• آثار بزرگان هنر از دید برگزار کنندگان حراجی بزرگ تهران مناسب نبودند!
گرچه یکی از برگزار کنندگان این حراجی عدم علاقه به خرید آثار بزرگان هنر ایران را به عنوان علت کم توجهی «حراج تهران» به ارائه آثار هنرمندان برجسته تاریخ هنر اعلام کرد؛ اما به نظر نمی‌رسد این موضوع توجیه خوبی برای ارائه آثار دست دوم و بعضاً ضعیف هنرمندان جوان در حراج تهران دانست. هم چنین اعتقاد وی مبنی بر محدودیت ارزش مادی آثار هنرمندان جنبش هنر نوگرای ایران و عدم آشنایی خریداران با این هنرمندان خود جای تامل دارد. جالب تر آن‌که وی تلاش برای معرفی هنرمندان جنبش هنر نوگرای ایران را توسط ارائه اثرشان در حراجی به عنوان علت عرضه این آثار در «دومین حراج تهران» عنوان کرد! اما باید گفت که یک اثر هنری در صورت جریان سازی در تاریخ هنر از ارزش بسیار برخوردار خواهد بود و از سویی دیگر بسیاری از آثار هنری تنها به اعتبار اهمیت هنرمندشان با قیمت های بالا در حراجی‌های مطرح دنیا به فروش می‌رسند. در واقع ممکن نیست اثری ارزشمند از هنرمندی اثرگذار قیمت و بازاری محدود داشته و اثر هنرمندی درجه چندمی که تازه گام به ورطه هنر گذاشته با قیمتی چند میلیونی به فروش برسد. به هر حال ادعای معرفی آثار بزرگان هنر ایران از سوی مسئولان برگزاری حراج تهران تا حد زیادی قابل نقد است!
• هدف واقعی یک حراج
هدف از برگزاری یک حراج اثرگذاری هنرمندان بر مجموعه داران است؛ یا به دست گرفتن نبض هنر از سوی برگزار کنندگان و خریداران در حراجی‌های هنری! در حقیقت جایگاه آثار هنری عرضه شده در حراج و نقش آن‌ها در جریان‌سازی هنر آینده نیز موضوع دیگریست که می‌توان آن را مورد توجه قرار داد. در واقع انتخاب آثار برای برگزاری یک حراج از آن‌جا حایز اهمیت است؛ که سلیقه و نحوه انتخاب مجموعه‌داران را برای هنرمندان شفاف می‌کند و آنان را به تولید اثری ترقیب می کند که متناسب با طبع خریداران واقع شود و در نتیجه روند هنری آن‌ها با سلیقه مشتریانشان دمساز می‌شود. ازین رو می‌توان گفت؛ نحوه انتخاب هوشمندانه آثار در جریان هنری سال‌ها و حتی دهه‌های آینده هنر یک سرزمین اثرگذار است. چراکه هنرمند به سبب تامین هزینه‌های خود ناگذیر است به سلیقه مخاطبانش توجه کند و ازین سان می‌توان به این حقیقت پی برد که انتخاب نادرست یک مجموعه برای عرضه در حراج خواهد توانست به روند آثار هنری آسیب وارد کند. در هر حال این نقد بر حراج تهران وارد است که به جای ارتقای سلیقه مشتریانش، سطح کاری هنرمندان را به نزول سوق می‌دهد. اما باید عنوان کرد که هدف نهایی از برگزاری یک حراجی به یقین ترتیب دادن بازار مکاره‌ای برای یک فروش مجموعه هنری و منفعت مادی برگزار کنندگانش نیست. در واقع هدف اصلی یک حراج ارائه آثاریست که نه تنها ارزش هنری دارند؛ بلکه شایسته سرمایه‌گذاری مجموعه‌داران نیز هستند.
• جای خالی کارشناسان طراز اول هنری
اما حراج تهران که به ذم بسیاری با آثار متوسط و بازاری به میدان آمد، و البته فی‌النفسه به سبب معرفی آثار هنرمندان جوان و حتی پیشکسوت حایز ارزش بود؛ اما باید گفت آثار هنری باید زیر نظر کارشناسان برجسته هنری انتخاب شود تا بازار فروش اثر هنری و به تبع آن سلیقه مجموعه‌داران قدری ارتقا پیدا کند.
در حقیقت باید گفت؛ برگزاری حراج‌های آثار هنری گرچه به طبقه‌ای خاص و البته مرفه جامعه محدود می‌شود؛ اما قادر خواهد بود اثر هنری را به سبد خرید مردم راه دهد و توجه آن‌ها را به یک اثر هنری به عنوان وسیله‌ای مورد نیاز جلب کند و به همین ترتیب است که هنر به بطن زندگی مردم راه پیدا می‌کند.
