به گزارش هنرنیوز ، مراسم رونمایی از پوستر سیزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینما حقیقت» پیش از ظهر چهارشنبه ۶ آذرماه در محل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
در ابتدای این مراسم محمد حمیدی مقدم مدیرعامل مرکز گسترش و دبیر جشنواره «سینماحقیقت» گفت: این مراسم قرار است اولین حرکت جشنواره باشد. مدیریت هنری این جشنواره بر عهده رضا عابدینی است ولی ایشان در حال حاضر در ایران نیستند. با توجه به اینکه قرار بود که این دوره تفاوت کمی با دوره‌های پیشین داشته باشد از رضا عابدینی خواهش کردم در کنار ما باشد. ایشان حرکتی در گرافیک معاصر ایران دارد و بعد از ۱۵ سال کار در فرم‌های مختلف دنیا، این خواهش را پذیرفتند تعامل با جهان بصری رضا عابدینی اتفاق ویژه‌ای است و من از حضور ایشان خوشحالم.
وی در ادامه متنی که رضا عابدینی را برای این مراسم فرستاده بود، قرائت کرد.
حمیدی‌مقدم افزود: باتوجه به زیرساخت سینمای مستند که مربوط به تحقیق و پژوهش است، چند اتفاق مهم را ایجاد کرده‌ایم، در این بخش شخصیت‌های بزرگ در کنار ما قرار می‌گیرند همچنین از یک کتاب رونمایی می‌کنیم که نشان از اهمیت بخش پژوهش دارد.
در ادامه رامین حیدری فاروقی عضو شورای سیاستگذاری جشنواره و محسن استادعلی رییس انجمن کارگردانان سینمای مستند روی صحنه آمدند و در کنار محمد حمیدی مقدم قرار گرفتند، در ادامه از پوستر این دوره از جشنواره «سینماحقیقت» رونمایی کردند.
سپس آیین رونمایی از پوسترهای بزرگداشت جشنواره «سینماحقیقت» برگزار شد.
در این بخش منوچهر طیاب از پیشکسوتان عرصه سینمای مستند به همراه محمد حمیدی‌مقدم از پوستر بزرگداشت خود در این جشنواره رونمایی کرد.
روایت منوچهر طیاب از تحقق یک آرزوی دیرینه
منوچهر طیاب در این بخش گفت: من همیشه در این جور مواقع یاد خودم در ۲۱ و ۲۲ سالگی که از اروپا به تهران بازگشتم می‌افتم. در آن زمان به این فکر می‌کردم که آیا چیزی به نام سینمای مستند می‌تواند در ایران پا بگیرد یا نه؟ در آن زمان نمی‌دانستم که می‌شود درباره سینمای مستند کاری کرد یا نه. به همین دلیل با یکی از مسئولان فرهنگی روبه‌رو شدم و سوال کردم که آیا امکان ساخت چنین فیلم‌های مستندی وجود دارد یا نه؟ ایشان گفتند نمی‌دانم می‌شود یا نه. این اولین باری بود که با فردی مواجه شدم که طبیعتاً باید من را تشویق می‌کرد، اما اینگونه نبود. این سرگردانی با من بود تا زمانی که چند دوست دیگر از اروپا بازگشتند و ما با هم فکر کردیم که آیا می‌شود این رشته را در ایران پیش برد یا نه؟
طیاب: همه اتفاقات امروز باعث شده هم خودمان را پیدا کنیم هم شخصیت‌مان را به دیگران معرفی کنیم. در جشنواره‌های خارجی بارها دیده‌ام که خارجی‌ها دوست دارند ببیند ما چه ساخته‌ایم چون جنس کارهای ما متفاوت استاین مستندساز پیشکسوت ادامه داد:الان می‌بینم که آرزوی دیرینه ما به حقیقت پیوسته است و من خوشحالم. البته در این دوران رشته‌ها و مدارس هنری به وجود آمد. در آن دوران هیچ‌کدام از این ارگان‌های سینمایی که می‌شناسید، وجود نداشت. در حالی که در سال‌های ۴۰ تا ۵۰ جنبشی در ایران شروع و به من حکمی داده شد که اولین دانشگاه سینمایی را راه‌اندازی کنیم. با تجربیاتی که به‌عنوان نیروی جوان داشتیم، انجام این کار، ساده نبود حتی در آن زمان دانشگاه‌های سینمایی زیادی در جهان وجود نداشت اما با نامه‌نگاری‌ها و برنامه‌ریزی این کار را کردیم.
