بهمن نامور مطلق در نشست رسانه ای امروز خود درباره بیمه هنرمندان صنایع دستی گفت: این موضوع دغدغه همیشگی این معاونت بوده ولی هیچ گاه برنامه منسجمی برای رفع مشکل هنرمندان این عرصه نداشته اند.بیمه هنرمندان زیر ۵۰ سال مشکلی ندارد ولی بالای ۵۰ سال با مشکل پرداخت همه هزینه ها رو به روست اما این هزینه نیز بسیار گزاف است به همین علت اعتبار۳۰ میلیارد تومانی در مرحله اول برای هزار نفر درخواست کرده ایم اما درحال حاضر دولت توان پرداخت این هزینه را ندارد. 

معاون صنایع دستی درباره‌ی اصلاح قوانین گمرکی با توجه به این‌که گمرک معمولا همراه خوبی برای صادرات صنایع دستی نبوده است و این حوزه، ضعف قانونی دارد،‌ گفت: برنامه‌هایی در دستور است تا برخی مشکلات مربوط به قوانین گمرکی، صادرات و واردات برطرف شود. برای نمونه، سال آینده همایش «جهانی شدن و صنایع دستی» برگزار می‌شود که آقای کرباسیان به‌عنوان هیئت علمی، در این همایش حضور خواهد داشت و برای رفع مشکلات گمرکی نیز اعلام آمادگی کرده است.


وی تصریح کرد: در حال حاضر بسیاری از هنرمندان ما برای انتقال مواد اولیه یا محصولات خود به کشوری دیگر، با موانع گمرکی مواجه می‌شوند، مثلا یک هنرمند نمی‌تواند سه کیلو نقره با خود از کشور خارج کند؛ اما یک هنرمند تایلندی می‌تواند ده‌ها و حتی صد‌ها کیلوگرم نقره را به یک نمایشگاه خارجی ببرد. باید برای رفع این مشکل فکر جدی کرد. 

معاون صنایع دستی کشور ادامه داد: صنایع دستی از نبود نیروی شایسته مدیران رنج می برد، آنها یا خارج از معاونت بوده اند و یا تمایلی به برگشتن به بخش مدیریتی سازمان نداشتند. ما سعی کردیم نیروی انسانی معاونت صنایع دستی را ترمیم کنیم.

نامور مطلق از ایجاد ۱۲ کارگروه تخصصی صنایع دستی خبر داد و گفت: برخی از این کارگروهها ایجاد شده است. با کمک دوستان در اداره کل تولید به سمت کارگاه های دانش بنیان خواهیم رفت.
 
معاون صنایع دستی تشکیل کارگاه های دانش بنیان را از دیگر فعالیت های این معاونت دانست و گفت: نسل جدید این کارگاه های صنایع دستی براساس دانش بنیان طرح خواهد شد که اکنون کارهای آن شروع شده است.

وی احیای جایگاه هنرهای سنتی و راه اندازی خانه حسین بهزاد به دامن هنرهای سنتی را از دیگر فعالیت های این حوزه ذکر کرد و گفت: مرکز و خانه ملی هنرهای سنتی نیز در اوایل سال آینده راه اندازی خواهد شد.

وی در ادامه به ایجاد مرکز ملی گوهر برای نمایش سنگ های قیمتی ونیمه قیمتی مثل طلااشاره کرد و گفت: سالانه ۱۰۰۰ میلیارد دلار گردش مالی در این بخش در جهان صورت می گیرد که سهم ایران بسیار اندک است در حالی که ایران ظرفیت های مختلف در ارایه این اشیا قیمتی دارد.

او پیشنهاد ایجاد مرکز ملی گوهر در کشور را مورد توجه قرار داد و گفت: درصورت راه اندازی این مرکز گردش مالی صنایع دستی افزایش خواهد یافت.

معاون صنایع دستی تصریح کرد هر برنامه کلان در کشور بدون در نظرگرفتن صنایع دستی ناکام خواهد بود و صنایع دستی از نظر ایجاد اشتعال کم نظیر است. 

او به برنامه‌های نوروزی حوزه‌ی صنایع دستی اشاره کرد و گفت: نزدیک به ۴۰۰ بازارچه با بیش از چهارهزار غرفه در تعطیلات نوروز ۹۳ در سراسر ایران برپا می‌شوند که این بازارچه‌ها که فقط برای فروش نیستند و کارگاه‌هایی برای آشناسازی در آن‌ها مستقر می‌شوند.

وی ادامه داد: برنامه ملی کارگاه گردی در سفرهای نوروزی از دیگر برنامه های معاونت صنایع دستی است و قصد داریم تا کارگاه های مستعد به عنوان مراکز گردشگری مورد توجه قرار گیرند و مسافران بتوانند از آنها در ایام نوروز دیدن کنند. 

نامورمطلق همچنین با تأکید بر لزوم باورپذیری مسوولان نسبت به صنایع دستی، بیان کرد: دوست داشتن صنایع دستی کفایت نمی‌کند، باید آن را باور کرد. در آن صورت می‌توان سهم شایسته‌ای از اقتصاد کلان کشور را به صنایع دستی اختصاص داد.


او به قدرتمند‌تر شدن رقبایی مانند تایلند‌، هند‌، چین‌، سنگاپور و پدید آمدن رقبای تازه‌نفسی مانند ژاپن اشاره کرد و گفت: آن‌ها تهدیدهایی برای صنایع دستی ایران به‌شمار می‌روند که ما را هدف قرار داده‌اند و امیدوارم از این مرحله گذر کنیم. شاید ایران با هند و چین قابل مقایسه باشد؛ اما چرا تایلند از ما جلو زده است؟!


معاون صنایع دستی با اشاره به بی‌انگیزگی و ناامیدی هنرمندان و مدیران قدیمی صنایع دستی،‌ ادامه داد: مدیران صنایع دستی از مذاکرات وزارت امور خارجه ایران حمایت می‌کنند، چون یکی از راه‌های خروج صنایع دستی از این وضعیت، مبادلات بین‌المللی است. ما بازارهای خوبی داشتیم که متأسفانه آن را از دست داده‌ایم. اقتدار صنایع دستی نیز در طول این سال‌ها از بین رفته است که روند مذاکرات مقامات وزارت امور خارجه می‌تواند به بهبود اوضاع کمک کند.
 
نامورمطلق درباره‌ی درباره‌ی الحاق فرش به صنایع دستی توضیح داد: هنوز زمان آن نرسیده است؛ اما هم فرش و هم صنایع دستی به‌خاطر این گسست رنج می‌برند، این دو، هزینه‌های زیادی را به این خاطر متحمل می‌شوند و باید هرچه زودتر پیوند بخورند. صنعت فرش در کشور چین، ۱۰ هزار دلار برای بازاریابی هزینه می‌کند. در حالی که بازاریابی صنایع دستی با فرش، یکی است و ما به‌خاطر این جدایی مجبوریم همین هزینه را صرف کنیم. این جدایی فقط سبب تضعیف هر دو شده است و حل آن به برنامه و تصمیم دولت نیاز دارد‌.