موسیقی زیرزمینی را می توان گونه ای دانست که به صورت غیر مجاز و از طریق
کانال های غیر رسمی به دست مخاطبان می رسد. این گونه موسیقی را می توان از جهاتی بررسی کرد.
ریشه‌های موسیقی زیرزمینیشاید ساده ترین تعبیری که بتوان از ریشه های جهانی موسیقی زیرزمینی عنوان کرد؛
اعتراض باشد. در واقع شاید بتوان گفت یکی از گونه های هنری که در جریان های اعتراضی شکل می گیرد؛ موسیقی زیرزمینی است.اما این تعبیر در ایران معنای موجهی برای موسیقی زیرزمینی نیست. در واقع در کشور ما بخش عمده موسیقی هایی که در قالب موسیقی زیرزمینی تلقی می شوند فاقد هیچ یک از فاکتور های موسیقی مجاز نیستند. تنها عدم صدور مجوز و یا درخواست آن است که این گونه را زیر زمینی جلوه می دهد. شاید بتوان گفت بخشی از موسیقی زیر زمینی به این دلیل خلق می شود که نهاد های دولتی در صدور مجوز برای آن ها تعلل می ورزند.
موسیقی زیرزمینی راهی برای کسب بازار بخشی از این گونه موسیقی به این دلیل پدید می آید که تولید کنندگان آن به دنبال
کسب شهرت از طریق انتشار زیرزمینی آثارشان هستند. در حقیقت انتشار یک اثر با عنوان زیرزمینی به عنوان ابزاری برای جلب توجه مخاطبان به کار می رود. در واقع حساس کردن مخاطب با استفاده از لغب زیرزمینی برای خالق اثر بهانه ای است تا به شهرت و محبوبیت برسد!
بزرگان موسیقی بخشی از بدنه هنرمندان زیر زمینی یکی از بخش های موسیقی زیرزمینی مربوط به آثار فاخر و گرانسنگی است که یا به سبب مسائل و حاشیه های نا گفته برای اخذ مجوز به ارشاد ارسال نمی شوند و یا به هزار و یک دلیل دیگر بدون آن که حاوی هیچ یک از مواد ناقض قانون مجوز باشند؛ از اخذ مجوز محروم می مانند و هم چون یک حرکت اعتراضی بدون مجوز راهی بازار می شوند.
انتظار عدم انتشار توقعی بی جاالبته این تنها بخش‌های رنگین موسیقی زیرزمینی در ایران نیست و بخشی از آثار نیز هستند که به سبب تعلل در اعطای مجوز به صورت زیرزمینی منتشر می شوند. انتشار زیرزمینی این دسته از آثار را می توان این گونه توجیه کرد که هنرمند طبعا علاقمند است که اثرش در زمانی مشخص راهی بازار شده و به دست مخاطب برسد. چراکه یک اثر هنری برای یک زمان خاص تولید می شود. در حقیقت با توجه به این موضوع که یک اثر هنری در زمان معنا می یابد یک هنرمند موظف به انتظار دراز مدت برای انتشار اثر نیست و طبیعی است که مسئولان باید این حق را به او بدهند که اثر به موقع به دست مخاطب برسد.
انتشار قانونی حق غیر قابل انکار هنرمندان
در مجموع با توجه به نکات گفته شده می توان گفت موسیقی زیرزمینی گرچه یک روند غیر استاندارد و نوعی بیماری محسوب می‌شود؛ اما نمی توان آن را موضوعی لاینحل دانست. در حقیقت باید دولت عزم راسخ برای ورود این بخش از موسیقی به عرصه و روند طبیعی انتشار آثار را جزو اهداف خود قرار دهد و این موضوع شاید نیازمند بازنگری در روند صدور مجوز هاست.