وی افزود: همه چیز جوان بود. در بین ما کسانی نبودند که بتوانیم از تجربیات آن‌ها استفاده کنیم اما عشق و علاقه باعث شد با پژوهش، عقب افتادگی را جبران کنیم. همه کسانی که امروز شما می‌شناسید مربوط به سال‌های ۴۰ تا ۵۰ می‌شوند به طوری که حتی حکومت آن زمان را وادار به توجه کردند. خوشحالم که ما امروز در دنیا، سینمای ما را بیشتر با سینمای مستند می‌شناسند چون این سینما ترویج‌گر فرهنگ ملی ماست.
طیاب توضیح داد: همه اتفاقات امروز باعث شده هم خودمان را پیدا کنیم هم شخصیت‌مان را به دیگران معرفی کنیم. در جشنواره‌های خارجی بارها دیده‌ام که خارجی‌ها دوست دارند ببیند ما چه ساخته‌ایم چون جنس کارهای ما متفاوت است. از برگزاری این بزرگداشت‌ها ممنونم. این بزرگداشت برای ما نیست بلکه برای فرهنگ ماست.
فرم ملی سینمای ایران، «مستند» است
در ادامه پوستر بزرگداشت احمد ضابطی جهرمی رونمایی شد. ضابطی جهرمی در این بخش گفت: این سالن برای من یادآور خاطرات علمی و هنری خشنودکننده و عزیز است. چون خادمانی در این مرکز حضور داشتند که واقعاً دوست داشتنی بوده و هستند. دوست داشتن مرکز به خاطر عزیزانی است که در اینجا با تاثیرات متفاوت خدمت می‌کنند. ما در همینجا آثار درخشانی از ایران و جهان دیدیم، به عنوان داور همکاری کردیم، کسانی را دیدیم که حالا در این دنیا نیستند، کارگاه‌های آموزشی در همین جا برگزار کردیم و... بنابراین مجموعه این ویژگی ها، مرکز را برای من دوست داشتنی می‌کند.
ضابطی جهرمی: در سال ۷۹ مقاله‌ای درباره سینمای مستند و فرم ملی نوشتم و دلایلی آوردم که چرا فرم مستند، یک فرم ملی است و باید تقویت شود. البته جهان هم سینمای ما را با سینمای مستند می‌شناسداین پژوهشگر سینمای ایران ادامه داد: هرچند مدیریت‌ها تغییر کردند اما خودمان هم باید به هم کمک کنیم. همه ما یک جمع هستیم و امیدوارم سمفونی دلنشینی برای همه باشیم. من در همین سالن چند بار تاکید کردم و معتقدم که فرم ملی برای سینمای کشور ما، سینمای مستند است و از اول هم چنین بوده چراکه بخشی از هنر ایرانی، مستند است. بخش مهمی در دیگر شاخه‌ها هم مستند است. برای مثال شعر مستند، موسیقی مستند و ... داریم. سینمای مستند جهان طبیعی، انسانی و تاریخی را تصویر می‌کنند. ما تولید استودیوی نداشتیم اما هالیوود آن را به استودیو برده است. در ایران خیلی از دفاتر تولید نام استودیو را داشتند در حالی که همان ها، دفاتر فیلمسازی بودند.
وی افزود: در سال ۷۹ مقاله‌ای درباره سینمای مستند و فرم ملی نوشتم و دلایلی آوردم که چرا فرم مستند، یک فرم ملی است و باید تقویت شود. البته جهان هم سینمای ما را با سینمای مستند می‌شناسد. اخیرا هم آثاری که تلفیقی از مستند و داستانی است، ساخته می‌شود. در نهایت از کارکنان مرکز تشکر می‌کنم که از حقیر یادی کردند. این نکوداشت که برای سینمای ایران و دلبستگی ما به سرزمین‌مان است، ارج می‌گذارم. ما مدیون گذشتگان و آموزگاران خودمان هستیم و موظفیم آموزه‌های خود را به دیگران منتقل کنیم. از بانیان جشنواره که برای خدمات ناقابل ما نکوداشتی برگزار می‌کنند، تشکر می‌کنم.
ضابطی جهرمی توضیح داد: لحظه‌ای که پوستر نکوداشتم را دیدم باند نارنجی آن روی چشم، نظرم را جلب کرد و من را یاد دوره‌ای انداخت که ما آرزو داشتیم فیلم رنگی بسازیم.
این مستندساز در پایان گفت: بخش مهمی از سینما، انضباط است، انضباط اخلاقی، فیزیکی، تولیدی، فکری و خدمتی بخشی از آن است. مستندساز باید بگوید من باید به موقع، آماده، آنجا باشم. یعنی باید مثل یک سرباز عمل کند.
به گزارش مهر، در پایان حسین ترابی، منوچهر طیاب، احمد ضابطی جهرمی، منوچهر مشیری، مرتضی رزاق‌کریمی و .... به امضای پوستر این جشنواره پرداختند و عکس یادگاری گرفتند.
