به گزارش هنرنیوز؛ پگاه آهنگرانی بازیگرنمایش «شرق، شرق است» در گفت وگو با روابط عمومی و امور بین الملل مجموعه تماشاخانه ایرانشهر گفت: در طول سال های فعالیت در سینما همواره یکی از تماشاگران پرپا قرص تئاتر بودم اما با این وجود تا پیش از بازی در نمایش«منهای دو» به کارگردانی داود رشیدی هیچ گاه فکر نمی کردم بتوانم وارد صحنه تئاتر شوم.
وی در ادامه اظهار کرد: بازیگری در تئاتر را با بازی در نمایش«متولد۱۳۶۱» پیام دهکردی شناختم در این نمایش متوجه شدم که تئاتر چیست زیرا پروسه تمرین ما شش ماه به طول انجامید
آهنگرانی در ادامه سطح کیفی کارهای تئاتری را بالاتر از کارهای سینمایی ارزیابی کرد و افزود: سطح آثار نمایش های صحنه ای خیلی بهتر از کارهای سینمایی است و تئاترهم چنان از سطح بالایی نسبت به سینما برخورداراست و کارهای خوب همچنان در تئاتر بیشتراست.
وی ادامه داد: در هفتاد درصد تئاترهای که در طول سال مشاهده می کنم حداقل چیزی وجود دارد شاید همه آثار اجرا شده خوب نباشند اما حداقل تماشاگر با سرخوردگی از سالن نمایش بیرون نمی آید این در در حالی که این اتفاق در سینما کمتر به چشم می خورد تا جائیکه در برخی موارد مجبور می شویم قبل از پایان فیلم سینما را ترک کنیم.
این بازیگر تئاتر گفت: در شرایط فعلی اوضاع تئاتر نیزهمانند سینما خراب است اما با این وجود هم چنان استاندارد تئاتر بالاتر از سینما است. البته من یک بازیگر حرفه ای در تئاتر نیستم اما در همین تجربه کاری ام متوجه شدم که مشکلاتی در تئاتر وجود دراد که اصلا در سینما مطرح نیست و این مهم مسئله مادی است.
وی ادامه داد: من بازیگر سینما هستم وپول خود را از راه بازی در سینما به دست می آورم اما گاهی تعجب می کنم که علاقه مندان و فعالان تئاتری چگونه با این دستمزدها زندگی می کنند؟ این موضوع واقعا برایم شگفت آور است که بازیگران و فعالان تئاتری با وجود چنین مشکلاتی با دل و جان در این حرفه فعالیت می کنند.
وی افزود: به عنوان یک بازیگر باید شش ماه برای یک کار تئاتر وقت بگذاری و در نهایت یک میلیون تومان دستمزد بگیری این در حالی است که برخی از بازیگران در سینما با دو ماه کار در یک فیلم سینمایی با ارج و قرب بیشتر پول کلانی را کسب میکنند اما این اتفاق در تئاتر نمی افتد.
وی ادامه داد: این مسئله برایم اهمیت داشت در تئاتر حتی دستیار صحنه هم دانشجو تئاتر بوده و آدم های با مطالعه و متخصصی هستند و برخلاف پشت صحنه سینما خیلی از ماجرا دور نیستند. در سینما از کسی که به عنوان کارگردان هست توقعاتی داریم که دربیشتر موارد برآورده نمی شود.
این بازیگر در ادامه متن نمایش«شرق، شرق است» را خوب ارزیابی کرد و توضیح داد: متن خوبی بود البته نمی دانستم قرار چطوری با آن برخورد شود و چگونه اجرا شود اما بیس متن، متن بدی نبود. ممیزی در این نمایش تنها در حد حذف چند دیالوگ بود و تاثیری روی بازیم نداشت.
پگاه آهنگرانی حضور دانشجویان در تمرین گروه های حرفه ای را طرح مفیدی دانست و گفت: در دانشگاه خیلی، دانشجوها با نحوه عملی کارها آشنا نیستند. در خارج از ایران دانشجویان رشته تجسمی به گالری ها و موزه های مهم می روند و در ارتباط با اثر در مقابل اثر صحبت می کنند اما در اینجا با این چنین نیست. هرچیزی هرچه قدرنزدیکترباشد برای دانشجو ملموس ترمی شود. در سینما هم همین طور است اگر دانشجویان سینما حتی دستیار پنجم یک کار سینمایی شوند بیشتر یاد می گیرند تا اینکه در آکادمی تنها نحوه تئوری کار را بیاموزند.
این بازیگر در ارتباط با ادامه فعالیت اش در زمینه تئاتر گفت: بنظرم تئاتر خیلی جذاب تر از سینما است و این موضوع به خاطرنفس خود تئاتر و روابط پشت صحنه و فضای سالم آن است. البته سینما فضای کثیفی ندارد اما در سینما به خاطر مسائل مادی کمی فضا مخدوش است.
وی افزود: دوست دارم بازهم در تئاتر کار کنم البته اگر تا زمانی که خیلی نبود پول در تئاتر اذیت ام نکند و مجبور نشوم این لا به لا به سینما بروم و کار کنم ترجیح می دهم تئاتر کارکنم. متاسفانه فیلم های سینمایی این قدر بد و پیشنهادهای خوب این قدر کم آدم ترجیح می دهد تئاتر کار کند و از پشت صحنه نمایش لذت ببرد.
