مایکل مان کارگردان، نویسنده و تهیه کننده مطرح سینمای جهان و هالیوود است که بار‌ها برای ساخت فیلم‌های سینمایی خود نامزد دریافت جایزه از جشنواره‌های بین المللی چون: بفتا، کن و اسکار شده و دو بار هم در سال‌های گذشته تهیه کننده جشن مراسم اسکار بوده است. این کارگردان مطرح سینما به خاطر شرایط زندگی که در دوران کودکی و جوانی تجربه کرده بود در اکثر آثار سینمایی خود معمولا وی به زندگی شخصیت‌ها و آدم‌هایی می‌پردازد که به نوعی از جامعه جا مانده‌اند یا اینکه مورد ظلم محیط پیرامونی خویش قرار گرفته‌اند و برای جبران کمبود‌ها و کاستی‌های عاطفی خویش دست به جنایت می‌زنند تا از این طریق به یک رفاه مالی و در کنار آن به یک زندگی رویایی همراه با شخصیت اجتماعی برسند، به همین دلیل این شخصیت‌ها دست به جنایت‌هایی چون: سرقت، کشت و کشتار، آدم ربایی و... می‌زنند و دوست دارند با اعمالی که مرتکب می‌شوند مورد توجه افکار عمومی، مطبوعات و رسانه‌ها قرار گیرند.
مان تاکنون فیلم‌هایی چون: سارق، شکارچی انسان، آخرین موهیکان، مخمصه، نفوذی، علی، وثیقه، میامی وایس، دشمنان ملت را ساخته است که هر کدام از این فیلم‌ها توانسته‌اند علاوه بر گیشه مناسب در زما اکران، برای سازنده آن ان اعتبار سینمایی و هنری نیز به همراه داشته باشند. فیلمنامه اکثر فیلم‌های مایکلمان روایتی است از درگیری انسان‌هایی که برای افشای حقیقت در مقابل سرمایه داران و قدرت گرایانی است که در اثر زد و بند‌ها و نشاندن روابط به جای ضوابط به ثروت کلان و همچنین به قدرت کافی رسیده‌اند و از قدرتدر جهت منافع خویش استفاده می‌کنند، مساله‌ای که بار‌ها و بار‌ها در آثار او تکرار شده‌اند و در واقع شخصیت‌پردازی آثاربه گونه‌ای در فیلم‌های وی ترسیم می‌شود که علاوه براینکه مخاطب در جریان فیلم قرار می‌گیرد، شناخت مورد نظر فیلمساز را نیز نسبت به شخصیتهای فیلم پیدا می‌کند و حرکات و افعال کاراکتر‌ها در طول فیلم، برای مخاطب باور پذیر شده و مخاطب از اعمال و رفتار و نحوره زندگی آن‌ها دچار تعجب نمی‌شود. از ویژگی‌های دیگر فیلم‌‌هایمان می‌توان به سادگی و راحت بودن روایت فیلم، طراحی کارک‌تر‌ها، چیدمان آسان و قابل فهم سکانس‌ها و پلان‌ها فیلم در مواجهه شخصیتهای منفی با مثبت و... اشاره داشت. به این معنا، که فیلمنامه نویس درآثار او خود را درگیر چراهای بی‌مورد و گلیشه‌ای نمی‌کند، بلکه با اتکاء به شناخت کاملی که از شخصیت‌ها قصه و داستان فیلم دارد، روایت را به سادی برای مخاطب قابل فهم کرده و بیهوده درگیر مسائلی مانند حوادث ساختگی، غیرقابل باور و استفاده نابجا از عنصر اتفاق که به شدت روایت را سطحی و دم دستی می‌کند نمی‌شود. شاید به همین خاطر باشد که در آثار مایکلمان مخاطب همیشه با روایتی، روان، جذاب، گره‌ها و تعلیق‌هایی درست و به جا روبرو است و سردرگم و متعجب از اتفاقات فیلم نمی‌شود و کارگردانی، بازی‌ها، میزانسن‌ها و دکوپاژ‌ها برای مخاطب همیشه تاثیر گذار است و می‌تواند برای کارگردانان تازه کار یک نوع کلاس درس باشد. میزانسن‌های «مایکل مان» در طول فیلم های‌اش همیشه پر حرکت و پرکشش است و مخاطب را می‌خکوب می‌کند، به نحوی که مخاطب در سکانس‌های مختلف فیلم‌ها او احساس جدا بودن نمی‌کند. در واقع فیلم‌های او از یک سری سکانس‌ها و پلان‌های بسیار ساده همراه با ریزهکاریها و جزئیات بسیار دوستداشتنی تشکیل شده‌اند و در اغلب آن‌ها داستانیمان کاملا مردانه روایت می‌شود و زنها نیز در کنار قهرمانان او به شکل معصومانهای در کنار قهرمان فیلم قربانی، آزرده خاطرو زخمی زیاده خواهی‌های مردان در به دست آوردن قدرت و ثروت زیاد می‌شوند. نکته جالب آنکه اکثر زنان در آثارمان در ابتدا احساسس خوشبختب دارند و اما هر چقدر فیلم به پایان خود نزدیک می‌شود زنان در آثاروی علاوه بر نداشتن آیندهای روشن، به تنهایی و بیوه شدن نیز نزدیک می‌شوند. ازدیگر ویژگی‌های آثار او می‌توان به فضای کاملا بی‌رحمانه آن اشاره داشت. مان دراغلب فیلمهایش به فضای جامعه و محیط زندگی پیرامون قهرمانان داستان خود نگاهی عریان، بی‌رحمانه و واقعی دارد و قهرمانان خود را به نوعی قربانی محیط کثیف جامعه خویش می‌داند، به همین خاطر است که اکثر قهرمانان فیلم‌های وی قربانی شده و رنگ آسایش و زندگی را نمی‌بینند و کشته می‌شوند. هر چند نمی‌توان از این نکته مهم هم غافل شد که قهرمانان فیلم‌‌هایمان با یک سری اشتباهاتی که خود مرتکب می‌شوند، زندگی خود را به باد می‌دهند. در واقع آن‌ها دارای یک سری غیب‌هایی هستند که همین عیب هم باعث نابودی آن‌ها می‌شود. از دیگر ویژ گی‌های فیلم‌‌هایمان می‌توان به بازی بسیار زیبای بایگران آثار او اشاره داشت که همگی درسطح بالایی قرار دارند. بازیگرانی چون «آل پاچینو»، «رابرت دنیرو»، «راسل کرو» «جیمی فاکس»، «تام کروز»، «جیمز کان»، «ویل اسمیت»، «جانی دپ» و... در فیلم‌‌هایمان تبدیل به شخصیت‌ها و کارکترهایی بسیار دیدنی و باورپذیر شده‌اند و شاید بیهوده نیست که مجله «توتال فیلم» وی را در میان ۱۰۰ کارگردان بر‌تر دنیا در جایگاه بیست وهشتم و مجله «تصویر و صدا» نیز در رتبه پنجم از میان ۱۰ کارگردان بر‌تر ۲۵ سال اخیر قرار داده است. هفته نامه «اینترتینمنت ویکلی» نیز مایکلمان را در رده هشتم از میان فهرست ۲۵ کارگردان فعال دنیا قرار داده است ومی توان او را کارگردان ماهری دانست که به راحتی می‌تواند قصه‌ای را با قهرمانان مثبت و منفی برای مخاطب امروز سینما روایت کند.
