به گزارش هنرنیوز به نقل از ستاد خبری ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران: «سینماحقیقت»؛ نشست نقد و بررسی فیلم مستند «هزاروسی» با حضور «اسماعیل تحسین زاده» کارگردان این فیلم، «شاپورعظیمی» منتقد سینما و «مازیارفکر ارشاد» منتقد مجری در سالن شماره دو سینما فلسطین برگزار شد. در این نشست «مازیارفکر ارشاد» در خصوص دلایل ساخت فیلم مستند «هزاروسی» از اسماعیل تحسین‌زاده سوال کرد و این کارگردان در پاسخ گفت: مشکلی که در فرهنگ ما وجود دارد این است که اصولا در خصوص هر چیزی که صحبتی می‌شود، بحث‌ها به چالش کشیده می‌شوند و نکته دوم اینکه همیشه ما در مورد هر چیزی که می‌خواهیم صحبت کنیم، در ابتدا آن را با نقد منفی شروع می‌کنیم؛ به عنوان مثال فیلمساز می‌گوید که فیلم من در شرایط بدی نمایش داده شد و اصلا سالنی که فیلم من را نمایش داد صدای خوبی نداشت و از این قبیل موارد.
وی افزود: جشنواره ششم فیلم مسستند «سینما حقیقت» با تمام کمبودها وکاستی‌ها برگزار می‌شود اما برگزاری آن را باید به فال نیک گرفت.
در ادامه مازیاد فکری ارشاد در مورد نظر اساعیل تحسین زاده گفت: اسم نقد روی آن است و لبه‌ای تند و تیز دارد، نقد یعنی به چالش کشیدن؛ ما امروز از مستندسازان می‌خواهیم که کمی صبر و حوصله داشته باشند چون قرار نیست کسی با غرض ورزی فیلمی را نقد و فقط نکات منفی آن را یادآوری کند.
در ادامه کارگردان فیلم مستند «هزاروسی» تصریح کرد: من وقتی تحصیلاتم را به پایان رساندم با خودم گفتم که قرار نیست به زودی و به راحتی وارد سینمای حرفه‌ای و فیلمسازی شوم؛ بنابراین پس از آموختن کارگردانی و تدوین، بعد از ۷ تا ۸ سال با دیدن فیلم‌های مستند شیفته این نوع از سینما شدم و احساس کردم که در سینمای مستند فیلمساز برخلاف سینمای داستانی کمتر می‌تواند در ساخته خود دخل و تصرف کند؛ بنابراین فیلم مستند «هزاروسی» را به عنوان کار اول در حوزه سینمای مستند ساختم.
در ادامه این نشست «شاپور عظیمی» منتقد سینما هم گفت: فیلم مستند «هزاروسی» اثر خوش آب و رنگی است کارگردانش هم به درستی سینمای داستانی را می‌شناسد، در آینده در این حوزه موفق خواهد شد اما با تمام این تفاصیل من معتقدم که فیلم مستند برای سرگرم کردن مخاطب نیست، به همین دلیل در این مستند شاهدیم که فیلمساز گرایش زیادی به سمت سینمای داستانی دارد؛ اما بسیاری از نکات را در این مستند رعایت نکرده است و این البته هیچ اشکالی ندارد.
وی ادامه داد: فیلمساز نگاه توریستی به عشایر بختیاری ندارد. چون بسیاری از فیلمسازان که در خصوص فیلم مستند خود تحقیق و پژوهشی ندارند به سمت یک نوع سینمای توریستی پناه می برند؛ اما در این فیلم فیلمساز به درستی به نکان ریز و جزییات فیلم توجه دارد.
وی تاکید کرد: در فیلم مستند «هزاروسی» فیلمساز به خاطر تفنن و تفریح به سراغ ساخت این موضوع نرفته است، به همین خاطر دشواری‌های ساخت این گونه آثار را به جان خریده است. از طرفی فیمساز می‌توانست برای برخی از صحنه‌های فیلم از یک راوی استفاده کند. کسی که به ما بگویید هم اکنون در کجا قرار داریم چون فیلمساز بیش از اندازه از نماها بسته استفاده می‌کند نیاز هست که راوی به ما بگویید اینجا کجاست؟ و این افراد از کدام طایفه‌اند؟
تحسین زاده در ادامه این نشست گفت: در سینمای مستند فیلمساز مدام در حال تجربه است؛ و مسیرهای مختلف و گنگ را برای تجربه کردن امتحان می‌کند. در واقع کار او چون قایقی چوبی است که در دریا رها شده است و اگر او اشتباهی مرتکب شود امکان دارد از مسیر اصلی خود منحرف شود. بنابراین یک فیلمساز این تجربیات را در سینمای داستانی به هیچ وجهی نمی‌تواند داشته باشد. در این مستند هم من محصور این فرهنگ، داستان و فضاسازی شدم و برایم مهم بود که انسان برای رسیدن به موفقیت‌ها دست به چه کارهایی که نمی‌زند و این کار برایم تجربه‌ای ارزنده و ارزشمند بود.
