يك منتقد و مدرس سينما گفت: «حسن فتحي» در فضاي متفاوت - در مقاسيه با دو فيلم سينمايي قبلي خود دست به توليد كاري زده است كه در سينماي ما جاي خالي آن به راستي حس مي‌شد.

به گزارش هنر نیوز ، «عزيز الله حاجي‌مشهدي» منتقد و مدس سينما در گفت‌وگو با فارس در مورد فيلم سينمايي «كيفر» ساخته حسن فتحي، اظهار داشت: فيلم سينمايي «كيفر» سومين تجربه سينمايي «حسن فتحي» كه پيش از اين‌ها، در تلويزيون، با ساخت مجموعه‌هاي چون: «شب دهم»، «ميوه ممنوعه» و «مدار صفر درجه» درخشش چشم‌گيري داشته است، به خوبي نشان مي‌دهد كه اين كارگردان، در فضاي متفاوت - در مقاسيه با دو فيلم سينمايي قبلي خود (ازدواج به سبك ايراني و پستچي سه بار در نمي‌زند) دست به توليد كاري زده است كه در سينماي ما جاي خالي آن به راستي حس مي‌شود.

وي در ادامه تاكيد كرد: فيلم سينمايي «كيفر» را مي‌توان فيلمي معلق به گونه‌ «سينماي نوآر» (فيلم سياه Film- Noir) دانست. گونه‌اي كه فيلمسازان بزرگي همچون «فريتز لانگ»، «اورسن ولز»، «ژان پيرملويل» و ... نيز در آن فضا، فيلم‌هايي به يادماندني پديد آورده‌اند.

حاجي‌مشهدي تصريح كرد: در تازه‌ترين فيلم سينمايي «حسن فتحي» (كيفر) كه از متن، فيلمنامه تا اجرا و كارگرداني آن، به كهن الگوهاي گونه «فيلم نوآر» وفاداري نشان داده مي‌شود، سعي شده است تا به كمك فيلمنامه‌نويس اصلي «عليرضا نادري» شخصيت‌هايي طراحي شود كه هريك به نوبه‌ خود، همان ويژگي‌هاي آشناي اين گونه‌ سينمايي را در خود جمع كرده باشند.

اين منتقد در ادامه خاطرنشان كرد: به همين روي، همه‌ ضدقهرمان‌هاي چنين اثري، نشانه‌هايي از بدگماني، بي‌اعتمادي، تنهايي و انزواطلبي را با خود همراه دارند. زنان چنين اثري در فضايي از روابط اغواگرايانه همراه با ويژگي‌هاي شخصيت‌هاي «خون آشام» و «هيولاوار» ظاهر مي‌شوند كه همه‌ وظيفه‌شان در قرار دادن مردان در موقعيت‌هاي دشوار و مرگ آور خلاصه مي‌شود!

نايب رئيس كانون ايراني مدرسان سينما در ادامه تصريح كرد: «برزو» (هومن برق‌نورد)، برادر محكوم به اعدام «سيامك» (مصطفي زماني) به دليل دزديده شدن پول ديه‌ كه خانواده‌اش براي خلاصي او از زندان آماده كرده‌اند، به چوبه دار سپرده مي‌شود و «سيامك» براي پي‌گيري چرايي دزديده شدن پول ديه در مسير بانك، به نهانگاه‌ها و جاهايي سرك مي‌كشد كه شبيه تمامي فيلم‌هاي متعلق به «سينماي نوآر» موقعيت‌هاي پرخطر و مرگ آفرين به نظر مي‌رسند.

وي اظهار داشت: در فيلم سينمايي «كيفر» با اشاره‌ ضمني به مسائلي چون دوره‌ مهاجرت جوانان جوياي كار ايراني به ژاپن و پيامدهاي اجتماعي- رواني چنين پديده‌، نويسندگان فيلمنامه، قصد واكاوي مسائل جامعه‌شناختي را در سر داشته‌اند تا از اين طريق تضادها و تناقض‌هاي رفتاري جامعه‌ ما را به نمايش بگذارند.

وي همچنين به فارس، گفت: متناسب با فضاي «كيفر»، فيلمبرداري، تدوين و حتي موسيقي متن اين فيلم سينمايي نيز درخدمت چنين اثري است. «امير جعفري» (جمال) و «مريلا زارعي» (سپيده) هر دو، گويي در نقش‌هايي متفاوت و تازه، حضوري گرم و گيرا دارند.

حاجي‌مشهدي در پايان اين گفت‌و‌گو نيز اظهار داشت: شايد اصلي‌ترين اشكال فيلم سينمايي «كيفر» را بايد در فضاسازي‌هاي مربوط به مخفي‌گاه‌هاي مخوف، آن فضاي زيرزميني (باشگاه مشت‌زني!!) و حضور «ياكوزاهاي ژاپني» در فيلم سينمايي «كيفر» دانست كه تا حدودزيادي، باورپذيري چنين فضايي را براي تماشاگر ايراني ، دشوار مي‌سازد.