به بهانه رو نمایی از فاز سوم نقاشی با تکنیک موزاییک که توسط لاله اسکندری در دی ماه 1389 در منطقه 6 انجام می شود گفت و گویی را با این بازیگر و گرافیست انجام دادیم که نتیجه این گفت و گو را می خوانید:

هنرنیوز: در بسیاری از خبرهایی که در ارتباط با رونمایی از فاز اول و دوم کار نقاشی شما منتشر شده است لفظ «نقاشی دیواری» به کار برده شده است این در حالیست که لغت معادل این کلمه در فرهنگ اروپایی «گرافیتی» است. با توجه به این که گرافیتی خصوصیاتی مثل ابراز لایه های پنهان اجتماعی، شبانه و اعتراضی بودن را دارد آیا شما معتقد هستید که یک کار گرافیتی انجام داده اید؟

من تا کنون 4 پروژه کاری برای شهرداری انجام دادم از نظر من کارهایی که تا کنون انجام دادم در قالب زیباسازی شهری و تکنیک موزاییک بوده است که هم در ایران و هم در سایر کشورها قدمت چند هزار ساله دارد. البته بحث تکنیک موزاییک در ایران تاریخ گسترده تری دارد و پس از اسلام اجرای این تکنیک را به عنوان یکی از هنرها مشاهده می کنیم. هدف من انتخاب طرح هایی بوده است که به گونه ای طبیعتی را که از بین بردیم از نظر بصری به ما برگرداند و هیچ جهت گیری خاص سیاسی یا اجتماعی در آن نبوده است. بحث گرافیتی به موضوعاتی بر می گردد که متناسب با موضوعات داغ روز عوض می شود اما طرحی که من پیاده کردم یک کار ماندگار است و اگر سالها هم از آن بگذرد تازگی و جذابیت بصری خود را دارد.



هنرنیوز: نظر شما به عنوان کسی که بجز عرصه بازیگری عرصه دیگری از هنر یعنی کار نقاشی را هم تجربه کرده اید در ارتباط با اختصاص فضایی از شهر برای اجرای کارهای نقاشی دیواری توسط جوانان به دور از طی پیچ و تاب ها اداری و تصویب طرح هایشان و به صورت کاملا ذوقی چیست؟

طبیعی است که دیواره های شهر در دست شهرداری است و شهرداری بنابر مصلحت هایی که در نظر دارد این دیواره ها را برای اجرای کارهای نقاشی در نظر می گیرد.من تنها در ارتباط با زیباسازی می دانم که طرح ها به شورایی می رود و تصویب می شود و از این که کسی رغبت به انجام این کار دارد یا این که کسی پیشنهاد این کار را داده است یا خیر اطلاعی ندارم. برای اجرای نقاشی های این چنینی گالری هایی که در سطح شهر تهران وجود دارد که نقاشی هایی را که بیان کننده لایه های پنهان اجتماعی هست را در خود جای داده است.



هنرنیوز: از نظر شما آیا بحث زیباسازی شهری تحت تاثیر تبلیغات از هر نوعی قرار نگرفته است؟

قبول دارم که بسیاری از طرح هایی که اکنون در سطح شهر اجرا می شود کیفیت لازم را ندارند اما من اینطور فکر نمی کنم. اتفاقا از نظر من شهرداری اخیرا به این که مردم به شهری حاوی رنگ و به دور از نمای صرف ساختمان و رنگ های تیره نیاز دارد پی برده است و همین نقطه می تواند آغاز خوبی باشد. من به شخصه در برخی از مناطق می بینم که کیفیت آثار بالا رفته است و مردم در ارتباط با آنها نظر می دهند همین نکته برای جامعه ما که در سیستم آموزشی اش به افزایش ذائقه فرهنگی و هنری مردم بجز در رشته هایی مثل هنر نمی پردازد بسیار مهم است این در حالی است که در سایر کشورها دیوارهای شهر بهترین مکان برای ارتقاء ذائقه فرهنگی است. از نظر من شهرداری باید برنامه ای را برای این افزایش ذائقه فرهنگی مردم در نظر داشته باشد تا مردم نسبت به شهر خود احساس تعلق داشته باشند.



هنرنیوز: از فاز سوم نصب تکنیک موزائیک بگویید؟

این کار در منطقه 6 اتوبان مدرس، پل رسالت نصب می شود. کار نصب دیواره شرقی تمام شده است و دیواره غربی هم تا دی ماه به پایان می رسد. در این کار من از شیوه مینیاتور استفاده کرده ام زیرا امروزه بسیاری از هنرهای ما در حال از بین رفتن است و بسیاری از تولیدات هنری ما دچار افت شده است. من در این کار قصد انجام دو هدف را داشتم هم این که به بحث زیباسازی شهری بپردازم و هم به یکی از هنرهای اصیل که اگر مورد بی توجهی قرار بگیرد از بین می رود بپردازم . اگر نسلی که در شهرهایی مثل کاشان یا اصفهان هستند و در ارتباط با این دست از هنرها فعالیت می کنند از بین بروند دیگر در این حوزه ها افراد خبره ای نداریم.

