرهنگی باید شاهد آسیب جدی به همه بخش‌های هنری از جمله سینما، تئا‌تر، موسیقی، تجسمی و دیگر هنر‌ها باشیم.

وی یاد آور شد: کاهش بودجه فرهنگی تاثیر مستقیم بر روی تولیدات سینمایی که به نوعی از حمایت‌های دولتی برخوردارند خواهد گذاشت و جشنواره فیلم فجر سال آینده می‌تواند از این جهت مورد آسیب قرار بگیرد چرا که فیلم‌های کمتری از حمایت‌های دولتی برخوردار می‌شوند.

بهمن گودرزی با اشاره به اسامی فیلم‌هایی که به بخش سودای سیمرغ سی و سومین دوره از جشنواره فیلم فجر راه یافتند گفت: معمولا اسامی فیلم‌ها و حتی نام کارگردانان خیلی تاثیرگذار در جشنواره نیستند چرا که باید فیلم‌ها را دید و آنگاه بتوان نظر داد. معمولا هر کسی که فیلمش به بخش مسابقه راه پیدا کرده باشد هیات انتخاب را از بهترین هیات می‌داند و هر کسی هم که فیلمش انتخاب نشده باشد معترض است که الان هم، چندین فیلمساز به این وضعیت معترض هستند. این در حالی است که کار داواران هیات انتخاب فیلم‌ها، همیشه سخت‌تر از شورای داوری جشنواره فیلم فجر خواهد بود.

کارگردان سریال «ششمین نفر» افزود: اگر هیات انتخاب، فیلم‌های خوب و قوی را برگزیده باشند گروه داوری دستشان برای انتخاب برگزیدگان باز‌تر خواهد بود. گاهی اوقات در جشنواره فیلم فجر، فیلمی بوده که در بخش مسابقه یا حتی در بخش‌های جنبی جشنواره حضور نداشته اما این فیلم از نظر منتقدین و مردم مورد استقبال قرار گرفته است بنابراین حضور فیلم‌ها در بخش مسابقه همیشه دلیل بر این نیست که حتما این فیلم‌ها، بهترین هستند.

وی اضافه کرد: متاسفانه در همه دوره از جشنواره فیلم فجر، نگاه سلیقه‌ای، لابی‌ها و تحت تاثیر اسامی قرار گرفتن داوران وجود داشته است اما امیداوریم که در این دوره این مسائل کمتر باشد.

کارگردان فیلم سینمایی «آتش بازی» با اشاره به ورود جوانان فیلمساز به جشنواره فیلم فجر ادامه داد: این سیر طبیعی است که جوانان بتوانند به عرصه فیلمسازی راه پیدا کنند و باید آن را به فال نیک گرفت. از سوی دیگر هم، پیشکسوت‌ها نباید از این وضعیت نگران باشند چرا که بهرحال پیشکسوت‌ها هم، زمانی جوان بودند و در تب و تاب ورود به عرصه فیلمسازی حرفه‌ای بودند. اما آنچه که مهم است این است که هرکسی که با توانایی وارد سینما شود جای هیچ کس را نخواهد گرفت. اینکه ما معتقد باشیم نیروی جوان وارد سینما نشود چون ممکن است پیشکسوت‌ها از رده خارج شوند تفکر غلطی است. الان کلینت استوود ۸۲ ساله است، هم فیلم می‌سازد که همه آن را تحسین می‌کنند و هم بازیگر خوبی است. اما اگر در سینمای ایران کسی به سن و سال ایشان از رده خارج می‌شود به این خاطر است که توانایی ادامه کار و ماندن در اوج را ندارند و طبیعی است که از رده خارج خواهد شد.

این کارگردان سینمای ایران در پاسخ به این سوال که آیا جوانان فیلمساز می‌توانند روح تازه‌ای به کالبد سینمای ایران بدمند اظهار داشت: اگر چه جوان بودن پارام‌تر خوبی برای ایجاد خون تازه به رگهای سینما است اما کافی نیست. برای دمیدن روح تازه به سینمای ایران باید اجازه ورود سلیقه‌ها و گونه‌های مختلف را به سینما بدهند. سانسور و خود سانسوری باید حذف شود تا بتوان شاهد خون تازه و فکر جدید به سینمای ایران بود. اما هنگامی که جلوی این مسائل گرفته می‌شود و تنها یک یا دو نفر حق دارند وارد برخی از حوزه‌ها شوند - چون بلد نیستند آن سوژه را هم حیف می‌کنند – معلوم است که نمی‌توان شاهد خون جدیدی در سینمای ایران بود.