نويسنده: ماکان مهرپویا
منبع: http://www.makanmehr.blogfa.com
با افزایش کاربرد نرم افزارهای ادیت و جلوه های ویژه، این روزها استفاده از کروماکی، بیشتر از قبل متداول شده است. استودیوهای کوچک و بزرگ همواره پذیرای گروهی هستند که برای ساخت فیلم های تبلیغاتی، ضبط پلاتو و حتا فیلم های داستانی و مستند از پرده های آبی و سبز استفاده می کنند.
اما نتیجه همیشه خوشایند نیست. هنوز می توان بسیاری از تدوینگران و اپراتورهای جلوه های ویژه را دید که به سختی تلاش می کنند تصویری را جایگزین پرده سبز یا اّبی فیلم کنند، اما سایه های اضافه، خوردگی کاراکترها و مهم تر از همه عدم جداسازی موفق پرده آبی یا سبز باعث سرخوردگی آن ها است.
حال آن که شاید در درجه اول مشکل به درون استودیو برمی گردد. استفاده از پرده های نامناسب، عدم استفاده از nodeهای حساب شده برای پلان های حرکتی و نیز عدم رعایت اصول نورپردازی از عمده ترین مشکلاتی است که یک گروه غیرحرفه ای را در نهایت با کاری غیر استاندارد روبه رو خواهد کرد. هرچند نرم افزارهای حرفه ای مثل shake امکان برطرف کردن این ایرادات را تا حدی در اختیار اپراتور قرار می دهند، اما چرا زمانی که می توان با نورپردازی اصولی به نتیجه ای بهتر رسید، از اول آن ها را رعایت نکنیم؟
در ادامه ی این مطلب به چند نکته کلیدی در این زمینه اشاره خواهد شد.
1. سوژه ی خود را حداقل در فاصله 3 متری پرده قرار دهید. فاصله ی 4 تا 5 متر آرمانی است، اما به فضای جداشونده ی بیشتری نیاز خواهید داشت. به عبارت دیگر باید با در نظر گرفتن طول و عرض پرده آبی یا سبز نسبت به محاسبه فضای کروماکی اقدام کرد. توجه داشته باشید که در هنگام محاسبه این فضا باید حرکات احتمالی دوربین را نیز در نظر بگیرید. نکته دیگر این که بعضی از همکاران بدون توجه به امکانات نرم افزار، فکر می کنند که باید تمام محیط قابل تصویربرداری را با پرده آبی یا سبز پوشاند. این موضوع آرمانی است، اما تنها نکته مهم در این میان قرار گرفتن سوژه در محیط کروماکی است. فضاهای غیراستفاده ای که در تصویر دیده خواهند شد، به وسیله نرم افزار به راحتی قابل حذف هستند.
2. دوربین را تا حد امکان دور از سوژه قرار دهید. این مساله به ویژه در زوایای محدود لنز تاثیر خود را نشان خواهد داد. به این ترتیب پرده سبز یا آبی خارج از فوکوس خواهد بود و در نتیجه چین و چروک های احتمالی پرده کمتر دیده خواهد شد. این چین و چروک ها چند مشکل دارند که مهمترین آن ها، یکی عدم یک دستی انعکاس نور از آن خواهد بود و دومی ایجاد سایه های ناخواسته.
3. بعضی از همکاران گمان می کنند که با پرنور کردن فضا و یا دادن نور زیاد روی پرده، جلوی سایه های اضافی را خواهند گرفت و نیز key کردن سوژه را سهولت خواهند بخشید. اما نورپردازی باید کاملن منطقی و با برنامه باشد. برای مثال اگر فاصله کانونی را روی 2.8 قرار دهیم، بر عمق میدان تاثیر گذاشته ایم و در نتیجه بی نظمی های پرده را حذف کرده ایم. (اما در ضمن باید توجه داشت که نوع جنس پرده در تعیین f-stop ما تاثیرگذار خواهد بود. گاهی جنس پرده باعث خواهد شد که با فاصله کانونی کمتر، تصویر ما over expose شود.) نکته مهم دیگر این که اگر تعداد چین و چروک های پرده بیش از حد انتظار باشد، باید f-stop را برای مثال به سمت 8 یا حتا 11 ببریم. آرمانی نیست. اما چاره دیگری نداریم.
به عنوان یک پیشنهاد، توصیه می کنم تیم جلوه های ویژه با حضور در محل تصویربرداری، یک شات را در لحظه، روی لپ تاپ ریخته و همان جا عمل کروماکی را انجام دهند. این کار شبیه چاپ پله ای در عکاسی خواهد بود. با نور ثابت، چند شات را با f-stop هایی که فکر می کنید به کارتان می آید، امتحان کنید. نکته مهم و غیرقابل فراموشی آن که حتمن و حتمن مانیتور لپ تاپ را باید قبل از هرگوه عملی، در محیطی که قرار است کار کنید کالیبره کنید. در غیر این صورت تمام عمل تست بی فایده است.
