به گزارش هنرنیوز؛ به نقل از ستاد خبری نخستین جشنواره مد ولباس فجر؛ این میزگرد تخصصی با حضور اصحاب رسانه، اساتید و دانشجویان رشته طراحی لباس برگزار شد.
در این نشست دکتر ذکایی با تشریح موضوع جوان و دغدغه های پوشش و مد به سوالات حاضرین در این زمینه پاسخ داد و گفت : مد را به عنوان یک پدیده اجتماعی و فرهنگی می شناسیم و نقش محوری آن بر هیچ فردی پوشیده نیست نوع لباس از دیدگاه روان شناسی نشان گر پایگاه اجتماعی، پایگاه طبقاتی هر فردی است، آدلر روان شناس می گوید احساس کهتر و مهتر را با مد نشان می دهیم به طوری که مد به عنوان ابزار غیر کلامی هویت فرد را نشان می دهد.
وی ادامه داد: مد برای نظام های سرمایه داری ضامن بقاست و در نگاه جامعه شناسان مد فرایندی است که افراد قدرت خود را به وسیله آن نشان می دهند، از نظر جامعه شناسان مد یک فرایند اجتماعی است که امکان تفکیک افراد از یکدیگر را فراهم می کند و قدرت هنجاری نیز دارد.در دهه اخیر میل به جوان بودن و بهره مندی از لیبل های جوانی همه گیر شده است و رشد تکنولوژی های ارتباطی و اطلاعاتی به شدت جایگزین گروه های سنتی شده است و ایده ها و الگوها اغلب از رسانه ها گرفته می شوند.
دکتر کرمی با اشاره به این که در تعریف مبانی نظری مد اختلاف نظر وجود دارد گفت: مد در دنیای مدرن با صاعقه های دوران جوانی سازگار است به این معنی که بعضی از میانسالان و حتی رده های سنی بالاتر وقتی به سراغ مد می روند از جوانان تقلید می کنند. زمانی که ما قصد ایجاد مد در کشور را بر اساس فرهنگ هنجاری و دینی و رژیم های زیبایی شناسی کلاسیک داریم اما همه رژیم های زیبایی شناسی دنیا در تضاد با آنهاست و این موضوع برای مسئولین در خور توجه و ارائه راهکار است. وی ادامه داد: شعار جامعه ایرانی بعد از انقلاب با عنوان جامعه بدون طبقه ار موضوعاتی بود که به حدو.د آن توجهی نشده است به طوری که در دنیای مد اتفا قا باید تمایز و طبقات جامعه وجود داشته باشد و افراد را از یکدیگر متمایز کند.مد ایرانی نباید مد قالب و گفتمان باشد بلکه باید زیر ساخت های فرهنگی در این زمینه که یکی از آنها تمایز در طبقات مختلف جامعه است.
هم چنین دکتر ذکایی در رابطه با آسیب شناسی مد در ایران چنین توضیح می دهددغدغه ای که در مد ایرانی مطرح است این موضوع است که مد در خدمت تمایز قرار نمی گیرد و نوعی پاسخگویی به هنجار هاست. در جامعه ایرانی خصلت معنا سازی و هویت سازی از آن دور شده است و مد در خدمت لذت بخشی به زندگی است. مد ایرانی تقلیدی و نمایشی است و خلاقیت در آن کم تر ایجاد می شود و وارداتی است. در جامعه ایرانی برند گرایی افراطی وجود داشته و از هویت دینی و ملی ما دور شده است بنابر این ساماندهی مد در جامعه ایران نیازمند راهکار دور اندیشانه با بستر فرهنگی است.