به گزارش هنرنیوز، کتایون ریاحی در این دیدار ، پیشنهاد داد که روز نخست فروردین (۲۳ مارس) هر سال را به عنوان روز خدا (خود آ) نامگذاری کنند ؛ روز صلح و آرامش بشر ، روزی که نباید در آن ، هیچ خونی نه از انسان و از نه حیوان بر زمین ریخته شود.
کتایون ریاحی هنرمند و بنیانگذار بنیاد نیکوکاری کمک ، در پی سفرهای همیشگی خود برای همدردی با محرومان و شنیدن صدای خاموش آوارگان و بی پناهان ، در روزهای پایانی سال ۱۳۹۲ با سفر به هند ، به دیدار و ملاقات با پناهجویان و رانده شدگان مسلمان میانماری رفت و از تعدادی از کمپ ها و اماکن زندگی آنان بازدید کرد ؛ و به درد دل ها و حرف های آنان گوش فرا داد.
در هند ، هشت کمپ متعلق به مسلمانان رانده شده میانماری وجود دارد که اغلب در بدترین شرایط زیستی بسر می برند و بویژه وضعیت بهداشت و تحصیل برای کودکان و نوجوانان بسیار تاسف آورست. ریاحی در این سفر ، ضمن بازدید از کمپ میانماری های حومه دهلی ، به کمپ دیگر آنان در حومه شهر هاریانا هم رفت و از نزدیک با تعدادی از بزرگان آنان ملاقات کرد ، درد دل ها ومشکلات شان را شنید و کمک هایی ، از جمله ساخت جایگاه و خریداری هشت مخزن آب دو هزار لیتری برای داشتن آب آشامیدنی و سالم برای هشت کمپ فوق ، به ایشان اختصاص داد.
ریاحی درباره این سفر گفت : " مثل همیشه انگار صدایی از درونم از جایی به گوشم می رسد ، و بی طاقت می شوم برای انسانی که گاهی بشدت درمانده و تنها شده است ، چند ماه پیش هم نقل مردمی آواره و بی پناه به گوشم رسید و به این جا فراخوانده شدم ، خوشبختانه اینجا با سومالی تفاوت هایی محسوس دارد ، این مردم آرام و صبور، فقیر نبودند ، بلکه آواره از شهر و دیار و کاشانه شان ؛ و با مناعتی غریب ما را پذیرا شدند و با گفتن دردهایشان؛ فکر می کنم که تا حدی تسکین یافتند ، ما نمی توانیم اینهمه مشکل را حل کنیم ، و فقط در حد بضاعت خود قدمی برداشتیم ، اما من امیدوارم و هدفم بطور کلی اینست که صدای کمک این مردم ، به گوش آنان که باید این درد دل ها را بشنوند برسد ؛ و من می دانم که می رسد. ما باید امید داشته باشیم ."
پس از آن ، کتایون ریاحی به دعوت دفتر فرهنگی دالایی لاما و برای همراهی با ایشان ، در روز آخر اسفند ماه ۹۲ ، به دهکده جذامیان دهلی رفت و در مراسم بازدید و سخنرانی مسئولان مربوطه و مدیران چند موسسه نیکوکاری شرکت کرد ؛ شایان ذکرست که هند نزدیک به ۱۵۰ هزار بیمار جذامی دارد و از این نظر در صدر بیماران جذامی جهان قرار گرفته است. دالایی لاما در این دیدار ، ضمن آن که بارها با دلجویی و همدردی با جذامیان ، دست های آسیب دیده آنان را گرفت و نوازش کرد ، خطاب به بیماران گفت : " با این که مشکلات جسمى دارید ، اما لبخند، اعتماد بنفس و ذهن زیبا و پاک را همیشه حفظ کنید ، تا زمانى که مغزو دل انسان خوب کار می کند ، هیچ مشکل جسمانى نمی تواند خیلی مهم و موثر باشد."
همچنین ریاحی ، مهمان ویژه دانشگاه دخترانه "لیدی شری رام" بود و با رئیس دانشگاه ، دیدار و گفت و گو کرد ؛ در این مراسم دالایی لاما خطاب به دانشجویان گفت : "شما جوانان این شانس را دارید تا دنیاى بهترى برای خودتان بسازید.
