مهدی عظیمی میرآبادی تهیه کننده سینمای ایران و مدیر مسئول دو هفته نامه سینمای خانگی در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد تحلیل وضعیت سینمای ایران در سال ۹۳ افزود: در سال جاری با توجه به اینکه رسانه‌های همسوی بیشتری در حوزه سینما فعال بودند فضای خوبی در زمینه سینما تصویر شد و امید خوبی در دل مردم و سینماگران فراهم گردید به گونه‌ای که می‌توان سینمای سال آینده را یک سینمای موثر، مفید و پُردرآمدی را تصور کرد.

وی اضافه کرد: امیدواریم این تصویری را که رسانه‌های همسو با دولت در سال ۹۳ ایجاد کردند و مردم را نسبت به این موضوع شادمان نمودند این تصویر بتواند همچنان جامعه عمل به خود بپوشاند.

تهیه کننده فیلم سینمایی «سیب و سلما» با اشاره به زیرساخت‌های سینمایی کشور ادامه داد: کار زیر ساخت‌های سینمایی، کار یک سال و دو سال نیست بلکه یک کار برنامه ریزی شده و دراز مدتی را می‌طلبد که نیازمند به بودجه مناسبی نیز دارد و این در حالی است که متاسفانه جای «برنامه ریزی» و «بودجه» در سینمای کشور به شدت خالی است. لذا باید توقع کارهای زیرساختی را از سوی دولت به کناری بگذاریم و فقط انتظار داشته باشیم لااقل فیلم‌هایی که ساخته می‌شوند به هنگام اکران از شرایط مطلوبی بر خوردار باشند. یعنی باید این امیدواری را داشت تا فیلم‌هایی که با هزینه‌های قابل توجه یا حتی هزینه‌های اندک ساخته می‌شوند اول اینکه خیلی خوب ساخته شوند و دوم اینکه در هنگام اکران به خوبی حمایت شوند. بنابراین توقع فعالیت‌های زیرساختی را بایستی به کنار بگذاریم چون به نظر می رسد با شرایط موجود، توقع خوش خیالانه ای خواهد بود.

عظیمی میرآبادی در پاسخ به این سوال که وضعیت تولید را درسال ۹۳ چگونه دیدید تصریح کرد: با توجه به اینکه معمولا بودجه‌ای که قرار است در سینمای ایران جهت تولید هزینه شود بودجه بسیار محدود و کمی است و حتی این بودجه به دلیل شرایط اقتصادی که در کشور حکمفرما بود کمتر از قبل هم شده است. بنابراین ما با یک سفره کوچکی روبرو بودیم که مجموعه بزرگی از اهالی سینما باید از آن برداشت می کردند. لذا اگر ما سینما را فقط به عنوان یک سینمای سالنی نبینیم حدود ۳۰ هزار نفر منتسب به جریان فیلمسازی سر این سفره حضور دارند که نسبت به بودجه اختصاص یافته به حوزه سینما، بودجه بسیار بسیار اندکی است.

وی با اشاره به تعداد فیلمسازان کشور یاد آور شد: ما نزدیک به ۲۰۰ الی ۲۵۰ کارگردان در کشور داریم که اگر همه این فیلمسازان در طول یک سال بخواهند تولید داشته باشند ما باید در سال با ۲۵۰ اثر سینمایی روبرو باشیم در حالی که اگر ظرفیت تولیدات سینمایی را سالی ۸۰ فیلم در نظر بگیریم هر فیلمساز باید حدود سه سال در نوبت باشد تا بتواند فیلم بعدی خود را تولید کند. این درحالی است که در واقعیت اینگونه نیست یعنی برخی فیلمسازانی در کشور وجود دارند که شرایط برای فیلمسازی به هیچ عنوان برای آنان مهیا نیست و تولیدی ندارند ولی در عوض بعضی از فیلمسازان هستند که در سال چند فیلم می‌سازند. این امر نشان می‌دهد که مدیریت و برنامه ریزی درستی برای تولید سینمایی کشور وجود ندارد. 

مدیر مسئول دو هفته نامه سینمای خانگی با اشاره به حوزه نمایش خانگی نیز اظهار داشت: متاسفانه ما امسال در حوزه نمایش خانگی، شرایط خوبی را در مرحله «تولید» و «توزیع» نداشتیم و امسال مسائل و مشکلاتی وجود داشت که بیش از هر چیزی به مدیریت و پشتیبانی بر می‌گشت.

وی گفت: متاسفانه شرایطی که در حال حاضر در سینمای سالنی و سینمای خانگی حاکم است شرایط مطلوبی نیست و مدیریتی برای برنامه ریزی و آسیب‌شناسی این حوزه دیده نمی‌شود و به نظر می‌رسد که همه چیز دچار روزمرگی و کارهای مناسبتی شده است و بی جهت نیست که آن دوستانی که تحت عنوان سرمایه گذار؛ منابع مالی خودشان را در اختیار سینما و نمایش خانگی قرار می‌دهند بعد از مدتی دچار ضرر و زیان و حتی متهم به کلاهبرداری و دیگر اتهامات می‌شوند و این همه مشکلات به این دلیل است که نه تنها سیاست درست و منطقی در حوزه سینمای کشور حاکم نیست بلکه یک نگاه باندی و جناحی و منفعت طلبانه بر سینمای ایران حاکم است که مطالبه‌ای جز منافع شخصی از سینما ندارد و متاسفانه در این سیستم، پول‌هایی در جاهایی هزینه می‌شوند که نه عدالت و نه حق است.