این روز‌ها نمایش «ملی» به نویسندگی هنگامه مفید و کارگردانی افسانه زمانی در تالار قشقایی میزبان تعداد زیادی از مخاطبان تئا‌تر است.
نمایشی که خوشبختانه شاید به واسطه فضای شادی که در آن حاکم است، توانسته مخاطبان زیادی را در این فصل سال که مخاطب تئا‌تر به تازگی جشنواره تئا‌تر فجر را پشت سر گذاشته را به تئا‌تر شهر و تالار قشقایی بکشاند.
نمایشی که مخاطب آن از هر گروه سنی می‌تواند باشد و نمی‌توان آن را مختص قشر و یا گروه سنی خاصی دانست، «ملی» نمایشی است که هر فردی با هر موقعیت اجتماعی و از هر قشری با آن ارتباط برقرار می‌کند چرا که مشابه این قصه و آدم‌هایش را در کودکی خود دیده و یا شنیده و این روز‌ها که به تماشای آن می‌نشیند با آن احساس آشنایی دارد و به سرعت با آن ارتباط برقرار می‌کند.
نمایش «ملی»، روایتگر خانه اربابی است که شخصی به نام «ملومت» بنا به اتفاقاتی وارد آن شده که برای فرار از یکسری اتفاقات لباس زنانه به تن کرده و همین امر اتفاقات جدیدی را برای او در پی دارد.
در حقیقت «ملی» نمایشی از عشق و زندگی است، که در این نمایش این عشق به زبانی ساده و عامیانه بیان می‌شود، زبانی که برای همه ما آشنا است و همیشه در قصه‌های ایرانی خود مشابه آن را خوانده یا شنیده‌ایم، «ملی» با داستان بسیار ساده و خطی که دارد نمایشی کاملاً ایرانی را به مخاطب عرضه می‌دارد، که برای مخاطب ایرانی آشنا است.
نمایشی که در روایت آن معما، ابهام و فراز و فرودی آن گونه که باید دیده نمی‌شود، اما پرداخت این نمایشنامه آن قدر درست و به جا بوده است و کارگردان با استفاده از موسیقی و ایجاد خلاقیت آن را برای مخاطب چنان جذاب کرده که همین امر باعث شده تا مخاطب در تمام لحظات با کار همراه شود و از تماشای کار لذت ببرد.
«ملی» نمایشی شاد و موزیکال است که می‌توان آن را تلفیقی از نمایش عروسکی و صحنه‌ای دانست، این کار به گونه‌ای اجرا می‌شود که مخاطب می‌تواند با آن همراهی کند چرا که این نمایش با بهره گیری از موسیقی‌های ایرانی مخاطب را خواه ناخواه درگیر می‌کند.
گروه عروسکی که در این نمایش به عنوان مطرب حضور دارند نقش بسیاری را در پیشبرد و روند داستان و برقراری ارتباط با مخاطب با اثر ایفا می‌کند. چرا که استفاده از عروسک‌های متفاوت در این اثر به صورت حرفه‌ای است، البته نباید فراموش کرد که این عروسک گردان‌های نمایش هستند که آنقدر کار خود را درست و با حوصله انجام می‌دهند، که بازی عروسک‌ها در کنار بازیگران در می‌آمیزد البته نباید بازی خوب بازیگران را نادیده گرفت.
شخصیت‌هایی که در این نمایش دیده می‌شود گویی برای همه ما آشنا است چرا که آنقدر به خوبی به شخصیت‌ها، عروسک‌ها و فضا‌ها پرداخته شده که مخاطب تفاوتی را بین بازیگران و عروسک‌ها قائل نیست و چنان محو تماشای کار می‌شود که متوجه عروسک بودن و انسان بودن نمی‌شود.
استفاده از موسیقی‌های ایرانی در این اثر نمایشی که به گوش همه ما آشنا است و اغلب در قصه‌هایمان آن‌ها را شنیده‌ایم باعث شده که با نمایش حس خوبی داشته باشیم و شاید شروع نمایش با موسیقی سنتی که دارد مخاطب را جذب نمایش می‌کند.
طراحی صحنه نمایش نیز بسیار کاربردی و ساده است که خود این را می‌توان از نکات مثبت آن دانست، شاید اگر بخواهیم ضعفی در این کار بجوییم می‌شود به این نکته اشاره داشت که لهجه‌ای که ۲ تن از بازیگران یعنی پری که لهجه‌ای قزوینی دارد و ملومت که شیرازی صحبت می‌کند است که در طول اجرا گاهی این لهجه‌ها به غلط تلفظ می‌شود، اما این روز‌ها می‌شود برای دقایقی دور شدن از بسیاری دغدغه‌ها و مشکلات به تماشای «ملی» رفت تا اندک زمانی ذهن خود را از جامعه و مشکلات فعلی آن بیرون کشیده و دقایقی هر چند کوتاه شاد بود.