من به سیستم آموزشى بطور کلی نقد دارم و می گویم که کامل و درست نیست. باید تلاش کنیم تا خاصیت مهرپرورى و توانایى محبت کردن و کلاً انسانیت را در سیستم های آموزشى وارد کنیم و در این راه بسیار بکوشیم.
از نظر بیولوژیک ، زن توانایى و پتانسیل بیشترى براى مهر ورزیدن دارد ، پس زنان باید در راه گسترش مهر و صلح ، بیشتر از قبل و فعالتر باشند ؛ در هستی ، فقط انسانِ است که میتواند به مرتبه بالاى مهر و محبت دست پیدا کند ؛ مهر بورزیدبه همه، حتى به دشمنان تان... "
پس از این دیدارها ، در روز اول فروردین ، ملاقات نهایی با دالایی لاما بشکل اختصاصی و با حضور تعدادی از همکاران بنیاد کمک صورت پذیرفت ؛ ابتدا دالایی لاما ، سال نو را به کتایون ریاحی و همراهان ایشان تبریک گفت ؛ سپس ریاحی با ابراز خوشحالی از دیدار فوق ، پیشنهاد "روز خدا" را طرح کرد : "آرزوى دیرینه من سلامتى و صلح در جهان هست، و فکر میکنم که در این زمینه ، با هم همعقیده باشیم. من مدام از خودم می پرسم چه اتفاقى براى بشریت افتاده که این قدر به فکر جنگ افتادهاست!؟ در حالى که انسان ذاتاً باید که خواستار صلح باشد. من این روزها از کمپ مسلمانان میانماری هم دیدن کردم ، وضعیت آنان اسفبار است ! و در گوشه گوشه دنیا می توان تبعیض و فقر و جهل و جنگ را دید ! من شما رایکی از مظاهر صلح و مهر در جهان می دانم و از آنجا که صلح و سلامتی در جهان آرزوی دیرینه من هم هست ، پیشنهادی با خودمهدیه آورده ام ؛ پیشنهاد میکنم در سال ، یک روز را هم به نام "خدا" نامگذاری کنیم، که در این روز هیچ خونی روی زمین ریخته نشود ؛ نه از انسان و نه از هیچ جانداری؛ جنگ ها در این روز آتش بس شوند، اعدام ها لغو و هیچ قربانی ای صورت نپذیرد. باشد که این روز ، اولین روز صلح در جهان شود... ."
دالایی لاما نیز با استقبال وزیبا خواندن چنین اندیشه ایگفت : " بسیار ایده و فکر خوبی ست و فکر میکنم که سرزمین هند بهترین جا برای طرح آن باشد ؛ زیرا هند مظهر همجواری و همزیستی زیبای همه مذاهب و قومیت ها و نژادهاست ؛ من این ایده را دریک مراسم و یا کنفرانسی با حضور سران کشورها ، و با افتخار مطرح خواهم کرد و حتما عنوان میکنم که این فکر را از دوست ایرانی ام کتایون ریاحی دریافت کرده ام. من از فعالیت های شما در زمینه کمک رسانی به محرومان مطلع شده ام ، تبریک می گویم و از آنجایى که شما را خیلى مشتاق گسترش مهر و صلح می بینم ، تقاضا دارم بیشتر در این زمینه ها فعالیت کنید."
دالایی لاما در ادامه افزود : " متاسفانه در تمام تیره های مذهبی و قومی ، جنگ و بی عدالتی دیده می شود ، و ما از دیدن اینهمه درگیری در جای جای جهان ناراحتیم ، باید بیشتر بکوشیم و بیشتر انرژی صلح را در جهان گسترش بدهیم ؛ من واقعا امید دارم که سرانجام بشریت یکی شود و بسوی صلححرکت کند ، ما همه انسان هستیم و در احساسات با هم مشترکیم ؛ من هم به صلح امید بسیار دارم."
پایان بخش سفر کتایون ریاحی به هند ، دیدار از خانواده مسلمان هندی ، زنی به نام فاطمه بود که بدلیل دست و پنجه نرم کردن با مشکلات ، مصائب فراوانی از سر گذرانده بود ، ریاحی ضمن کمک به اسکان یکساله فاطمه و بچه هایش در دهلی، درباره تحصیل فرزندان وی نیز اقداماتی را صورت داد.