به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی و امور بين‌الملل پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در ابتدای جلسه سيدعبدالرسول علم‌الهدی؛ سرپرست گروه دين و ارتباطات اين پژوهشگاه، به بيان دغدغه‌های گروه در رسانه‌های جديد پرداخت و گفت: از سال ۱۳۸۹ در اين گروه بحث تاثير تربيتی كودكان از رسانه‌های جديد مطرح بود كه در مشورت با مجريان اين طرح، متوجه پيام‌های پنهان انيميشن و تربيت دينی كودكان و نوجوانان شده و در سال ۱۳۹۰ قرارداد اين طرح منعقد شد كه با تلاش يك گروه هماهنگ از متخصصان دينی و ارتباطاتی اين كار به ثمر نشست.
علم‌الهدی، ضمن اميدواری در استفاده سازمان‌ها و نهادهای مربوط از اين طرح اضافه كرد: ويژگی مهم اين طرح دسته‌بندی جديدی از پيام‌های دينی برای بررسی در متون تصويری است كه می‌تواند قابل استفاده در پژوهش‌هايی از اين دست قرار گيرد.
سپس حجت‌الاسلام و‌المسلمين سيد مهدی قانع، به عنوان مجری اصلی طرح به ارائه بحثی در مورد اهميت رسانه‌های تصويری در دنيا پرداخت و در مورد تأثير تربيتی انيميشن گفت: فرزند من، وقتی انيميشن «دژ فضايی» را در ۵سالگی می‌بيند، اين به عنوان يك تصوير در ذهن او جای می‌گيرد كه هر كسی كه فناوری برتر دارد، می‌تواند از زمين محافظت كند و در سن پانزده شانزده سالگی در تاريخ ۱۳ مرداد ۱۳۸۶ (۴ اوت ۲۰۰۷) اخباری درباره كاوشگر مريخ‌نشين فينيكس(فونيكس) می‌شنود كه به طرف سياره مريخ به فضا پرتاب شد. يك سال بعد در روز ۵ خرداد ۱۳۸۷ (۲۵ مه ۲۰۰۸) در منطقه قطب شمال سياره مريخ در ناحيه وستيتاس بوريليس فرود آمد و پس از به كار انداختن بازوی روباتيك خود، به نمونه‌برداری و آزمايش‌های علمی پرداخت. حالا شما كافی است از او بپرسيد كدام كشور می‌بايست كدخدای دهكده جهانی بشود، ببينيد چه پاسخ می‌دهد؟
وی ادامه داد: به طور حتم آمريكا را به عنوان حاكم دهكده جهانی می‌پذيرد و معرفی می كندو به نظر می‌رسد انيميشن‌ها، اين فكر و خواست را در ضمير پنهان كودكان مان جايابی می‌كنند و در نتيجه هر چه به او بگويی كه تبليغات روی تو اثر كرده، می‌گويد خودم فكر كردم و كسی به من چيزی نگفته است چرا كه تصاوير سابق (اطلاعات بدون محافظ) در ذهن او جای گرفته است و اين تصاوير با هم زايش انجام داده و محصول آن يك فكر مطلوب نظام سلطه شده است.
قانع ضمن تأكيد بر عدم توانايی جلوگيری از پخش اين محصولات در خانواده‌ها، خواستار فراگيری سواد رسانه‌ای در نظام تعليم و تربيتی كشور شد و اضافه كرد: امروزه بچه‌ها تحت تاثير انيميشن‌ها دنبال حيوانات خانگی، موسيقی و پاپانوئل هستند. بايد بدانيم كه اينها يك طنز نيست، گرايش به مسيحيت و عرفان‌های نوظهور در جوانان دانشگاهی امروز جامعه ايران خيلی جدی است.
در ادامه، محمدجواد رمضانی، همكار اصلی مجری پژوهش، گفت: پرسش اصلی در مورد پيام‌های پنهان و آشكار انيميشن‌ها و تعارض آن با آموزه‌های دينی جامعه ما است. هر پيامی دارای پيچيدگی‌هايی هست كه هر مخاطب قسمتی از آن را می‌تواند رمزگشايی كند و پيام پنهان هم در ديدار است وهم در شنيدار.
رمضانی افزود: در اين پژوهش كه ۱۰ انيميشن پرطرفدار مورد نقد و نشانه‌شناسی قرار گرفته است، به طور ميانگين ۷۴ پيام ضد‌آموزه‌های اسلامی در هر انيميشن يافت شده است كه نشان دهنده وسعت تخريب فرهنگ و آموزه‌های اسلامی در صورت مشاهده بدون ارائه سواد رسانه‌ای لازم و فرهنگ‌سازی در خانواده‌ها است.
وی نيز به سواد رسانه‌ای به عنوان بهترين راهكار برای عدم تاثيرپذيری از پيام‌های ضد دينی انيميشن‌ها اشاره كرد و اضافه كرد: سواد رسانه‌ای آن چيزی است كه فراگيری آن موجب توان تحليل مخاطب می‌شود.
سياوش صلواتيان نيز به عنوان ناظر طرح ضمن تشكر از زحمات پژوهشگران، اين كار را از جمله طرح‌های فاخر در زمينه رسانه‌های جديد و دين دانست و گفت: به نظر می‌رسد، نقطه اصلی قوت اين طرح موضوع انيميشن است كه متأسفانه بسيار مغفول مانده و به ويژه بررسی‌های دينی در مورد اين رسانه‌های جديد انجام نشده بود. اين پژوهش در قسمت پيشنهادات خود گام‌های بعدی برای تحقيق در حوزه رسانه‌های جديدی همچون انيميشن را باز كرد و از اين نظر گام اساسی در اين طيف از تحقيقات برداشته است.
وی ضمن تأكيد بر كاربردی كردن اينگونه طرح‌ها، اضافه كرد: يكی ديگر از نقاط قوت اين كار تلفيق دو روش تحقيق با هم در بررسی پيام و بررسی مخاطب بود كه در بعضی از بررسی‌ها، داده‌های خوبی بدست آمده است. بايد بدانيم كه خود اين پژوهش روی سواد رسانه‌ای سوار است و می‌تواند به عنوان يكی از نمونه‌های سواد رسانه‌ای انيميشن ارائه شود.
