به گزارش هنرنیوز ، نمونه آخر این رویکرد را می‌توان گفت‌وگوی تلفنی مدیر یک شرکت خصوصی با خبرنگار خانمی دانست که انتشار آن حواشی زیادی را به دنبال داشت؛ در ابتدای گفت‌وگو که فایل صوتی آن در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است، این فرد از خبرنگار می‌پرسد که آیا مسؤولیت حرف‌هایی که منتشر کرده را برعهده می‌گیرد و وقتی با پاسخ مثبت خبرنگار مواجه می‌شود با ادبیاتی بسیار نامناسب و با استفاده از الفاظ زشت او را تهدید می‌کند.

این در حالی است که حتی با فرض اینکه خبرنگار دچار خطا شده و اتهام‌هایی را عنوان کرده باشد که از صحت آنها مطمئن نیست، فرد مورد اتهام می‌تواند به جای تهدید کردن و ناسزا گفتن، این موضوع را از مجاری رسمی و قانونی کشور، پیگیری کند.

طبق قانون چه مطلب در رسانه و چه در صفحه شخصی خبرنگار در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده باشد فردی که مورد اتهام واقع شده می‌تواند با طرح شکایت این موضوع را پیگیری کند. اما اینکه برخی به جای استفاده از راه‌کارهای قانونی، بلافاصله رفتارهای ناهنجاری چون تهدید خبرنگار و استفاده از الفاظ نامناسب را انتخاب می‌کنند، رویکردی است که متاسفانه هنوز ریشه‌کن نشده و هر چند وقت یک بار در جامعه تکرار می‌شود؛ این در حالی است که توهین و تهدید خبرنگار به عنوان نماینده رکن چهارم دموکراسی، هیچگاه مورد تایید نبوده و این مخالفت از طریق برخود با برخی افراد خاطی همانند عزل فرماندار گلپایگان نشان داده‌ شده است.

در همین راستا، رضا قوی‌فکر، دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات و از روزنامه‌نگاران باسابقه نیز در گفت‌وگوهایی که با ایسنا داشته، بارها بر اهمیت حفظ شأن خبرنگار تاکید کرده است.

او معتقد است که «بسیاری از اقشار جامعه رسانه، خبر و خبرنگار را نمی‌شناسند. بعضی فکر می‌کنند که خبرنگار کارمند آنهاست؛ همان‌طور که به کارمندشان دستور می‌دهند و امر و نهی‌ می‌کنند، با خبرنگاران هم برخورد می‌کنند و این آگاهی را ندارند که خبرنگار، آیینه جامعه، واسط بین مسؤولان و جامعه است و سنگ خودش را به سینه نمی‌زند. متاسفانه گاهی به گونه‌ای با خبرنگاران برخورد می‌شود که انگار خبرنگار دشمن است. باور کنید اگر خبرنگاری مشکلی را مطرح می‌کند، به خاطر مسائل شخصی نیست.»

محمد بلوری، روزنامه‌نگار پیشکسوت نیز باور دارد وجود یک انجمن صنفی می‌تواند در این مواقع بسیار موثر باشد.

او می‌گوید: «پیش از انقلاب ما سندیکایی داشتیم که از ما حمایت می‌کرد و از طرفی آنقدر همه روزنامه‌نگاران پشت یکدیگر می‌ایستادند که دیگر هیچ‌گاه کسی به خودش اجازه نمی‌داد که به روزنامه‌نگاران توهین کند. یادم است یک بار یکی از بازیگران شناخته‌شده با یکی از خبرنگاران برخورد نامناسبی داشت؛ همه روزنامه‌ها و خبرنگاران چنان بلایی سر او آوردند که مجبور شد در مصاحبه‌ای رسمی از همه روزنامه‌نگاران عذرخواهی کند. در موردی دیگر هم یکی از نمایندگان مجلس شواری ملی گفته بود که خبرنگاران را می‌توان با یک پرس چلوکباب خرید؛ به دنبال این حرف چنان موج اعتراضی میان روزنامه‌نگاران و خبرنگاران به راه افتاد که در تریبون رسمی از همه ما روزنامه‌نگاران عذرخواهی کرد.»

این روزنامه‌نگار باسابقه معتقد است که «ما روزنامه‌نگاران باید بیشتر حواسمان را جمع کنیم و به حیثیت جمعی خودمان اهمیت بیشتری بدهیم. به خاطر همین بی‌توجهی‌ها است که دیگر خبرنگاران در جامعه از احترامی برخوردار نیستند.»

بر اساس این گزارش ایسنا، همان‌طور که پدر حادثه‌نویسی مطبوعات ایران در مطلب بالا تاکید کرده است، توهین اخیر کارشناس محیط زیست به خبرنگار یکی از خبرگزاری‌ها و انتشار فایل صوتی آن، واکنش‌ها و انتقادهای زیادی از سوی خبرنگاران را به همراه داشت و بسیاری از اهالی رسانه در چند روز گذشته با انتشار توئیت‌هایی از جایگاه نامناسب خبرنگاران در جامعه و نبود امنیت شغلی سخن گفتند.