یک کارگردان تئاتر معتقد است ارگان‌ها بودجه‌هایی در بخش پژوهش دارند اما متاسفانه آن‌طور که باید ظاهرا از این بودجه‌ها در جهت رشد و تعمیق آثار پژوهشی استفاده نمی‌شود یا کم استفاده می‌شود.

به گزارش هنرنیوز،مسعود دلخواه کارگردان و بازیگر تئاتر در گفت‌وگو با مهر درباره مشکلات نشر و پژوهش تئاتر اظهار کرد: در سال‌های اخیر ترجمه‌های نسبتا خوبی داشتیم اما تالیف‌ها کمتر بوده است. پژوهش‌های تئاتر محدود به برگزاری چند سمینار شده است که آن هم طی دو سال گذشته تعطیل شده است. در این سمینارها مقالاتی درباره موضوع واحد جمع‌آوری و در یک کتاب چاپ می‌شد.

وی ادامه داد: اساسا در کشور ما تالیف در حوزه هنر و به‌خصوص تئاتر کم است. شاید علت‌اش این باشد که بودجه پژوهشی برای این کار یا کفاف نمی‌دهد یا ما از میزان بودجه‌های پژوهشی اطلاع نداریم. ارگان‌ها بودجه‌هایی در بخش پژوهش دارند اما متاسفانه آن‌طور که باید ظاهرا از این بودجه‌ها در جهت رشد و تعمیق آثار پژوهشی استفاده نمی‌شود یا کم استفاده می‌شود. چندین دانشکده هنری را می‌توانم اسم ببرم که معاونت پژوهشی دارند اما اگر بیلان کاری‌شان را اعلام کنند چنته‌شان خالی است. مرکز هنرهای نمایشی هم بخش پژوهشی دارد که برگزاری چند سمینار به حمایت این مرکز برگزار شده است.

دلخواه با بیان اینکه ما پژوهشکده تئاتر به معنای آکادمیک نداریم، ابراز کرد: من اگر بخواهم پژوهش کنم وقتی به دانشکده مراجعه می‌کنم مشکلات آنقدر زیاد است که از این کار پشیمان شوم. پژوهشکده‌ای هم نداریم که بخواهیم طرح‌ها به آنجا ارائه کنیم و حمایت شویم. از طرف دیگر آرشیوی در تئاتر نداریم که بخواهیم براساس متن‌ها، فیلم‌ها، عکس‌ها و حتی پوسترها پژوهشی انجام دهیم. همه اینها باعث می‌شود که بخش پژوهش ضعیف باشد و بر ضعف خود باقی بماند.

این کارگردان و بازیگر همچنین بیان کرد: با این حال، اکنون نیروی جوان به‌خصوص در مقطع کارشناسی ارشد حضور دارند که علاقه زیادی به کارهای پژوهشی نشان می‌دهند اما باز هم به‌خاطر نبودن محل مشخص خود به خود به سمت ترجمه می‌روند. در این میان اگر کتاب‌های تالیفی هم دیده شوند، بیشتر مونتاژی از ترجمه کتاب‌ها و مقالات دیگر هستند.

وی ضعف سیستم آموزشی را یکی دیگر از مشکلات نشر و پژوهش تئاتر عنوان کرد و افزود: دانشجوها به کار عملی علاقه بیشتری نشان می‌دهند. در کشورهای پیشرفته پژوهشگر از راه پژوهش زندگی خود را می‌چرخاند اما در ایران این امکان وجود ندارد. مساله دیگر که مهم است موضوع گسترش فرهنگ تئاتر در سطح جامعه است که به یک کار درازمدت نیاز دارد و تا زمانی که ما به عنوان هنرمندان تئاتر رابطه مستقیم و گسترده با مخاطب عام پیدا نکنیم اشکالات در همه زمینه‌ها خود را نشان می‌دهد از جمله در نشر پژوهش و کمبود خوانندگان آن.

دلخواه در ادامه گفت: مدتی پیش در خانه تئاتر نشستی درباره بررسی یک کتاب پژوهشی برگزار شده بود که تعداد حاضران در این نشست کمتر از آنی بود که از جامعه تئاتری انتظار می‌رفت. این موضوع نشان می‌دهد نهادهایی مثل خانه تئاتر هم نتوانستند ارتباط لازم را با اهالی تئاتر به‌خصوص فارغ‌التحصیلان و دانشجوها که هر سال بر تعداد آنها اضافه می‌شود برقرار کنند. وقتی نظمی به انجمن‌ها داده شود و اطلاع‌رسانی و انگیزه‌ها قوی‌تر شود آن‌وقت مشکلات را می‌توان به تدریج حل کرد. من بسیاری از اهالی فرهیخته تئاتر را می‌شناسم که حوصله و انگیزه ای برای کار دارند اما در کنج خانه‌هایشان نشسته‌اند.

این مدرس دانشگاه مشکلات ممیزی پژوهش‌ها را عامل دیگری بر ضعف این حوزه عنوان کرد و افزود: برخی آثار سال‌ها درگیر دریافت مجوز می‌شوند و وقتی به مرحله انتشار می‌رسند موضوع پژوهش تازگی خود را از دست داده است. از طرفی برنامه‌ریزی‌ها در تئاتر موقت است. برخی جشنواره‌ها قرار است سالی یک‌بار به طور مشخص اتفاق می‌افتد اما در برگزاری آن ممکن است بارها وقفه بیفتد. همه این مشکلات به جدی نگرفتن هنر و به‌خصوص هنر تئاتر در جامعه بازمی‌گردد.