متاسفانه هنگامی که به سالگرد حضرت امام (ره) نزدیک می شویم دیگر بار با خلاء فیلم های ماندگار از این شخصیتِ بزرگ قرن، روبرو می شویم و این کوتاهی متوجه همه مسئولین – در همه دوران – و همه هنرمندان سینما خواهد بود که یا نخواستند و یا نتوانستند اثر قابل قبولی در شانیت حضرت امام تولید کنند. وقتی انقلاب اسلامی بی نام خمینی هیچ معنایی ندارد. وقتی که امام خمینی فصل جدیدی را در روابط سیاسی و اجتماعی ایران و جهان ایجاد کرده است چگونه مدیران و سینماگران ایرانی تا کنون نتوانسته اند اثر ماندگاری در مورد این شخصیت تولید کنند؟ آیا دیگر سینماگران که فیلم های خوبی در مورد شخصیت هایشان ساختند از کرات دیگرآمده اند؟ یا اینکه زندگی پر فراز و نشیب حضرت امام فاقد عناصر سینمایی است؟ یا اینکه نگاه های سیاسی و جناحی مانع از ساخت چنین فیلم هایی در کشور ما شده است؟ هر کدام از این موارد که باشد باز هم جای تاسف دارد و عذر بدتر از گناه تلقی خواهد شد.
کاراکتر و شخصیت حضرت امام خمینی (ره ) آنقدر کاریزماتیک ، جذاب و دارای ابعاد متفاوتی است که می توان راجع به زندگی ایشان ده ها فیلم فاخر تولید کرد که نه تنها شناسنامه ای برای معرفی گوشه ای از ابعاد زندگی با سعادت ایشان برای نسل های جدید کشور محسوب شود بلکه می تواند الگویی مناسب برای دیگر مردمان جهان باشد. حضور با صلابت و همراه با آرامش ایشان، آنقدر بُعد جهانی داشته است که می توان به جرات اذهان کرد که بسیاری از فیلم هایی که به شخصیت های مذهبی و تاریخی پرداختند حتما نگاهی هم به کاراکتر شخصی و تاریخی امام خمینی داشته اند.
باید شخصیت امام خمینی (ره) فارغ از نگاه های سیاسی و قرائت های جناحی و حتی شخصی از سوی فیلمسازان بیان شود وگرنه فاقد شانیت ایشان خواهد بود که نمونه بارز آن فیلم سینمایی « فرند صبح » ساخته بهروز افخمی است. با وجودی که عُمر تولید این فیلم به یک دهه می رسد - و هنوز هم کامل نشده است – اما همان فیلم هم که در جشنواره دو سال قبل فیلم فجر به نمایش درآمد باز هم نتوانست هیچ مخاطب و عاشق امامی را راضی کند و موجب اعتراض هایی نسبت به عوامل فیلم گردید که باز هم شاهد قصه « من نبودم تقصیر آستینم بود» از طرف کارگردان و تهیه کننده مطرح شد. واقعا جای سوال است که چرا مدیران سینمایی وقت با صرف هزینه های هنگفت اقدام به ساخت چنین فیلمی کردند درحالی که هیچ نظارت و پاسخگویی نسبت به این فیلم ندارند؟ بهروز افخمی بعد از گذشت ۱۰ سال هنوز معتقد است که این فیلم مشکل نقدینگی دارد! ایشان در تازه ترین گفتگوی خود گفته است: « سال گذشته مذاکرات خوبی با حاج حمید انصاری انجام دادیم و ایشان به من اجازه دادند تا با سرمایه خودم و در مقابل ۵۰ درصد مالکیت، فیلم «فرزند صبح» را به نحوی که خودم فکر می‌کنم درست است اصلاح کنم ! در حال حاضر یک مقدار مشکل فراهم کردن نقدینگی است چرا که فیلمی که ساخته‌ایم از اول تا انتها باید موسیقی داشته باشد و برای آن یک قطعه ۱۰۰ دقیقه‌ای موسیقی نیاز است که قرار شده این موسیقی توسط بهزاد عبدی ساخته شود که بیشترین مخارج آماده‌سازی فیلم، صرف نوشتن و اجرا همین موسیقی می‌شود!» این مطالب درحالی مطرح شده است که این فیلم یکی از فیلم هایی بوده که چندین برابر بودجه اولیه خود را صرف کرده و هنوز هم به سرانجام کاملی نرسیده است که این کار هم به نوبه خود می تواند قابل توجه و رکود شکن باشد.
بی شک ما فیلمسازان حرافه ای، با تجربه ، دلسوز و عاشق امام که شناخت کافی به ابعاد مختلف زندگی ایشان داشته باشند کم نداریم هرچند که هنوز هم یاران واقعی امام حضور دارند و می توانند در این مورد مشورت های ارزنده و اسناد تاریخی خوبی دراختیار فیلمسازان قرار دهند اما باید عزم ملی – فارغ از هر نگاه جناحی – از سوی مسئولین و سینماگران ایرانی ایجاد شود و با اختصاص هزینه های مناسب مبادرت به خلق چنین فیلم هایی کرد.
همان طوری که وجود امام در آغاز انقلاب اسلامی سبب اتحاد و یک دلی همه جناح ها در کشور شد باز هم ساخت فیلمی در مورد شخصیت ایشان خواهد توانست این اتحاد و همدلی را - به شرط اینکه امام را به نفع خودمان مصادره نکنیم – فراهم سازد.