4. اگر از پرده آبی استفاده می کنید، نور پروژکتورهای بک گراند را از فیلنر نارنجی یا زرد عبور دهید. دقت کنید که این فیلترها نباید خیلی تیره باشند. از کم رنگ ترین ها استفاده کنید. این کار باعث خواهد شد تا احتمال وجود رنگ آبی در موها یا لباس به صورت چشمگیری کاهش یابد. زیرا این backlight تکمیل کننده رنگ آبی شما خواهد بود و بعد از key کردن به صورت کاملن سفید به نظر خواهد رسید. کاغذ کالک هم خوب است.
5. اگر از پرده سبز استفاده می کنید، نور پروژکتورهای بک گراند را از فیلتر ماژنترا عبور دهید. (بعضی از دوستان تازه کار ماژنتا را با قرمز اشتباه می گیرند. لازم است دقت شود تا فیلتر ما ماژنترا باشد، آن هم ماژنتای 1/4 یا 1/2.)
6. اگر تصویربرداری دارید که علاوه بر تصویربرداری، به دوربین هم وارد است، از او بخواهید تا اشکالات احتمالی نور را توسط دوربین اصلاح کند. بدیهی است که این روش در صورتی کاربرد منطقی دارد که شما در حال پخش مستقیم یک برنامه زنده هستید. وگرنه، این ریسک را نکنید و خرده کاری ها را به اپراتور یا مسوول جلوه های ویژه محول کنید.
7. به شکلی صریح پیشنهاد می کنم تا پارچه های مختلف بازار را امتحان کنید و کار را به لحظه تصویربرداری محول نکید. اگر شما حرفه ای هستید، باید ابزار کار خود را بشناسید. انواع پارچه آبی و سبز را در بازار شناسایی کنید. آن هایی را که برای کارتان مناسب بودند، با ذکر نام کارخانه و کد رنگ آرشیو کنید. همیشه برای خودتان آلترناتیو داشته باشید. امکان استفاده از پرده های ارژینال آبی و سبز در ایران بسیار کم است و خود من تا همین چند روز پیش چنین پرده هایی را از نزدیک ندیده بودم! دقت کنید که پارچه انتخابی تان باید کلفت، 100% آبی یا 100% سبز باشد. نکته عجیب اما قابل توجه این که آبی 100% با سرمه ای فرق می کند! سرمه ای ترکیبی از آبی و مشکی و گاهی قرمز است. سعی کنید جنسی را انتخاب کنید که تا حد امکان ترکیب رنگی دیگری نداشته باشد. از استفاده از پارچه هایی که نور را منعکس می کنند اجتناب کنید.
8. نور را یکدست کار کنید. بر روی مانیتوری که مستقیمن به دوربین متصل است، نتیجه کار را چک کنید تا نور یک دست باشد.
9. Iris دوربین را روی manual mode بگذارید تا امکان عملیات دستی داشته باشید. اینجاست که یک تصویربردار حرفه ای حکم ناجی را برای شما خواهد داشت.
10. قبل از شروع تصویر برداری، white balance را فراموش نکنید.
11. قبل از شروع تصویربرداری، فاصله کانونی را بر روی کاغذ کاملن سفیدی نوشته و از آن تصویر بگیرید، زیرا یک اپراتور حرفه ای در هنگام key کردن تصویر به آن نیاز خواهد داشت. اگر کلاکت داشتید که چه بهتر اما کاغذ کاربرد دیگری دارد که در زیر به آن اشاره خواهم کرد.
12. نورپردازی را اول در مورد background انجام دهید. تنظیمات دوربین را که انجام دادید، این بار نورپردازی را بر اساس آن چه که در دوربین ثبت شده برای foreground انجام دهید. آن کاغذ سفید اینجا خیلی به درد می خورد. در همه حال، سفیدی آن می تواند برای شما به عنوان یک راهنما به کار رود. دقت کنید که در هنگام تنطبم نور forground با فاصله کانونی دوربین کاری ندارید. شما باید شدت نور ار توسط پروژکتوها تنظیم کنید.
این چند راه به همراه داشتن یک تصویربردار حرفه ای، یک مدیر جلوه های ویژه مطلع و یک منشی صحنه دقیق، به شما کمک خواهد کرد تا تصاویر بهتری را برای chromakey آماده کنید.
موفق باشید!