لاله اسکندری در یادداشتی که به بهانه رونمایی دومین بخش ازفاز دوم نقاشی دیواری خود در 11 اردیبهشت 89 می‌نویسد:

ما وارث نقش و نگارهای ماندگار، وارث روحانیت و طراوت، وارث نقش برجسته بر کاشی‌های مسجد امام که هارمونی یکدستی از زیبایی و زندگی‌اند هستیم. وارث نقش‌ و نگارهای اصیل ایرانی و زیبایی و صلابت ثبت‌شده بر عمارت تخت‌جمشید که صدها سال جنگ و سختی را تاب آورد و به ما رسید تا یادآوری کند که نیاکان ما هنر را پاس می‌داشتند. شهرهای ایرانی همیشه مزین بود به هنر هنرمندان این سرزمین. آن‌ها به فراخور سهم‌شان از امكانات زیبایی را در نظر داشتند. كافی است به آثار باقی‌مانده از گذشتگان نگاه كنیم تا ببینیم وارث چه پیشینه‌ی درخشانی هستیم. معماری خانه‌های كاشان را ببینیم و پل‌ها و مساجد اصفهان. نقش و نگارها، گبه‌ها و فرش‌ها. فرش ایرانی در همه‌ی تاریخ ثبت شده و تاج سر همه‌انواع دیگر در جهان است. حتی اگر بر اثر غفلت ما در جهان تجارت اول نباشد. معماری خانه‌ها و شهرهای تاریخی‌مان یگانه‌اند. حتی اگر مدت‌ها باشد شهرهایمان از هویت فرهنگی و تاریخی‌مان فاصله گرفته و تبدیل به توده‌ای از بتن و دوده شده باشد. ما وارث نقش و نگاریم و حال جمعی از فرزندان این سرزمین بازگشته‌اند به این باور ریشه‌ای و اجدادیمان كه شهرهایمان به رنگ و شادی احتیاج دارند و مردم ما مستحق شادی و زندگی هستند.

من هم مثل همه شما فرزندان این سرزمین وارث آن پیشنه‌ام افتخار دارم در خانواده‌ای بزرگ شدم كه در آن هنر یك باور و عادت است. پدربزرگم طراح فرش بود و لابد این علاقه را از او به ارث بردم. در دانشگاه گرافیك خواندم و بعد به آموختن نقاشی روی آوردم و سپس موزاییك را فرا گرفتم. از قضای روزگار كارم بازیگری است اما همیشه به دیوارهای بی‌نقش شهرمان چشم داشتم و وقتی این فرصت برایم پیش آمد سر از پا نشناختم. در آذرماه 87 بعد از برگزاری چند نمایشگاه نقاشی و موزاییك فرصتی یافتم تا با شهرداری محترم منطقه 5 همكاری كنم. پروژه‌ی زیباسازی حاشیه‌ی پل‌های تقاطع اتوبان شهید همت و ستاری در بهمن‌ماه همان سال به پایان رسید و حاصل كار جمعی ما یك كار تركیبی از كاشی و نقاشی به وسعت 290 مترمربع كه شامل 30 متر كاشی و 160 متر نقاشی بود و در مدت 45 روز اجرا شد. موضوع كار طبیعت بود كه جایش در فضای زندگی ما خالی است. تصاویر فانتزی از طبیعت و روستا را به شهر آوردیم و در این كار آن‌چه خیلی مشخص بود و همه بر آن اذعان داشتند رنگین بودن اثر بود. به پیوست آن شهرداری دیوارهای كناری را هم به تیم ما سفارش داد و قرارداد جدیدی در دی‌ماه 88 منعقد و كار در كارگاه آغاز و سپس به محل اجرا منتقل شد. در تمام ایام تعطیلات نوروز تا دیرهنگام مشغول كار بودیم تا فاز دوم در 21 فروردین‌ماه به اتمام رسید. دلخوشیم وقتی مردم از اتوبان شهید همت می‌گذرند و تصاویر رنگینی را می‌بینند كه توسط گروهی عاشق طراحی و اجرا شدند. تصاویر به گونه‌ای است كه شاید در اول بار به دریافت كامل آن نرسیم ولی تعداد زیادی از هم‌وطنان‌مان هرروز از كنار آن می‌گذرند و وقتی به این تصاویر نگاه می‌كنند بخشی از آن را دریافت می‌كنند و به لطافت روستا و رنگ‌های طبیعت و لحظات خوش نزدیك می‌شوند. با نگاه به این تصاویر یادمان می‌آید كه وارث هنرمندانی هستیم كه كاشی‌كاری‌های مسجد امام و شیخ لطف‌الله و دهها مكان مذهبی و تاریخی را طراحی و اجرا كرده‌اند. امیدواریم این روند كه به همت سازمان زیباسازی راه افتاده است همچنان ادامه داشته باشد .